شعر از حسن حسام
شراره های مصری
آنک!
جهان وهرچه دراوهست
درپیچ وتاب حادثه
پیچان است
کاخ عتیقه درجبروتش
با باد رفته است
رعداست وبرق
درآسمان آبی خاور
پَرخاش پُرخروش صداها ست
بیداری بزرگ درراه است
ومردمان له شده
قد ، راست کرده اند
آوار وحشت است که می ریزد
برجانِ خواجه تاشان
وکاخ کهنه می لرزد
رئیس زندانی ست
زندانی هزارتوی خودش
زندانی اربابان
وچاکران
زندانی جارچیان
زندانی زره پوشان
زندا نی کلاف درکلاف
سیم های خاردار
زندانی سردوشی های پراز ستاره
زندانی مدال های پیروزمند
زندانی شمش های طلا
وسربازان گرسنه
زندانی هزاران هزارمشت فروزان
بر طاق لاجوردی اهرام
۲
دّیاری به خانه باز نمی گردد
حلبی آباد ها وچپرها
خانه ها وکپرها
به چون غاری تنها
بی یارمانده اند
وساکنین آن
دراقیا نوس خیابا ن ها
گم گشته اند
۳
پستان مادران گرسنه
به ناگها ن
پرشیر می شود
وزانوان خسته شان
بالش نرم کودکان است
درخیا بان ها ی شورشی
خیابان ها ئی رنگارنگ
رنگین به خون پرجم ها وشعارها
رنگین به خون لا له ها ولادن ها
رنگین به خون کبو تر ها
وقتی صفیر تیر
می رسد از راه
۴
امواج بی شماره گان
درصدای برهنه ی شان
میدان" تحریر" رابلعیده اند
وغول
غول نیست
مترسکی است معلق
درمیدان
ازبرای بازی کودکان
چشمان مارافسایش
وخنجرصدایش
مردار گشته است
میدان ها
با پرچم ها و دست ها
باغ بهارمی شوند
خیابا ن ها وگذ رها
درختزار
وشهر
جنگل می گردد
۵
میزهای چانه زنی
متروک مانده اند
وهیا بانگ آزادی
نمازخا نه ها وغسا لخا نه هارا
دورمی زند
تا درمیدان ها ی آزادی
با شادی
کف زنان وقِیَه کشان
به رقص درآید
آهای.....
دستی که طناب توطئه را
می بافی
بشکن!
وخنجری که صیقل می خوری
تا بر گلوی نازک کبوتر بنشینی
نا کارشو!
این جا
قیامتی ست عاشقی
وعاشقان
دامن ازشادی پرکرده اند
آه
ترسم که باد توطئه برخیزد
وخنجری به پشت بنشیند
ترسم که ....
حسن حسام 22/خرداد89-11فوریه2011
برگرفته از
http://www.rahekaregar.com/maghalat/2011/02/15/mesrii.pdf
