آن هنگام که دربیست و دوم فوریه سالجاری مراسمی در نکوداشت تراب حق شناس یکی ازمبارزان با سابقه جنبش انقلابی وکمونیستی ایران در مونترال برگزارکردیم ، دانستیم که این سنت شکنی در جنبش چپ ایران می تواند مورد نقد قرارگرفته و کمبود ها و نارسائیهای کاررا برما گوشزد خواهند کرد . قدردانی ازیک عضو جنبش کمونیستی ایران که درمیان ماست ، کاری است نو وسنت شکنانه و بدین سبب می تواند بحث هایی را دامن بزند که گریزی ازآن نیست و اگر این بحث ها درفضایی سالم انجام گیردونقدی خلاق باشد، بسیارهم اموزنده می تواند باشد . همه این موارد را می دانستیم و با علم به آن برنامه ای را برگزار کردیم تا که باصدای بلند به رفیق تراب بگوئیم که دوستش میداریم و قدرمی شناسیم و این قدردانی را به جنبش کمونیستی ایران پیوند می زنیم . صادقانه اما باید بگوئیم که هیچ گاه تصور نمی کردیم حرکت ما توسط عضوی از این جنبش به نام نقد به غیراصولی ترین وغیررفیقانه ترین برخوردها بیانجامد. حبیب ساعی درسایت اندیشه وپیکارمطلبی را نوشته اند که درجایی به صفت فردی و درجایی دیگر شاید ندانسته به نام جمع و یا فراکسیونی ازآن دیدگاه هایشان را بیان داشته اند . ایشان اساسا با برگزاری مراسم نکوداشت و قدردانی ازسرمایه های جنبش کمونیستی ایران مخالف بوده و با دیدن ویدئوی آن شادمانه به دیگر رفقای همفکر خود که گویا نظرش را به حساب نیاورده بودند، حمله کرده ودراین میان ما نیزازاین حملات و زخمه ها سهمی برده ایم . بی درنگ باید بگوئیم که مسئولیت کل برنامه با برگزارکنندگان است و همانگونه که درگشایش برنامه نیزگفتیم ما برنامه را برخلاف میل رفیق تراب برگزار کردیم و اساسأ به کسب اجازه از یاران اندیشه و پیکارنیازی نداشتیم ، نکته دیگر این که اکثریت برگزار کنندگان این مراسم ازفعالین سابق پیکار نیستند وبه نحله های فکری مختلف تعلق دارند واین یکی اززیبایی های کاربود. حال اگر حبیب ساعی با این نقد گونه ای که نوشته اند درپی تسویه حساب های درونی است ، ما رابا آن کاری نیست اما ایشان درنظراتی که قلمی کرده است شوربختانه به شیوه ای ناپسند دیگران را نیزبا نام وبی نام به زیرتیغ کشیده و حتی به حریم خصوصی انسانها ورود کرده است . اگر حواشی مطلب مورد نظررا به کنار بزنیم ،استخوان بندی بحث حبیب ساعی روشن است " زنده گان به بزرگداشت نیازی ندارند چرا که بزرگداشت به کیش شخصیت می انجامدتنها زمانی کمونیست ها بزرگداشت برگزارمی کنند که شخصی مرده ویا شهید شده باشد." ما کمونیست ها را از سرشت ویژه ای نمی دانیم ومعتقدیم انها نیز چون دیگر انسانها ، زندگی ، تلاش ، مبارزه وحرکت میکنند و همانند دیگر زنده گان نیازمند پشتیبانی و همراهی هستند .همچون هرانسانی عواطف و احساس دارند و قرارنیست دسته یا گروهی منزه و جدا از جامعه باشند و طبعا آداب خوب جامعه انسانی ازنظرآنها نیز ارزشمند است . کمونیست ها مبارزینی هستند فروتن و آرمانخواه که برای بهروزی انسانها تلاش میکنند ودراین راه نه ادعایی دارند و نه چشم داشتی . کیش شخصیت زمانی معنی میدهد که به خاطر منافع گوناگون کسی را بی حساب بزرگ کنند و از او بت گونه ای بسازند دست نیافتنی ، کسی که نظراتش عین حقیقت است. اعمالش یکسره کامل و بی نقص است. تراب حق شناس نه رهبراست و نه کشوری را اداره میکند و نه ما که این مراسم را برگزار کردیم درپی پاداش ایم .مراسم نکوداشت رفیق تراب حق شناس مراسمی بود ساده وبی ریا برای رفیقی قدیمی که دهه ها دردفاع از اهداف و ارمان طبقه کارگر دردریای پر خروش جنبش انقلابی حضوری پایدار داشته و از تمامی توانش مایه گذاشته و بی دریغ کار کرده است و ما به این کارنامه پربار ارج گذاشته ایم.حبیب ساعی اما از بیخ و بن با برنامه نکوداشت برای مبارزان راه سوسیالیسم که زنده هستند ، مشکل دارد. گویا همچنان طرفدارشهید پروری وفرهنگ شهادت ومرده پرستی است. حبیب ساعی به هر طریقی می خواهد حرفش را به کرسی نشانده ویا حق را به جانب خودگرداند و به نظر میرسد که مخاطبین ایشان قبل از این که برگزارکنندگان برنامه باشند، رفقای درون جریانی است که رفیق ساعی نیز متعلق به آن است. ما یاد گرفته ایم و همچنان می آموزیم فروتنی و مهربانی را که بخشی از مبارزه است. ما همچنان می اموزیم که چگونه باید به نقد نشست و درکجا باید قاطعیت داشت . حبیب ساعی خود نیک میداند که اوج مبارزه طبقاتی نه درجدال این فرد و یاآن فرد، این دسته و آن دسته ، این حزب و یا آ ن حزب بلکه هنگامی است که طبقات اجتماعی متخاصم با تمام توان درمقابل هم صف آرایی کرده وبرای تسویه حساب نهایی می جنگند. نوشته حبیب ساعی درموارد ی نیز خلاف واقع است که به گمان ما سر آسیمگی درپخش هرچه سریعتر آن می تواند علت اصلی باشد. نوشته حبیب ساعی با هر نیتی که قلمی شده باشد اما شوربختانه از یک نقد اصولی و سازنده بسیار فاصله گرفته است. ترجیح ما این بود که به نوشته ایشان و حواشی آن نپردازیم اما هنگامی که عمل ما زمینه ای ساخته است برای حمله به رفقایی که نقشی درتصمیم ما نداشته اند، تنها با احساس مسئولیت است که این مختصر را آوردیم . تنها یکبار دیگر این نکته را برجسته میکنیم که دفاع وتقدیراز زنده گان جنبش کمونیستی ایران بخشی از مبارزه است. دراین کوتاه سخن نخواستیم به تک تک موارد طرح شده درنوشته حبیب ساعی پرداخته و پاسخ دهیم ، اما مراسم ساده و بی آلایش فعالان سوسیالیست و آزادیخواه دربزرگداشت یک مبارزقدیمی این همه گردو خاک لازم نداشت . بدنبال جدال قلمی نیز نیستیم چرا که حبیب ساعی رفیق ماست و حفظ حرمتش یک وظیفه.
کمیته یادمان کشتار زندانیان سیاسی دهه 60 درایران
مونترال- کانادا
18 آوریل 2014
