هسته مرکزی و اولیه گروه انقلابیون مارکسیست ـ لنینیست را جمعی از دانشجویان ایرانی خارج از کشور تشکیل می‌دادند که در روند مبارزات کنفدراسیون جهانی دانشجویان ایرانی علیه امپریالیسم جهانی و رژیم وابسته سلطنتی، در آشنائی با یکدیگر درآمده بودند. این جمع پی بررسی اوضاع سیاسی ـ اقتصادی ـ اجتماعی ایران وجهان، مطالعه متون مارکسیستی و تاریخ انقلابات، به این نتیجه رسید که مارکسیسم ـ لنینیسم، یگانه چراغ راهنمای جنبش کارگری است و با پیروی و تطبیق آن بر شرایط مشخص هر کشور، از جمله ایران، می‌باید از طریق وحدت اصولی کمونیستها و درپیوند باجنبش کارگری، در خدمت به ایجاد حزب کمونیست گام برداشت. در همین روند، در مرزبندی قاطع با جریانی انحلال طلبانه که به نام ً کادرها ً معروف شده بود و انصراف از وحدت با یکی از تشکلات کمونیستی خارج از کشور که ائتلاف را مقدم برمبارزه ایدئولوژیک می‌‌پنداشت، این نطفه اولیه به این نتیجه رسید که می‌باید به ایجاد تشکل کمونیستی جدیدی اقدام کند (‌برای آگاهی بیشتر مراجعه شود به مقاله به مناسبت اولین شماره& در یکمین شماره نشریه پیکارخلق ـ اردیبهشت ۱۳۵۶).
در ادامه مباحث پیشین و تدقیق موازین ایدئولوژیک ـ سیاسی و برنامه‌ای گروه انقلابیون مارکسیست ـ لنینیست درفروردین ۱۳۵۶ اعلام موجودیت کرد و اولین شماره ارگان آن به "نام "پیکارخلق" در اردیبهشت همان سال انتشاریافت. انتشار این نشریه در خارج از کشور به صورت ماهیانه و پس از انتقال گروه به داخل کشور تا زمان وحدت با "سازمان پیکاردرراه آزادی طبقه کارگر" به صورت دوهفته‌ای ادامه یافت. در کنار این نشریه، گروه در خارج و سپس در داخل کشور جزواتی نیز در زمینه‌های ترجمه متون مارکسیستی، بررسی اوضاع سیاسی ایران و نقد ایدئولوژیک ـ سیاسی به برخی تشکلات سیاسی انتشارداد.
گروه انقلابیون مارکسیست لنینیست به هنگام اعلام موجودیت به خاطر دوری ازکشور قادر به بررسی دقیق اوضاع اقتصادی جامعه نشد و درنتیجه ایران را کشوری نیمه مستعمره ـ نیمه فئودال ارزیابی می‌کرد و آن بخش از بورژوازی را که با عنوان بورژوازی ملی می‌نامید، به مثابه نیروی ناپیگیر درون خلقی می‌نگریست. این گروه در همان ماه‌های اولیه انتقال به ایران طی بررسی از اوضاع جامعه و مباحث درونی به تصحیح این اشتباه پرداخت و جامعه ایران را به عنوان سرمایه داری وابسته در سیستم سرمایه داری جهانی، و تمامی جناح‌های بورژوازی را ارتجاعی و از جمله دشمنان خلق و انقلاب ارزیابی کرد. (مقالات متعدد درنشریه پیکارخلق گواه این موضع‌گیری جدید هستند که جمع‌بندی آن به‌خصوص درشماره ۳۴، نیمه اول اسفند ۱۳۵۸، آمده است.).
این گروه از همان ابتدای تشکیل اهمیت فوق‌العاده به آموزش ایدئولوژیک ـ سیاسی اعضاء و طرفدارانش برای انتقال به ایران جهت فعالیت و سازماندهی در طبقه کارگر و همچنین وحدت اصولی نیروهای کمونیستی از طریق مبارزه ایدئولوژیک ـ سیاسی و حضور فعال درعمل انقلابی می‌داد. از همین رو پیش از قیام ۵۷ تعدادی از رفقای گروه به ایران انتقال یافتند و همزمان با قیام تقریباً اکثریت اعضای گروه عازم ایران شدند.
از اوان انتقال به ایران، مجدانه در پی تماس با اکثر قریب به اتفاق تشکلات کمونیستی (چه کوچک و چه بزرگ) برآمد تا در پروسه شناسائی و بررسی دقیق از یکدیگر، در عمل انقلابی و مواضع ایدئولوژیک ـ سیاسی و در پی مبارزه ایدئولوژیک رفیقانه، گام‌های عملی در جهت نزدیکی و وحدت با دیگر تشکلات کمونیستی بردارد.
گروه انقلابیون مارکسیست لنینیست پس از بررسی‌، تبادل نظر و مباحث با اکثر تشکلات کمونیستی ایران به این نتیجه رسید که با سازمان پیکار در راه آزادی طبقه کارگر در زمینه‌های ارزیابی از ایران وجهان، جنبش جهانی کمونیستی، وظایف کمونیستها، برنامه‌های عملی و… نزدیکی‌های بیشتری دارد و می‌باید مصرانه درجهت وحدت با این سازمان گام بردارد. بعد از مبارزه ایدئولوژیک درونی نسبتاً طولانی بین این گروه و سازمان پیکار... هر دو تشکل به این نتیجه رسیدند که با وجود این یا آن اختلاف نظر جزئی، روی مواضع و مسائل مهم و درجه اول هم نظر و هم عمل هستند. اطلاعیه وحدت گروه انقلابیون مارکسیست لنینیست با سازمان پیکار در راه آزادی طبقه کارگر در شماره ۸۹ نشریه پیکار، ۲۲ دی ماه ۱۳۵۹ انتشار یافت و جمعبندی نگاه انتقادی گروه انقلابیون مارکسیست لنینیست به گذشتﮤ خود و همچنین انتقادات آن به سازمان پیکار در راه آزادی طبقه کارگر درشماره های ۹۰ و ۹۱ نشریه پیکار آمده است .

یکی از اعضای سابق گروه انقلابیون مارکسیست لنینیست
مهر ماه ۱۳۹۶ = اکتبر ۲۰۱۷