جای دوستان در بلاکوپای فرانکفورت خالی بود... دیروز اول ژوئن هزاران پلیس بیش از ۵۰۰ تظاهر کننده را حدود هشت ساعت در محاصرهء خود نگه داشتند. پلیس امیدوار بود که با تقسیم تظاهرات به "خشونت طلب ها" و "مسالمت جویان" در صف تظاهرات تفرقه بیندازد. ولی همبستگی بی نظیر عموم تظاهر کنندگان با آنان که در محاصرهء پلیس بودند، تاکتیک پلیس را به شکست کشاند. پس از آن که افراد بازداشت شده رها شدند، حدود ده هزار نفر به سوی ایستگاه مرکزی شهر فرانکفورت با شور و هیجان به راه افتادند. شعار مرکزی تظاهرات «آنتی کاپیتالیسم» بود. همچنین شعار "زنده باد همبستگی بین المللی"، با شرکت رفقای ایتالیایی، یونانی، ایرانی، ترک، کرد و... خود را در عمل به نمایش می گذاشت.
سازماندهی تظاهرات، مانند سال گذشته، در یک اتحاد عمل وسیع با شرکت بسیار فعال نیروهای چپ رادیکال انجام پذیرفت.
روز جمعه، ۳۱ ماه مه، صفوف گروه های گوناگون از کلیه نقاط شهر به سوی بانک مرکزی اروپا به راه افتادند. اولین گروه ساعت پنج و نیم صبح از محل تجمع خود عازم مرکز شهر شد. گروه های دیگر نیز تا ساعت شش و نیم تظاهرات را آغاز کرده بودند. با وجود باران شدید تا ساعت ۱۱ راه های ورودی به بانک مرکزی اروپا بلوکه شده بود. تظاهراتی ایستاده در مقابل دویچه بانک، پس از آن در خیابان تسایل، مرکز خرید شهر، در همبستگی با کارگران تولید البسه، به خصوص کارگران بنگلادش صورت گرفت و ورودی فروشگاه هایی از قبیل بنتون، کاراشتات، اچ اند ام، و... با شادی و سرور بلوکه شد.
فرودگاه فرانكفورت از مراكز اصلی اخراج پناهجویان خارجی ست. یکی از برنامه های بلاکوپای اعتراض به سیاست های نژادپرستانهء دولت آلمان در ارتباط با پناهجویان بود. در همین راستا یک گروه از مخالفان طرح گسترش فرودگاه فرانکفورت، که از مدت ها پیش هر دو شنبه در یک حرکت اعتراضی شرکت می کنند، اینبار، در چارچوب بلاکوپای، در روز جمعه، همزمان با آکسیون های اعتراضی در مرکز شهر، از ساعت یک بعد از ظهر آکسیونی را نیز در فرودگاه فرانکفورت سازمان دادند. دادگاه تنها به دویست نفر اجازه شرکت در تظاهرات داد به گونه ای که عدهء بیشتری نتوانستند وارد ساختمان ترمینال یک فرودگاه بشوند. با این حال شرکت کنندگان با طبل و موسیقی، صدای اعتراض شان را به گوش حضار رساندند.
روز شنبه اول ژوئن، تظاهرات بزرگی از میدان بازلر به سوی بانک مرکزی اروپا راه افتاد. تظاهرکنندگان موفق شدند در دو دادگاه مختلف، بر خلاف خواست شهرداری شهر (متشکل از حزب سبزها و حزب دمکرات مسیحی) اجازه رسمی برگزاری تظاهرات را به دست بیاورند. اما در عمل دولت درست در همان مکانی که از قبل نمی خواست تظاهر کنندگان از آنجا جلوتر بروند، صف تظاهرات را سد کرد. حدود هشت ساعتی که بیش از پانصد نفر در محاصرهء پلیس بودند، حتی نمی شد از حلقهء محاصره آب آشامیدنی به تظاهر کننگان رساند تا زمانی که کارگران تأتر شهر، از پنجره ای در ارتفاع ده دوازده متری، با سطل هایی که از طناب آویزان بود، آب و غذا برای تظاهر کنندگان پایین فرستادند. این همبستگی در روحیهء رفقا تأثیر بسیار مثبتی بر جای گذاشت. سرود خوانی و شعار دهی رفقای ایتالیایی جای خاصی در گرم کردن روحیه ها داشت.
این هم برخی از تصاویر روز های آکسیون:
http://www.youtube.com/watch?v=Wpw8ID2tNZs
در حین تظاهرات، بلند گوها از اخبار ترکیه نیز خبر می دادند. فیس بوک، تویتر در استانبول از کار افتاده بود، تلفن های موبایل نیز بلوکه شده بود و فعالین از طریق بیسیم منازل با هم تماس می گرفتند. سرود زیبایی را که تظاهر کنندگان ترکیه اجرا کردند در زیر ملاحظه می کنید:
http://www.youtube.com/watch?v=0KJxonYgnwU
سازماندهی تظاهرات، مانند سال گذشته، در یک اتحاد عمل وسیع با شرکت بسیار فعال نیروهای چپ رادیکال انجام پذیرفت.
روز جمعه، ۳۱ ماه مه، صفوف گروه های گوناگون از کلیه نقاط شهر به سوی بانک مرکزی اروپا به راه افتادند. اولین گروه ساعت پنج و نیم صبح از محل تجمع خود عازم مرکز شهر شد. گروه های دیگر نیز تا ساعت شش و نیم تظاهرات را آغاز کرده بودند. با وجود باران شدید تا ساعت ۱۱ راه های ورودی به بانک مرکزی اروپا بلوکه شده بود. تظاهراتی ایستاده در مقابل دویچه بانک، پس از آن در خیابان تسایل، مرکز خرید شهر، در همبستگی با کارگران تولید البسه، به خصوص کارگران بنگلادش صورت گرفت و ورودی فروشگاه هایی از قبیل بنتون، کاراشتات، اچ اند ام، و... با شادی و سرور بلوکه شد.
فرودگاه فرانكفورت از مراكز اصلی اخراج پناهجویان خارجی ست. یکی از برنامه های بلاکوپای اعتراض به سیاست های نژادپرستانهء دولت آلمان در ارتباط با پناهجویان بود. در همین راستا یک گروه از مخالفان طرح گسترش فرودگاه فرانکفورت، که از مدت ها پیش هر دو شنبه در یک حرکت اعتراضی شرکت می کنند، اینبار، در چارچوب بلاکوپای، در روز جمعه، همزمان با آکسیون های اعتراضی در مرکز شهر، از ساعت یک بعد از ظهر آکسیونی را نیز در فرودگاه فرانکفورت سازمان دادند. دادگاه تنها به دویست نفر اجازه شرکت در تظاهرات داد به گونه ای که عدهء بیشتری نتوانستند وارد ساختمان ترمینال یک فرودگاه بشوند. با این حال شرکت کنندگان با طبل و موسیقی، صدای اعتراض شان را به گوش حضار رساندند.
روز شنبه اول ژوئن، تظاهرات بزرگی از میدان بازلر به سوی بانک مرکزی اروپا راه افتاد. تظاهرکنندگان موفق شدند در دو دادگاه مختلف، بر خلاف خواست شهرداری شهر (متشکل از حزب سبزها و حزب دمکرات مسیحی) اجازه رسمی برگزاری تظاهرات را به دست بیاورند. اما در عمل دولت درست در همان مکانی که از قبل نمی خواست تظاهر کنندگان از آنجا جلوتر بروند، صف تظاهرات را سد کرد. حدود هشت ساعتی که بیش از پانصد نفر در محاصرهء پلیس بودند، حتی نمی شد از حلقهء محاصره آب آشامیدنی به تظاهر کننگان رساند تا زمانی که کارگران تأتر شهر، از پنجره ای در ارتفاع ده دوازده متری، با سطل هایی که از طناب آویزان بود، آب و غذا برای تظاهر کنندگان پایین فرستادند. این همبستگی در روحیهء رفقا تأثیر بسیار مثبتی بر جای گذاشت. سرود خوانی و شعار دهی رفقای ایتالیایی جای خاصی در گرم کردن روحیه ها داشت.
این هم برخی از تصاویر روز های آکسیون:
http://www.youtube.com/watch?v=Wpw8ID2tNZs
در حین تظاهرات، بلند گوها از اخبار ترکیه نیز خبر می دادند. فیس بوک، تویتر در استانبول از کار افتاده بود، تلفن های موبایل نیز بلوکه شده بود و فعالین از طریق بیسیم منازل با هم تماس می گرفتند. سرود زیبایی را که تظاهر کنندگان ترکیه اجرا کردند در زیر ملاحظه می کنید:
http://www.youtube.com/watch?v=0KJxonYgnwU
