لوموند ديپلماتيك هشتم مه ۲۰۱۲ - ترجمه بهروز عارفى
لحظه اى تصور كنيد كه در كشور چين، دو هزار زندانى سياسى به مدت چند هفته دست به اعتصاب غذا زده باشند؛ يا اين كه دو هزار زندانى سياسى ديگر در روسيه اعتصاب غذا كرده باشند. ترديدى نيست كه تلويزيون ها و راديو ها با شتاب عليه نقض حقوق بشر در اين كشورهاى دوردست بسيج شده و عنوان نخست برنامه هاى خبرى خود را به آن اختصاص مى دهند و با نكوهش نقض حقوق ابتدائى بشر، از مقامات كشور شان خواهند خواست كه نسبت به اين مسئله واكنش نشان دهند يا حتى مداخله كرده و عليه پكن و مسكو مجازات هايى اعمال كنند.
اما، واقعيت چيست؟ دو هزار زندانى واقعا اعتصاب غذا كرده اند، اما در فلسطين! اين رويداد ظاهرا توجهى به خود جلب نكرده است. مدت هاست كه مى دانيم، فلسطينى ها، اعراب و مسلمانان انسان هايى مساوى با ديگران نيستند (۱).
به گزارش لوموند (۶ مه ۲۰۱۲) «جنبش اعتصاب غذاى زندانيان فلسطينى در اسرائيل، دو هزار زندانى را در بر مى گيرد» (۲).
«اسرائيل براى مهارجنبش اعتصاب غذاى زندانيان فلسطينى با مشكلات روزافزونى مواجه است. اين اعتصاب از ۱۷ آوريل براى اعتراض به مقررات حبس ادارى به راه افتاد. پيرو مقررات حبس ادارى، افراد بدون محاكمه و دادگاه به مدت شش ماه قابل تمديد زندانى مى شوند. بنا بر گزارش انجمن الضمير، (به معنى وجدان كه انجمن فلسطينى دفاع از حقوق زندانيان است) در اين اعتصاب غذا، دو هزار زندانى شركت دارند.»
دست كم «دو زندانى به نام هاى بلال دياب، ۲۷ ساله اهل جنين و طاهر هلاهله ۳۳ ساله اهل الخليل از اعضاى جهاد اسلامى كه از ۲۹ فوريه اعتصاب غذا كرده اند، در شرايط وخيمى به سر مى برند. پس از هفتاد روز بدون غذا، آنان در مرحله اى به سر مى برند كه پزشكان « مرحلهء بحرانى» مى نامند. در روز ۳ مه هر دو جوان را با صندلى چرخدار به دادگاه عالى اسرائيل بردند اما، دادگاه مزبور تصميم آزادى احتمالى را به آينده موكول كرد».
«دست كم، وضعيت جسمانى شش زندانى ديگر نيز نگران كننده اعلام شده است. اين اعتصاب غذا به زندان هاى عمده اسرائيل نيز سرايت كرده و چندين رهبر گروه هاى مقاومت فلسطين از جمله احمد سعدات، رهبر «جبهه خلق براى آزادى فلسطين» به آن پيوسته اند. در حالى كه تظاهرات پشتيبانى از اين جنيش چند شهر فلسطين را فراگرفته، دولت بنيامين نتان ياهو، نخست وزير اسرائيل هيچ تصميمى در اين مورد نگرفته است.»
اين اعتصاب، در درجه نخست، مسئله «حبس ادارى» (يعنى بدون مدرك و محاكمه) را هدف قرار داده است كه ميراث دوران قيمومت بريتانيا است، هنگامى كه بريتانيا (در سال هاى ۱۹۴۴ تا ۱۹۴۸) با «تروريسم صهيونيستى» مبارزه مى كرد. همان طورى كه در كتاب «فلسطين مظهر چه چيزى است؟» (۳) يادآورى مى كنم، حقوق دانان بسيارى از جمله دكتر موشه دونكل بوم ، اين قانون استثنائى را مورد نكوهش قرار داده اند. نامبرده بعد ها عضو دادگاه عالى اسرائيل گرديد. او اعلام كرده بود: «اين آئين نامه تهديدى دائمى عليه شهروندان است. ما، حقوقدانان به آن به ديدهء نقض آشكار اصول اساسى برابرى، عدالت و انضباط نگاه مى كنيم. اين آئين نامه خودكامه ترين تصميمات مقامات نظامى و ادارى را به نمايش مى گذارد. (...) اين آئين نامه شهروندان را از حقوق شان محروم كرده و به مقامات كشور قدرت نامحدود مى دهد.» اما، صهيونيست ها پس از رسيدن به قدرت، اين انتقادات را فراموش كرده و از اين قوانين بر ضد اعراب استفاده كردند.»
دادگاه عالى اسرائيل كه برخى آن را به مثابه ضامن دموكراسى در اين كشور معرفى مى كنند، فرجام خواهى دو زندانى بلا تكليف را كه دو ماه است اعتصاب غذا كرده اند، رد كرد. (هآرتص، ۸ مه ۲۰۱۲) (۴). دادگاه عالى اسرائيل در كمال تزوير اعلام كرد كه اين روش حبس ادارى «در زمينه قضائى، خطا بوده» و بايد «تا حد امكان كمتر» مورد استفاده قرار گيرد، اما فرجام خواهى زندانيان را رد كرد. در گذشته، اسرائيل به طور رسمى، اعمال «فشار هاى بدنى معتدل» به زندانيان فلسطينى را مجاز مى دانست: يعنى كمى شكنجه، نه زياد!... اين دادگاه عالى «بشردوست»، تا سال ۱۹۹۹ از اين تصميم حمايت كرد (در آن هنگام، زمان اوج «مذاكرات صلح» ميان اسرائيل و سازمان آزادى بخش فلسطين بود!).
ريچارد فالك*، گزارشگر ويژه سازمان ملل متحد براى حقوق بشر در سرزمين هاى اشغالى فلسطين، با گزارش اعتصاب غذاى زندانيان فلسطينى اعلام كرد «از نقض دائمى حقوق بشر در زندان هاى اسرائيل منزجر شده است . از سال ۱۹۶۷، تعداد ۷۵۰ هزار فلسطينى از جمله ۲۳ هزار زن و ۲۲۵ هزار كودك در زندان هاى اسرائيل زندانى شده اند. يعنى ۲۰ درصد كل جمعيت فلسطينى سرزمين هاى اشغالى » (۵).
نتيجه اين است: سكوت بيشتر رسانه ها؛ عدم وجود كوچكترين فشارى بر دولت اسرائيل؛ عدم مشاهده هيچ برآشفتگى اخلاقى در روشنفكران نامدار ... زمين همچنان مى چرخد و برخى در شگفتند كه چرا گفتمان اروپائيان در باره دموكراسى و حقوق انسانى، در جهان عرب بيشتر مايه ريشخند شده است.
-----
Palestine, ces prisonniers ignorés en grève de la faim, Alain GRESH, 8 mai 2012, Le Monde-Diplomatique
http://blog.mondediplo.net/2012-05-08-Palestine-ces-prisonniers-ignores-en-greve-de-la
پاورقی ها:
1 – به مقاله «گیلعاد شالیت و ۱۰۲۷ انسان دیگر» مراجعه کنید:
http://ir.mondediplo.com/article1734.html
2 –Le mouvement de grève de la faim des prisonniers palestiniens en Israël s’étendrait à 2000 détenus
http://www.france-palestine.org/Le-mouvement-de-greve-de-la-faim
3 - عنوان اصلی کتاب آلن گرش: De quoi la Palestine est-elle le nom ?, d’Alain GRESH, Les liens qui libèrent, Paris
4 –Court rejectspetition by Palestinianhungerstrikersagainstdetention
http://www.haaretz.com/news/diplomacy-defense/court-rejects-petition-by-palestinian-hunger-strikers-against-detention-1.428857
5 - Israël : la dernière arme des prisonniers palestiniens
http://www.france-palestine.org/Israel-la-derniere-arme-des
* ريچار فالك، حقوقدان و استاد حقوق دانشگاه پرينستون، گزارشگر ويژه سازمان ملل متحد در تاريخ ۲ مه ۲۰۱۲ گزارشى تكان دهنده با عنوان The Massive Palestinian Hunger Strike: Traveling below the Western Radar منتشر كرده است.
در اين نوشته، او توضيح مى دهد كه چگونه رسانه هاى غرب نسبت به خبر اعتصاب گسترده زندانيان فلسطينى بى اعتنا مانده اند ، در حالى كه همزمان، خبرهاى مربوط به پناه بردن فعال نابيناى حقوق بشر چين به سفارت آمريكا را به طور گسترده پخش كرده و خبر او را در راس اخبار خود قراردادند.
فالك در ابتداى مقاله مى پرسد كه آيا اگر در هر نقطه اى از جهان، غير از فلسطين بيش از هزار و سيصد نفر در اعتصاب غذا شركت مى كردند، آيا رسانه هاى غرب بدون ترديد با نگرانى با اين رويداد برخورد نمى كردند؟ ... او اضافه مى كند كه در گذشته مقاومت قهرآميز فلسطينيان را «تروريستى» ارزيابى مى كردند؛ اما، امروز كه فلسطينيان به روش هاى غير خشونت بار مبارزه مى كنند، فعاليت ان ها در گوش هاى ناشنوا و چشمان نابينا اثرى نمى بخشد. ...در پايان او مى نويسد كه «جهان مدت ها ست تلاش هاى يك جانبه فلسطينيان را براى رسيدن به صلح با اسرائيل ناديده گرفته و حتى به رغم موافقت فلسطينيان براى ايجاد دولتى مستقل و آزاد فقط بر روى ۲۲ درصد از سرزمين تاريخى فلسطين ، هيچ كمكى در راه عملى شدن آن نكرده است. وى سپس به نكوهش دولت اسرائيل و سياست هاى نتانياهو مى پردازد و دو رويى رسانه هاى غرب را افشا مى كند. مقاله بالا از گزارش ريچارد فالك الهام گرفته است. اصل مقاله فالك را به زبان انگليسى، در سايت زير بخوانيد:
http://richardfalk.wordpress.com/2012/05/02/the-massive-palestinian-hunger-strike-traveling-below-the-western-radar/
--------------------------------------------------------------
در پايان، توجه دوستداران آزادى و عدالت را به اين اقدام همبستگى با مردم فلسطين در شهر بونوى، حومه پاريس جلب مى كنيم:
94380 Bonneuil-sur-Marne
Inscriptions : 06 51 48 64 43
Email : این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
Facebook :unstadepourgazaBonneuil
-------------------------------------------------------------------
http://www.europalestine.com/spip.php?article7195
لحظه اى تصور كنيد كه در كشور چين، دو هزار زندانى سياسى به مدت چند هفته دست به اعتصاب غذا زده باشند؛ يا اين كه دو هزار زندانى سياسى ديگر در روسيه اعتصاب غذا كرده باشند. ترديدى نيست كه تلويزيون ها و راديو ها با شتاب عليه نقض حقوق بشر در اين كشورهاى دوردست بسيج شده و عنوان نخست برنامه هاى خبرى خود را به آن اختصاص مى دهند و با نكوهش نقض حقوق ابتدائى بشر، از مقامات كشور شان خواهند خواست كه نسبت به اين مسئله واكنش نشان دهند يا حتى مداخله كرده و عليه پكن و مسكو مجازات هايى اعمال كنند.
اما، واقعيت چيست؟ دو هزار زندانى واقعا اعتصاب غذا كرده اند، اما در فلسطين! اين رويداد ظاهرا توجهى به خود جلب نكرده است. مدت هاست كه مى دانيم، فلسطينى ها، اعراب و مسلمانان انسان هايى مساوى با ديگران نيستند (۱).
به گزارش لوموند (۶ مه ۲۰۱۲) «جنبش اعتصاب غذاى زندانيان فلسطينى در اسرائيل، دو هزار زندانى را در بر مى گيرد» (۲).
«اسرائيل براى مهارجنبش اعتصاب غذاى زندانيان فلسطينى با مشكلات روزافزونى مواجه است. اين اعتصاب از ۱۷ آوريل براى اعتراض به مقررات حبس ادارى به راه افتاد. پيرو مقررات حبس ادارى، افراد بدون محاكمه و دادگاه به مدت شش ماه قابل تمديد زندانى مى شوند. بنا بر گزارش انجمن الضمير، (به معنى وجدان كه انجمن فلسطينى دفاع از حقوق زندانيان است) در اين اعتصاب غذا، دو هزار زندانى شركت دارند.»
دست كم «دو زندانى به نام هاى بلال دياب، ۲۷ ساله اهل جنين و طاهر هلاهله ۳۳ ساله اهل الخليل از اعضاى جهاد اسلامى كه از ۲۹ فوريه اعتصاب غذا كرده اند، در شرايط وخيمى به سر مى برند. پس از هفتاد روز بدون غذا، آنان در مرحله اى به سر مى برند كه پزشكان « مرحلهء بحرانى» مى نامند. در روز ۳ مه هر دو جوان را با صندلى چرخدار به دادگاه عالى اسرائيل بردند اما، دادگاه مزبور تصميم آزادى احتمالى را به آينده موكول كرد».
«دست كم، وضعيت جسمانى شش زندانى ديگر نيز نگران كننده اعلام شده است. اين اعتصاب غذا به زندان هاى عمده اسرائيل نيز سرايت كرده و چندين رهبر گروه هاى مقاومت فلسطين از جمله احمد سعدات، رهبر «جبهه خلق براى آزادى فلسطين» به آن پيوسته اند. در حالى كه تظاهرات پشتيبانى از اين جنيش چند شهر فلسطين را فراگرفته، دولت بنيامين نتان ياهو، نخست وزير اسرائيل هيچ تصميمى در اين مورد نگرفته است.»
اين اعتصاب، در درجه نخست، مسئله «حبس ادارى» (يعنى بدون مدرك و محاكمه) را هدف قرار داده است كه ميراث دوران قيمومت بريتانيا است، هنگامى كه بريتانيا (در سال هاى ۱۹۴۴ تا ۱۹۴۸) با «تروريسم صهيونيستى» مبارزه مى كرد. همان طورى كه در كتاب «فلسطين مظهر چه چيزى است؟» (۳) يادآورى مى كنم، حقوق دانان بسيارى از جمله دكتر موشه دونكل بوم ، اين قانون استثنائى را مورد نكوهش قرار داده اند. نامبرده بعد ها عضو دادگاه عالى اسرائيل گرديد. او اعلام كرده بود: «اين آئين نامه تهديدى دائمى عليه شهروندان است. ما، حقوقدانان به آن به ديدهء نقض آشكار اصول اساسى برابرى، عدالت و انضباط نگاه مى كنيم. اين آئين نامه خودكامه ترين تصميمات مقامات نظامى و ادارى را به نمايش مى گذارد. (...) اين آئين نامه شهروندان را از حقوق شان محروم كرده و به مقامات كشور قدرت نامحدود مى دهد.» اما، صهيونيست ها پس از رسيدن به قدرت، اين انتقادات را فراموش كرده و از اين قوانين بر ضد اعراب استفاده كردند.»
دادگاه عالى اسرائيل كه برخى آن را به مثابه ضامن دموكراسى در اين كشور معرفى مى كنند، فرجام خواهى دو زندانى بلا تكليف را كه دو ماه است اعتصاب غذا كرده اند، رد كرد. (هآرتص، ۸ مه ۲۰۱۲) (۴). دادگاه عالى اسرائيل در كمال تزوير اعلام كرد كه اين روش حبس ادارى «در زمينه قضائى، خطا بوده» و بايد «تا حد امكان كمتر» مورد استفاده قرار گيرد، اما فرجام خواهى زندانيان را رد كرد. در گذشته، اسرائيل به طور رسمى، اعمال «فشار هاى بدنى معتدل» به زندانيان فلسطينى را مجاز مى دانست: يعنى كمى شكنجه، نه زياد!... اين دادگاه عالى «بشردوست»، تا سال ۱۹۹۹ از اين تصميم حمايت كرد (در آن هنگام، زمان اوج «مذاكرات صلح» ميان اسرائيل و سازمان آزادى بخش فلسطين بود!).
ريچارد فالك*، گزارشگر ويژه سازمان ملل متحد براى حقوق بشر در سرزمين هاى اشغالى فلسطين، با گزارش اعتصاب غذاى زندانيان فلسطينى اعلام كرد «از نقض دائمى حقوق بشر در زندان هاى اسرائيل منزجر شده است . از سال ۱۹۶۷، تعداد ۷۵۰ هزار فلسطينى از جمله ۲۳ هزار زن و ۲۲۵ هزار كودك در زندان هاى اسرائيل زندانى شده اند. يعنى ۲۰ درصد كل جمعيت فلسطينى سرزمين هاى اشغالى » (۵).
نتيجه اين است: سكوت بيشتر رسانه ها؛ عدم وجود كوچكترين فشارى بر دولت اسرائيل؛ عدم مشاهده هيچ برآشفتگى اخلاقى در روشنفكران نامدار ... زمين همچنان مى چرخد و برخى در شگفتند كه چرا گفتمان اروپائيان در باره دموكراسى و حقوق انسانى، در جهان عرب بيشتر مايه ريشخند شده است.
-----
Palestine, ces prisonniers ignorés en grève de la faim, Alain GRESH, 8 mai 2012, Le Monde-Diplomatique
http://blog.mondediplo.net/2012-05-08-Palestine-ces-prisonniers-ignores-en-greve-de-la
پاورقی ها:
1 – به مقاله «گیلعاد شالیت و ۱۰۲۷ انسان دیگر» مراجعه کنید:
http://ir.mondediplo.com/article1734.html
2 –Le mouvement de grève de la faim des prisonniers palestiniens en Israël s’étendrait à 2000 détenus
http://www.france-palestine.org/Le-mouvement-de-greve-de-la-faim
3 - عنوان اصلی کتاب آلن گرش: De quoi la Palestine est-elle le nom ?, d’Alain GRESH, Les liens qui libèrent, Paris
4 –Court rejectspetition by Palestinianhungerstrikersagainstdetention
http://www.haaretz.com/news/diplomacy-defense/court-rejects-petition-by-palestinian-hunger-strikers-against-detention-1.428857
5 - Israël : la dernière arme des prisonniers palestiniens
http://www.france-palestine.org/Israel-la-derniere-arme-des
* ريچار فالك، حقوقدان و استاد حقوق دانشگاه پرينستون، گزارشگر ويژه سازمان ملل متحد در تاريخ ۲ مه ۲۰۱۲ گزارشى تكان دهنده با عنوان The Massive Palestinian Hunger Strike: Traveling below the Western Radar منتشر كرده است.
در اين نوشته، او توضيح مى دهد كه چگونه رسانه هاى غرب نسبت به خبر اعتصاب گسترده زندانيان فلسطينى بى اعتنا مانده اند ، در حالى كه همزمان، خبرهاى مربوط به پناه بردن فعال نابيناى حقوق بشر چين به سفارت آمريكا را به طور گسترده پخش كرده و خبر او را در راس اخبار خود قراردادند.
فالك در ابتداى مقاله مى پرسد كه آيا اگر در هر نقطه اى از جهان، غير از فلسطين بيش از هزار و سيصد نفر در اعتصاب غذا شركت مى كردند، آيا رسانه هاى غرب بدون ترديد با نگرانى با اين رويداد برخورد نمى كردند؟ ... او اضافه مى كند كه در گذشته مقاومت قهرآميز فلسطينيان را «تروريستى» ارزيابى مى كردند؛ اما، امروز كه فلسطينيان به روش هاى غير خشونت بار مبارزه مى كنند، فعاليت ان ها در گوش هاى ناشنوا و چشمان نابينا اثرى نمى بخشد. ...در پايان او مى نويسد كه «جهان مدت ها ست تلاش هاى يك جانبه فلسطينيان را براى رسيدن به صلح با اسرائيل ناديده گرفته و حتى به رغم موافقت فلسطينيان براى ايجاد دولتى مستقل و آزاد فقط بر روى ۲۲ درصد از سرزمين تاريخى فلسطين ، هيچ كمكى در راه عملى شدن آن نكرده است. وى سپس به نكوهش دولت اسرائيل و سياست هاى نتانياهو مى پردازد و دو رويى رسانه هاى غرب را افشا مى كند. مقاله بالا از گزارش ريچارد فالك الهام گرفته است. اصل مقاله فالك را به زبان انگليسى، در سايت زير بخوانيد:
http://richardfalk.wordpress.com/2012/05/02/the-massive-palestinian-hunger-strike-traveling-below-the-western-radar/
--------------------------------------------------------------
در پايان، توجه دوستداران آزادى و عدالت را به اين اقدام همبستگى با مردم فلسطين در شهر بونوى، حومه پاريس جلب مى كنيم:
مسابقات فوتبال همبستگى به نفع كودكان فلسطينى
در راه گسترش و پيشبرد حق كودكان به بازى و ورزش
يك استاديوم براى غزه
براى فلسطين
يكشنبه ۲۰ مه ۲۰۱۲
از ساعت ۹ صبح
rue Jean Catelas, 2در راه گسترش و پيشبرد حق كودكان به بازى و ورزش
يك استاديوم براى غزه
براى فلسطين
يكشنبه ۲۰ مه ۲۰۱۲
از ساعت ۹ صبح
94380 Bonneuil-sur-Marne
Inscriptions : 06 51 48 64 43
Email : این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
Facebook :unstadepourgazaBonneuil
-------------------------------------------------------------------
http://www.europalestine.com/spip.php?article7195
