زنی هست، علیه تخریب طبیعت
کلامی چند از همبودهای زاپاتیست به مناسبت راهپیمایی علیه تخریب طبیعت.
در وین، اتریش. با صدای رفیق لیبرتاد (آزادی)، روز ۲۴ سپتامبر سال ۲۰۲۱.
عصر بخیر
این سخن کوچک ماست در داستانی کوچک:
زنی هست.
رنگ پوستش مهم نیست، چرا که همه‌ی رنگ‌ها را دارد.
زبانش مهم نیست، چرا که به تمامی زبان‌ها گوش می‌سپارد.
نژاد و فرهنگش مهم نیست، چرا که تمامی منش‌ها در او زندگی می‌کنند.
اندازه‌اش مهم نیست، چرا که بزرگ است و با این وجود، در کف یک دست جا می‌شود.
هر روز و هر ساعت، این زن مورد خشونت و ضرب و شتم قرار می‌گیرد، زخم می‌خورد، مورد تجاوز، تمسخر و تحقیر واقع می‌شود.
یک موجود مردسالار بر او اعمال قدرت می کند.
هر روز و هر ساعت، او به‌سراغ ما زنان، مردان و دگرباشان می‌آید.
زخم‌هایش، دردها و غم‌هایش را نشانمان می‌دهد.
و ما فقط دلداریش می‌دهیم و بر او دل می‌سوزانیم؛ یا نادیده‌اش می‌گیریم.
شاید هم به‌عنوان مساعدت به او چیزی بدهیم برای التیام زخم‌هایش.
اما موجود مردسالار به خشونت خود ادامه می‌دهد.
ما و شما می‌دانیم این داستان به کجا ختم می‌شود.
این زن کشته خواهد شد و با مرگ او همه چیز خواهد مرد.
می‌توانیم همچنان فقط به او روحیه یا دارویی بدهیم برای دردهایش.
یا می‌توانیم حقیقت را به او بگوییم: تنها دارویی که می‌تواند او را کاملا درمان کند و سلامتی‌اش را بازگرداند، ایستادن در برابر موجودی‌‌ست که بر او خشونت روا میدارد و نابود کردن آن است.
و نیز می‌توانیم پیشتر رفته، به او بپیوندیم و در کنار او مبارزه کنیم.
ما خلق‌های زاپاتیست، این زن را "مادر زمین" می‌نامیم. به مردسالاری که او را تحقیر می‌کند و به او ظلم روا میدارد، هر نام، چهره یا سیمایی را که دوست دارید نسبت دهید.
ما خلق‌های زاپاتیست این موجود مردسالار قاتل را به یک نام می‌خوانیم: نظام سرمایه‌داری.
و تا به این جغرافیا آمده‌ایم که از شما بپرسیم: آیا همچنان می‌خواهیم فکر کنیم که چاره‌ی ضربات امروز مرهم و مُسکّن است، با این که می‌دانیم که فردا زخم‌ها بزرگ‌تر و عمیق‌تر خواهد بود؟
یا می‌خواهیم در کنار او بجنگیم؟
ما همبودهای زاپاتیستی تصمیم گرفته‌ایم در کنار او مبارزه کنیم، برای او و به خاطر او.
این است تمام آنچه می‌توانیم به شما بگوییم.
از این که به ما گوش سپردید، سپاسگزاریم.
وین، اتریش، اروپا، کره زمین.
۲۴ سپتامبر سال ۲۰۲۱ میلادی.
