فلسطین

ترجمه بهروز عارفى

آقاى رئيس دولت اسرائيل
اين نامه را خطاب به شما مى نويسم تا مداخله كنيد و به مسؤولين مربوطه بگوييد تا نام پدر بزرگ من، موشه برايتبرگ، را كه در سال ۱۹۴۳ در تربلينكا قربانى اطاق هاى گاز شد و نيز نام اعضاى ديگر خانواده مرا كه در اردوگاه هاى مرگ نازى كشته شدند، از بناى «يادواشم» كه به يادمان قربانيان يهودى نازيسم در جريان جنگ دوم جهانى اختصاص يافته، پاك كنند.
آقاى رئيس جمهور، من خواستار آنم كه به تقاضايم ترتيب اثر داده شود زيرا آنچه در غزه مى گذرد و بطور كلى سرنوشتى كه از شصت سال پيش در حق مردم عرب فلسطين رقم خورده، اين صلاحيت را به نظر من از اسرائيل سلب مى كند كه كانون يادمان ستمى باشد كه به يهوديان و در نتيجه به كل انسانيت روا شده است.
توجه كنيد كه من از دوران كودكى، در محيط بازماندگان اردوگاه هاى مرگ زندگى كرده ام، من شماره هايى را كه بر بازوى آنان خالكوبى شده بوده ديده ام و روايت شكنجه ها را شنيده ام و آن سوگ ناممكن را درك كرده ام و در كابوسشان شريك بوده ام.
به من ياد داده بودند كه اين جنايت ها هرگز نبايد تكرار شود؛ كه هيچ انسانى با تكيه بر وابستگى قومى يا مذهبى خود، هرگزنبايد ديگرى را بر اين اساس تحقير كند؛ ابتدائى ترين حقوق او را زير پا بگذارد كه عبارتند از يك زندگى امن و شايسته، بدون موانع و برخوردار از روشنى آينده اى، هرچند دور، اما سرشار از آسودگى و شكوفائى.
حال آن كه آقاى رئيس جمهور، من شاهدم كه به رغم ده ها قطع نامه مصوب جامعه بين المللى، به رغم آنكه بى عدالتى اعمال شده نسبت به خلق فلسطين از سال ۱۹۴۸ به بعد، بسيار بديهى و آشكار است، به رغم اميدى كه در اسلو زاده شد و به رغم آنكه حقوق يهوديان اسرائيلى براى زندگى در صلح و امنيت به رسميت شناخته شد و تشكيلات خودگردان فلسطين بارها آن را مورد تأكيد قرار داده است، تنها پاسخى كه حكومت هاى پى در پى كشور شما به آن داده اند، خشونت است و خونريزى، حبس و كنترل دائم، و مستعمره سازى و غصب.
آقاى رئيس جمهور، لابد به من پاسخ خواهيد داد كه حق مشروع كشور شماست كه از خود در مقابل پرتاب كنندگان راكت به درون اسرائيل، يا عليه انتحاريونى كه همراه خود جان بسيارى از اسرائيلى هاى بيگناه را نيز مى گيرند، دفاع كند. پاسخ من به اين استدلال اين است كه احساس من از انسانيت، تابعى از وابستگى قربانيان به اين يا آن كشور نيست.
برعكس، آقاى رئيس جمهور، شما سرنوشت كشورى را در دست داريد كه مدعى است نه تنها نماينده كل يهوديان است، بلكه خاطرۀ قربانيان نازيسم را نيز نمايندگى مى كند. اين چيزى ست كه به من نيز مربوط مى شود و برايم غير قابل تحمل است.
دولت شما با حفظ نام خويشان من در يادمان «يادواشم»، در مركز دولت يهود، خاطره خانواده مرا در پشت سيم هاى خاردار صهيونيسم زندانى مى كند تا از آن گروگانى بسازد براى يك به اصطلاح سلطۀ اخلاقى كه هر روز مرتكب اعمال نفرت انگيزى مى شود كه چيزى جز انكار عدالت نيست.
لذا، خواهشمند است از حريمى كه به ياد قساوتى اختصاص يافته كه بر يهوديان روا داشته اند ، نام پدر بزرگ مرا پاك كنيد تا ديگر قساوتى را كه در حق فلسطينى ها اعمال شده، توجيه نكند.
آقاى رئيس جمهورمتمنى است، احترامات مرا بپذيريد.

- - - - - - - - - -

Effacez le nom de mon grand-père à Yad Vashem, Jean-Moïse Braitberg

ژان موئيز برايتبرگ، متولد ۱۹۵۰ در جنوب غربى فرانسه (نزديك شهر بردو) و نويسنده و روزنامه نگار است. او در سال ۲۰۰۶، رمانى با عنوان L’Enfant qui maudit Dieu (كودكى كه به خدا نفرين مى كند) نوشته است.

از لوموند ۲۹ ژانويه ۲۰۰۹