Ο Δυτικός Τρόπος της Γενοκτονίας
Η γενοκτονία στη Γάζα προαναγγέλλει την εμφάνιση ενός δυστοπικού κόσμου, όπου η βιομηχανοποιημένη βία του Παγκόσμιου Βορρά χρησιμοποιείται για να διατηρήσει τη συσσώρευση των ολοένα και λιγότερων πόρων και του πλούτου του.
Η Γάζα είναι ένας ερειπιώνας 50 εκατομμυρίων τόνων μπάζων και συντριμμιών. Αρουραίοι και σκυλιά ψάχνουν για τροφή ανάμεσα στα ερείπια και τις βρώμικες λίμνες ακατέργαστων λυμάτων. Η δυσοσμία και η μόλυνση από τα αποσυντιθέμενα πτώματα αναδύονται κάτω από τα βουνά του θρυμματισμένου σκυροδέματος. Δεν υπάρχει καθαρό νερό. Ελάχιστη τροφή. Σοβαρή έλλειψη ιατρικών υπηρεσιών και σχεδόν κανένα κατοικήσιμο καταφύγιο. Οι Παλαιστίνιοι ρισκάρουν τη ζωή τους από τις μη εκραγείσες βόμβες, που έχουν απομείνει μετά από πάνω από 15 μήνες αεροπορικών επιδρομών, πυροβολικού, επιθέσεων με πυραύλους και εκρήξεις από οβίδες αρμάτων μάχης, καθώς και μια ποικιλία τοξικών ουσιών, συμπεριλαμβανομένων λιμνών με λύματα και αμιάντου.
Η ηπατίτιδα Α, που προκαλείται από την κατανάλωση μολυσμένου νερού, είναι ανεξέλεγκτη, όπως και οι αναπνευστικές παθήσεις, η ψώρα, ο υποσιτισμός, η πείνα και η ευρεία ναυτία και ο εμετός από την κατανάλωση σάπιου φαγητού. Οι ευάλωτοι, συμπεριλαμβανομένων των βρεφών και των ηλικιωμένων, καθώς και των ασθενών, αντιμετωπίζουν μια θανατική καταδίκη. Περίπου 1,9 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί, δηλαδή το 90% του πληθυσμού. Ζουν σε πρόχειρες σκηνές, κατασκηνωμένοι ανάμεσα σε τσιμεντόπλακες ή στο ύπαιθρο. Πολλοί έχουν αναγκαστεί να μετακινηθούν πάνω από δώδεκα φορές. Εννέα στα δέκα σπίτια έχουν καταστραφεί ή υποστεί σοβαρές ζημιές. Πολυκατοικίες, σχολεία, νοσοκομεία, φούρνοι, τζαμιά, πανεπιστήμια — το Ισραήλ ανατίναξε το Πανεπιστήμιο Israa στη Γάζα σε ελεγχόμενη κατεδάφιση — νεκροταφεία, καταστήματα και γραφεία έχουν ισοπεδωθεί. Το ποσοστό ανεργίας είναι 80% και το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν έχει μειωθεί κατά σχεδόν 85%, σύμφωνα με έκθεση του Οκτωβρίου 2024 που εξέδωσε ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας.
Η απαγόρευση από το Ισραήλ της Υπηρεσίας Αρωγής και Έργων των Ηνωμένων Εθνών για τους Παλαιστίνιους Πρόσφυγες στη Μέση Ανατολή — η οποία εκτιμά ότι ο καθαρισμός της Γάζας από τα συντρίμμια θα διαρκέσει 15 χρόνια — διασφαλίζει ότι οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα δεν θα έχουν ποτέ πρόσβαση σε βασικά ανθρωπιστικά εφόδια, επαρκή τροφή και υπηρεσίες.
Το Πρόγραμμα Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών εκτιμά ότι θα κοστίσει μεταξύ 40 και 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την ανοικοδόμηση της Γάζας και ότι, αν τα κονδύλια διατεθούν, θα διαρκέσει έως το 2040. Θα είναι η μεγαλύτερη μεταπολεμική προσπάθεια ανασυγκρότησης από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Το Ισραήλ, που προμηθεύεται δισεκατομμύρια δολάρια σε όπλα από τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, την Ιταλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, δημιούργησε αυτή την κόλαση. Και σκοπεύει να τη διατηρήσει. Η Γάζα θα παραμείνει υπό πολιορκία. Μετά από μια αρχική εισροή ανθρωπιστικής βοήθειας κατά την έναρξη της εκεχειρίας, το Ισραήλ έχει και πάλι περιορίσει αυστηρά την αποστολή βοήθειας με φορτηγά. Οι υποδομές της Γάζας δεν θα αποκατασταθούν. Οι βασικές υπηρεσίες της, συμπεριλαμβανομένων των εγκαταστάσεων επεξεργασίας νερού, του ηλεκτρισμού και των αποχετευτικών συστημάτων, δεν θα επισκευαστούν. Οι κατεστραμμένοι δρόμοι, γέφυρες και αγροτικές εκτάσεις δεν θα ξαναχτιστούν. Οι απελπισμένοι Παλαιστίνιοι θα πρέπει να επιλέξουν ανάμεσα στο να ζουν σαν άνθρωποι των σπηλαίων, κατασκηνωμένοι ανάμεσα σε κομμάτια σκυροδέματος, να πεθαίνουν από ασθένειες, πείνα, βόμβες και σφαίρες ή να αναγκαστούν σε μόνιμη εξορία. Αυτές είναι οι μόνες επιλογές που προσφέρει το Ισραήλ.
Το Ισραήλ είναι πεπεισμένο, πιθανότατα σωστά, ότι τελικά η ζωή στη Γάζα θα γίνει τόσο ανυπόφορη και δύσκολη, ειδικά καθώς το Ισραήλ βρίσκει προφάσεις για να παραβιάσει την εκεχειρία και να ξαναρχίσει τις ένοπλες επιθέσεις στον παλαιστινιακό πληθυσμό, ώστε η μαζική έξοδος να είναι αναπόφευκτη. Αρνείται, ακόμη και με την εκεχειρία σε ισχύ, να επιτρέψει την είσοδο ξένων δημοσιογράφων στη Γάζα, μια απαγόρευση που στοχεύει να περιορίσει την κάλυψη της φρικτής ταλαιπωρίας και του θανάτου.
Το Δεύτερο Στάδιο της γενοκτονίας του Ισραήλ και της επέκτασης του «Μεγάλου Ισραήλ» — που περιλαμβάνει την κατάληψη περισσότερων εδαφών στη Συρία στα Υψίπεδα του Γκολάν (καθώς και εκκλήσεις για επέκταση μέχρι τη Δαμασκό), στο νότιο Λίβανο, στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη — εδραιώνεται. Ισραηλινές οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένης της ακροδεξιάς οργάνωσης Nachala, έχουν πραγματοποιήσει συνέδρια για να προετοιμάσουν την εβραϊκή αποικιοποίηση της Γάζας μόλις οι Παλαιστίνιοι εκδιωχθούν. Αποκλειστικές εβραϊκές αποικίες υπήρχαν στη Γάζα για 38 χρόνια μέχρι να διαλυθούν το 2005.
Η Ουάσινγκτον και οι σύμμαχοί της στην Ευρώπη δεν κάνουν τίποτα για να σταματήσουν τη μαζική σφαγή που μεταδίδεται ζωντανά. Δεν θα κάνουν τίποτα για να σταματήσουν την εξόντωση των Παλαιστινίων στη Γάζα από την πείνα και τις ασθένειες και την τελική εκδίωξή τους. Είναι συνεργοί σε αυτή τη γενοκτονία. Θα παραμείνουν συνεργοί μέχρι να φτάσει στο ζοφερό της τέλος.
Αλλά η γενοκτονία στη Γάζα είναι μόνο η αρχή. Ο κόσμος καταρρέει υπό την επίθεση της κλιματικής κρίσης, η οποία προκαλεί μαζικές μεταναστεύσεις, αποτυχημένα κράτη και καταστροφικές πυρκαγιές, τυφώνες, καταιγίδες, πλημμύρες και ξηρασίες. Καθώς η παγκόσμια σταθερότητα διαλύεται, η τρομακτική μηχανή της βιομηχανικής βίας, που αφανίζει τους Παλαιστίνιους, θα γίνει πανταχού παρούσα. Αυτές οι επιθέσεις θα διαπραχθούν, όπως συμβαίνει στη Γάζα, στο όνομα της προόδου, του δυτικού πολιτισμού και των υποτιθέμενων «αρετών» μας, για να συντρίψουν τις φιλοδοξίες εκείνων — κυρίως φτωχών έγχρωμων ανθρώπων — που έχουν απανθρωποποιηθεί και απορριφθεί ως «ανθρώπινα ζώα».
Η εξολόθρευση της Γάζας από το Ισραήλ σηματοδοτεί τον θάνατο μιας παγκόσμιας τάξης που καθοδηγείται από διεθνώς συμφωνημένους νόμους και κανόνες — μιας τάξης που συχνά παραβιάστηκε από τις ΗΠΑ στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους τους στο Βιετνάμ, το Ιράκ και το Αφγανιστάν, αλλά που τουλάχιστον αναγνωριζόταν ως ένα ουτοπικό όραμα. Οι ΗΠΑ και οι δυτικοί τους σύμμαχοι όχι μόνο προμηθεύουν τα όπλα για τη συνέχιση της γενοκτονίας, αλλά παρεμποδίζουν επίσης τη διεθνή απαίτηση για συμμόρφωση με το ανθρωπιστικό δίκαιο.
Το μήνυμα που στέλνουν είναι ξεκάθαρο: Εσείς, και οι κανόνες που νομίζατε ότι θα σας προστατεύσουν, δεν μετράτε. Εμείς έχουμε τα πάντα. Αν προσπαθήσετε να μας τα πάρετε, θα σας σκοτώσουμε.
Τα στρατιωτικοποιημένα drones, τα ελικόπτερα-πολεμικές μηχανές, οι τοίχοι και τα σύνορα, τα σημεία ελέγχου, τα συρματοπλέγματα, οι σκοπιές, τα κέντρα κράτησης, οι απελάσεις, η βία και τα βασανιστήρια, η άρνηση χορήγησης βίζας, η απαρτχάιντ ύπαρξη του να είσαι «χωρίς χαρτιά», η απώλεια ατομικών δικαιωμάτων και η ηλεκτρονική επιτήρηση είναι εξίσου οικεία στους απελπισμένους μετανάστες στα σύνορα του Μεξικού ή που προσπαθούν να εισέλθουν στην Ευρώπη, όπως είναι στους Παλαιστίνιους.
Το Ισραήλ, όπως σημειώνει ο Ronen Bergman στο Rise and Kill First, έχει «δολοφονήσει περισσότερους ανθρώπους από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον δυτικό κόσμο» και χρησιμοποιεί το Ολοκαύτωμα των Ναζί για να αγιοποιήσει το κληρονομικό του θύμα και να δικαιολογήσει το αποικιοκρατικό κράτος του, το απαρτχάιντ, τις εκστρατείες μαζικής δολοφονίας και τη σιωνιστική εκδοχή του Lebensraum.
Ο Πρίμο Λέβι, που επέζησε του Άουσβιτς, έβλεπε το Ολοκαύτωμα ως μια «ανεξάντλητη πηγή κακού» που «διαιωνίζεται ως μίσος στους επιζώντες και ξεσπά με χίλιους τρόπους, παρά τη θέληση όλων, ως δίψα για εκδίκηση, ως ηθική κατάρρευση, ως άρνηση, ως παραίτηση».
Η γενοκτονία και η μαζική εξόντωση δεν είναι αποκλειστικό χαρακτηριστικό της φασιστικής Γερμανίας. Ο Αδόλφος Χίτλερ, όπως γράφει ο Aimé Césaire στο Discourse on Colonialism, θεωρήθηκε εξαιρετικά σκληρός μόνο επειδή προέδρευε της «ταπείνωσης του λευκού ανθρώπου». Αλλά οι Ναζί, σημειώνει, απλώς εφάρμοσαν τις «αποικιοκρατικές μεθόδους που μέχρι τότε προορίζονταν αποκλειστικά για τους Άραβες της Αλγερίας, τους Ινδούς εργάτες και τους μαύρους της Αφρικής».
Η γερμανική σφαγή των Χερέρο και Ναμάκουα, η γενοκτονία των Αρμενίων, ο λιμός της Βεγγάλης το 1943 — ο τότε Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσόρτσιλ απέρριψε αδιάφορα τους θανάτους τριών εκατομμυρίων Ινδών λέγοντας πως είναι «ένας άθλιος λαός με μια άθλια θρησκεία» — καθώς και η ρίψη ατομικών βομβών στις πολιτικές πόλεις της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, αποκαλύπτουν κάτι θεμελιώδες για τον «δυτικό πολιτισμό». Όπως κατάλαβε η Χάνα Άρεντ, ο αντισημιτισμός από μόνος του δεν οδήγησε στο Ολοκαύτωμα. Χρειαζόταν το έμφυτο γενοκτονικό δυναμικό του σύγχρονου γραφειοκρατικού κράτους.
«Στην Αμερική,» είπε ο ποιητής Langston Hughes, «οι Νέγροι δεν χρειάζεται να διδαχθούν τι είναι ο φασισμός στην πράξη. Το ξέρουμε. Οι θεωρίες της Νορδικής υπεροχής και της οικονομικής καταπίεσης ήταν για εμάς πραγματικότητα εδώ και καιρό.»
Δεν κυριαρχούμε στον πλανήτη λόγω των ανώτερων αρετών μας, αλλά επειδή είμαστε οι πιο αποτελεσματικοί δολοφόνοι. Τα εκατομμύρια των θυμάτων των ρατσιστικών ιμπεριαλιστικών εγχειρημάτων σε χώρες όπως το Μεξικό, η Κίνα, η Ινδία, το Κονγκό, η Κένυα και το Βιετνάμ δεν δίνουν σημασία στους αλαζονικούς ισχυρισμούς των Εβραίων ότι η δική τους θυματοποίηση είναι μοναδική. Ούτε και οι Μαύροι, οι Ινδοί και οι Ιθαγενείς Αμερικανοί. Και αυτοί υπέστησαν ολοκαυτώματα, αλλά αυτά τα ολοκαυτώματα παραμένουν ελάχιστα αναγνωρισμένα ή εντελώς αποσιωπημένα από τους δυτικούς θύτες τους.
«Αυτά τα γεγονότα, που έλαβαν χώρα στη ζωντανή μνήμη μας, υπονόμευσαν τη βασική παραδοχή τόσο των θρησκευτικών παραδόσεων όσο και του κοσμικού Διαφωτισμού: ότι οι άνθρωποι έχουν μια θεμελιωδώς ‘ηθική’ φύση», γράφει ο Pankaj Mishra στο βιβλίο του The World After Gaza. «Η διαβρωτική υποψία ότι δεν έχουν είναι πλέον διαδεδομένη. Πολλοί έχουν δει από κοντά τον θάνατο και τον ακρωτηριασμό, υπό καθεστώτα αναλγησίας, δειλίας και λογοκρισίας· συνειδητοποιούν με τρόμο ότι τα πάντα είναι πιθανά, πως η μνήμη των παρελθοντικών φρικαλεοτήτων δεν είναι εγγύηση ότι δεν θα επαναληφθούν, και πως τα θεμέλια του διεθνούς δικαίου και της ηθικής είναι κάθε άλλο παρά ασφαλή.»
Η μαζική σφαγή είναι τόσο εγγενής στον δυτικό ιμπεριαλισμό όσο και το Ολοκαύτωμα. Τροφοδοτούνται από την ίδια αρρώστια της λευκής υπεροχής και την πεποίθηση ότι ένας καλύτερος κόσμος οικοδομείται πάνω στην υποδούλωση και την εξάλειψη των «κατώτερων» φυλών.
Το Ισραήλ ενσαρκώνει το εθνοκρατικό μοντέλο που η άκρα δεξιά στις ΗΠΑ και την Ευρώπη ονειρεύεται να δημιουργήσει: ένα κράτος που απορρίπτει την πολιτική και πολιτισμική πολυφωνία και τους νομικούς και ηθικούς κανόνες.
Μεταφραση: Μπένιαμιν
