جنبشهای اجتماعی
- توضیحات
- نوشته شده توسط Administrator
- دسته: فلسطین
مقاله‌ای از کریس هِجِز
منبع: https://chrishedges.substack.com/
بگذار خاک بخورند
مرحله نهایی قتل‌عام اسرائیل در غزه، با سازماندهی گرسنگی دسته جمعی فلسطینیان، آغاز شده است. جامعه بینالمللی هم، قصد ندارد جلوی آن را بگیرد.
هرگز هیچ نوع احتمالی وجود نداشت که دولت اسرائیل با پیشنهاد آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا مبنی بر یک وقفه در جنگ موافقت کند، چه برسد به آتش‌بس. اسرائیل در آستانه زدن تیر خلاص به فلسطینی‌ها در جنگ خود در غزه است، یعنی ایجاد شرایط یک گرسنگی دسته‌جمعی.
در زبان مقامات اسرائیلی اصطلاح "پیروزی مطلق" که این روزها ورد زبان‌شان گشته، به‌معنای نابودی کامل، حذف کامل فلسطینی‌ها است. نازی‌ها در سال ۱۹۴۲ به‌طوری نظام‌مند پانصد‌هزار زن، مرد و کودک را در گتوی ورشو از گرسنگی کشتند. اسرائیل قصد دارد این رقم را پشت سر بگذارد.
اسرائیل و حامی اصلی آن ایالات متحده، با تلاش برای تعطیل کردن آژانس امدادرسانی و کارِ سازمان ملل متحد برای آوارگان فلسطینی در خاور‌نزدیک (اون‌را) که مسئولیت تامین غذا و کمک به غزه را داراست، نه‌تنها مرتکب مجموعه‌ای از جنایات جنگی می‌شود، بلکه دست به سرپیچی آشکار از دیوان بینالمللی دادگستری (ICJ) می‌زند. دادگاه لاهه اتهامات نسل‌کشی اسرائیل در نوار غزه را که توسط آفریقای جنوبی به دادگاه ارائه شد، کیفرخواستی که شامل اظهارات، اسناد و حقایق جمع‌آوری‌شده توسط "اون‌را" UNRWA میشد، قابل قبول دانست و به اسرائیل حکم کرد که خود را مقید به اجرای شش اقدام موقت برای جلوگیری از نسل‌کشی و کاهش فاجعه انسانی بداند. چهارمین این اقدام‌های موقتٔ از اسرائیل می‌خواهد تا گام‌های فوری و مؤثری جهت ارائه کمک‌های بشردوستانه و خدمات ضروری در غزه برداشته تا حیات فلسطینیان را تضمین کند.
گزارش‌های "اون‌را" در مورد شرایط کنونی غزه، غزه‌ای که من به‌عنوان گزارشگر به مدت هفت سال آنها را پوشش داده‌ام، و مستنداتی که حملات بی‌رویه اسرائیل را ثابت می‌کند به‌طور قطع این نتیجه‌گیری "اون‌را" را تصدیق می‌کند که «مناطقی که [از جانب اسرائیل] یک‌جانبهْ «امن» اعلام‌شده‌اند اصلاً امن نیستند. هیچ کجای غزه در امنیت نیست».
نقش "اون‌را" در مستندسازی نسل‌کشی و همچنین ارائه غذا و کمک به فلسطینی‌ها، خشم دولت اسرائیل را برانگیخته است. نخست وزیر، بنیامین نتانیاهو پس از صدور حکم دادگاه، "اون‌را" را به ارائه اطلاعات نادرست به دیوان بینالمللی دادگستری متهم کرد. اسرائیل که ده‌ها سال است "اون‌را" را هدف حملات خود قرار داده، اینبار مصمم است که این نهاد را که ۵ میلیون ۹۰۰ هزار پناهنده فلسطینی را تحت حمایت خود دارد و در سراسر خاورمیانه با کلینیک‌ها، مدارس و تامین غذا از آنان حمایت می‌کند، حذف کند. نابودی "اون‌را" به‌دست اسرائیل اهدافی سیاسی و همچنین مادی دارد.
اتهامات بدون مدرک اسرائیل علیه "اون‌را" مبنی بر ارتباط دوازده نفر از ۱۳هزار کارمند این نهاد با کسانی که در حملات ۷ اکتبر که منجر به کشته شدن حدود ۱۲۰۰ اسرائیلی شده دست‌داشته‌اند، ترفندی بود برای اجرای این هدف. ۱۶ کشور بزرگ که جزو مهمترین کمک‌کننده‌ها به "اون‌را" بودند از جمله ایالات متحده، بریتانیا، آلمان، ایتالیا، هلند، اتریش، سوئیس، فنلاند، استرالیا، کانادا، سوئد، استونی و ژاپن، حمایت مالی از آژانس امدادی را به‌حالت تعلیق درآوردند؛ این امر به‌طور‌مستقیم به‌معنای قطع کمک غذایی به تقریباً همه فلسطینی‌ها است. اسرائیل از ۷ اکتبر تاکنون ۱۵۲ کارمند "اون‌را" را به قتل رسانده و به ۱۴۷ دستگاه از تاسیسات آن آسیب رسانده است. اسرائیل حتی از بمباران کامیون‌های امدادی "اون‌را" در مرز ابایی ندارد.
تا امروز، بیش از ۲۷۷۰۸ فلسطینی در غزه کشته، حدود ۶۷۰۰۰ زخمی و حداقل ۷۰۰۰ نفر مفقود شدهاند یعنی به‌احتمال‌زیاد کشته شده و زیر آوار مدفون هستند.
به گفته سازمان ملل متحد، بیش از نیم‌میلیون فلسطینی - یعنی از هر چهار نفر یک نفر - در غزه دارند از گرسنگی می‌میرند، گرسنگی به‌زودی همه جا را فرا خواهد گرفت. فلسطینی‌های غزه که حداقل یک میلیون و ۹۰۰ هزار نفر از آنها آواره شدهاند، نه‌تنها از غذای کافی بهره‌مند نیستند بلکه به آب سالم، سرپناه و دارو دسترسی ندارند. فقط کمی میوه و سبزیجات باقی است؛ آردِ خیلی کمی برای تهیه نان وجود دارد. ماکارونی، گوشت، پنیر و تخم‌مرغ به‌کل ناپدید شده است. قیمت کالاهای خشک مانند عدس و لوبیا در بازار سیاه نسبت به قبل از جنگ ۲۵ برابر شده؛ قیمت یک کیسه آرد در بازار سیاه از ۸ دلار به ۲۰۰ دلار رسیده است.
کل نظام درمانی و بهداشتی در غزه از میان رفته است؛ تنها سه بیمارستان از ۳۶ بیمارستان باقیمانده که آنها هم به‌طور محدودی کار میکنند. حدود یک میلیون و سیصدهزار نفر بی‌پناه فلسطینی در خیابان‌های شهر جنوبی رفح آواره هستند، یعنی در منطقه‌ای که اسرائیل آن را "امن" تعیین کرده است؛ و این هم مانع از بمباران آن نیست. خانواده‌ها زیر باران‌های زمستانی در چادرهای برزنتی سُست، در میان استخرهای فاضلاب کثیف می‌لرزند. تخمین زده می‌شود که ۹۰ درصد از جمعیت ۲ میلیون و سیصدهزار نفری غزه از خانه‌های خود رانده شدهاند.
الکس دی‌وال، مدیر اجرایی بنیاد صلح جهانی در دانشگاه Tufts تافتس و نویسنده متن «گرسنگی دسته‌جمعی» در روزنامه گاردین می‌نویسد: «هیچ نمونه‌ای از زمان جنگ جهانی دوم وجود ندارد که در آن کل جمعیت با چنین سرعتی به گرسنگی و فقر شدید تنزل یافته و هیچ موردی وجود نداشته که جامعه بینالمللی هیچ تعهدی برای توقف آن از خود نشان نداده باشد».
ایالات متحده، که سابقاً بزرگترین مشارکت‌کننده "اون‌را" بود، در سال گذشته فقط ۴۲۲ میلیون دلار به این آژانس کمک کرده است. این دشواری و سخت‌گیری در تامین بودجه، وضعیتِ در‌حال‌حاضرْ دشوار کنونی را که به دلیل بلوکه کردن کمک‌ها توسط اسرائیل پیش آمده هرچه وخیم‌تر کرده و تا پایان فوریه تا حد زیادی متوقف خواهد شد.
اسرائیل به فلسطینی‌های غزه دو انتخاب داده است: از اینجا برو یا درجا بمیر.
من، به‌عنوان خبرنگار، قحطی سودان در سال ۱۹۸۸ را پوشش دادم که جان ۲۵۰ هزار نفر را گرفت. در ریه‌هایم هنوز خطوط و علائمی ناشی از صدمات مربوط به بیماری سل مشهود است و زخم‌هایی که از بودن در کنار صدها سودانیِ در حال مرگ بوجود آمد. من قوی و سالم بودم و توانستم با این بیماری مُسری مبارزه کنم. دیگران که تضعیف و لاغر شده بودند، تلف شدند. جامعه بینالمللی، مانند امروز غزه، برای نجات آنها مداخله چندانی نکرد.
پیش‌زمینه گرسنگی - سوءتغذیه - امروز در اکثریت فلسطینی‌های غزه قابل رویت است. کسانی که گرسنگی می کشند، کالری و توان کافی برای حفظ خود ندارند. مردم در ناامیدی شروع کرده‌اند به خوردن علوفه حیوانات، علف، برگ، حشرات، جوندگان، حتی خاک. بیماری اسهال و عفونت‌های تنفسی بی‌داد میکنند. یک لقمه کوچک غذا را که اغلب فاسد شده، خرده‌خرده کرده و جیره‌بندی میکنند.
به زودی، کمبود آهن کافی در بدن‌های‌شان مانع از تولید هموگلوبین یعنی پروتئینی در گلبول‌های قرمز خون می‌شود که برای رساندن اکسیژن به ریه‌ها ضرورند و همین‌طور میوگلوبین، پروتئینی که اکسیژن را به ماهیچه‌ها می‌رساند، و اینها با کمبود ویتامین ب یک B1 عجین شده و همه را دچار کم‌خونی می‌کند؛ از اینجا دیگر بدن از خودش تغذیه می‌کند. ضایعات بافتی و عضلانی آغاز شده و بدن رو به تحلیل می‌رود. تنظیم دمای بدن غیرممکن می‌شود؛ کُلیه‌ها از کار می‌افتند؛ سیستم ایمنی فرو‌می‌ریزد؛ آتروفی (کاهیدگی) اعضای حیاتی - مغز، قلب، ریه‌ها، تخمدان‌ها آغاز می‌شود؛ گردش خون کند شده و حجم خون کاهش می‌یابد؛ بدن به جولان‌گاه انواع بیماری‌های عفونی مانند حصبه، وبا و سل تبدیل شده و شاهد انواع اپیدمی خواهیم بود که هزاران نفر را به کام مرگ خواهند کشید.
در چنین حالتی، فرد قدرت تمرکز خود را از دست می‌دهد؛ قربانیانی که فقط پوستی بر استخوان دارند، تسلیم عزلت ذهنی و عاطفی شده، در خود فرورفته و به نوعی بی‌حسی می‌افتند؛ دیگر نمی‌خواهند حرکتی بکنند یا کسی لمس‌شان کند. عضله قلب، ضعیف و هرچه ضعیف‌تر می‌شود. قربانیان، حتی زمانی که دراز‌کشیده‌اند، در حالت نارسایی قلبی مجازی هستند؛ زخم‌ها خوب نمی‌شوند؛ بیماری آب مروارید، بینایی افراد را حتی در میان جوانان، مختل می‌کند. در نهایت، در میان تشنج و هذیان، قلب از کار می‌ایستد. این فرآیند برای یک فرد بالغ ممکن است تا ۴۰ روز طول بکشد. کودکان، سالمندان و بیماران البته با سرعت بیشتری جان می‌دهند.
من در مناظر خشک و بایر سودان شاهد بودم که چگونه صدها چهره اسکلتی، که فقط اشباحی از موجودات انسانی بودند با ناامیدی مطلق و قدم‌هایی یخ‌زده پرسه می‌زدند. بچه‌های کوچک طعمه کفتارهایی می‌شدند که به خوردن گوشت انسان عادت کرده بودند؛ در حومه روستایی، در کنار تلی از استخوان‌های سفید‌شده انسان‌ها، ایستادم و ده‌ها نفر را دیدم که دسته‌جمعی دراز کشیده بودند و از آن ضعیف‌تر بودند که راه بروند، و… هرگز بلند نشدند. بسیاری از آنها تنها بقایای خانوارهایی بودند که نابود شدند.
در شهر متروکه ماین آبون، خفاش‌ها را دیدم که از بقایای مخروبه کلیسای ایتالیایی مبلغین مذهبی آویزان بودند. خیابان‌ها را گُله‌گُله علف پوشانده بود. دور‌تا‌دور باند هوایی خاکی، پُر بود از صدها استخوان و جمجمه انسان و بقایای دستبندهای آهنی، مهره‌های رنگی، سبدها و لباس‌های پاره‌شده، پراکنده در اطراف. درختان خرما از وسط نصف شده بودند. مردم برگ و شیره داخلش را خورده بودند. شایعه شده بود که غذا با هواپیما تحویل داده می‌شود و مردم، پس از روزها پیاده‌روی به فرودگاه رسیدند و صبر کردند و منتظر ماندند و منتظر ماندند. هرگز هواپیمایی نرسید و کسی مرده‌ها را دفن نکرد.
حالا، با این فاصله، می‌بینم که این اتفاق در سرزمینی دیگر، در زمانی دیگر تکرار می‌شود. من شاهد همان بی‌تفاوتی‌ای هستم که سودانی‌ها، عمدتا دینکاها را محکوم به فنا کرد و امروز گریبانگیر فلسطینی‌ها گشته است. فقرا، مخصوصاً وقتی رنگین‌پوست باشند، به حساب نمی‌آیند. آنها را می‌توان مانند مگس کُشت. قحطی و گرسنگی در غزه یک فاجعه طبیعی نیست. این طرح اصلی اسرائیل است.
در آینده دانشمندان و مورخانی خواهند آمد که در باب این نسل‌کشی خواهند نوشت و به دروغ وانمود خواهند کرد که باید از گذشته درس بگیریم و اینکه ما اکنون متفاوت هستیم، که تاریخ می‌تواند مانع از وقوع بربریتی دیگر شود. آنها کنفرانس‌های دانشگاهی برگزار خواهند کرد و هم‌صدا فریاد خواهند زد: "دیگر هرگز چنین اتفاقی نخواهد افتاد!" آنها خود را به‌عنوان انسانی‌تر و متمدن‌تر بودن ستایش خواهند کرد. اما هنگامی که زمان آن فرا‌رسد که با نسل‌کشی جدیدی روبه‌رو شده و آنرا افشا کنند، از ترس آنکه مبادا موقعیت ممتاز یا پُست‌های علمی خود را از دست دهند، مانند موش در سوراخ‌های خود می‌چپند.
تاریخ بشر، سراسر، جنایتی طولانی علیه فقرا و ستم‌دیدگان جهان است. غزه فصل دیگری از آن است.
ترجمه: اندیشه و پیکار
- توضیحات
- نوشته شده توسط Administrator
- دسته: فلسطین
وضعیت کنونی اسرائیل و جنگ علیه خلق فلسطین
مصاحبه با موشه تسوکرمان
بهرام قدیمی
۲۰ اکتبر ۲۰۲۳
ب.ق.: آقای تسوکرمان، از دیدن شما و مهمتر از همه از این که سالم هستید بسیار خوشحالم.
موشه تسوکرمان: بله، تل‌آویو کمتر از جنوب یا شمال و به‌خصوص کمتر از غزه خطرناک است. بنابراین از این نظر من در جای "امنی" هستم.
ب.ق.: شما نیز خوانده یا شنیده‌اید که مقامات امنیتی مصر به دولت اسرائیل امکان وقوع چنین حمله‌ای را هشدار داده بودند. آیا این خبر صحت دارد؟ و اگر آری چرا دولت اسرائیل قبل از حمله واکنشی نشان نداد؟
موشه تسوکرمان: روزنامه‌نگاران اینجا نیز ادعا کردند که یک ماه قبل از ۷ اکتبر، یک فرد از مامورین سرویس مخفی، به روزنامه‌نگار مشهوری به نام مادر پریان، پیامی فرستاده و گفته است که اتفاق بزرگی در حال وقوع است. روزنامه‌نگار سپس آن را به چه کسی، نمی‌دانم، منتقل کرد، اما من معتقدم دبیرخانه نتاناهو و همچنین ارتباطات اطلاعاتی او در اسرائیل به نوعی این پیام را پاک کردند. چرا آن را پاک کردند؟ من قبلاً چندین بار سعی کردم این را توضیح دهم، اصطلاحی وجود دارد که ما آن را از جنگ یوم‌کیپور در سال ۱۹۷۳ می‌شناسیم: "یک یقین نهادینه‌شده". یعنی برخی تحلیل‌ها و عقایدِ از پیش تعیین‌شده‌ای، کم‌و‌بیش به دکترین تبدیل می‌شود و زمانی که به یک دکترین پایبند هستید، تمام اطلاعاتی که با آن دکترین در تضاد است رد می‌کنید. در سال ۱۹۷۳ مشکل دقیقاً همین بود، در آن‌زمان گفته میشد سرویس مخفی کاملاً متقاعد شده است که نه مصر و نه سوریه حمله نخواهند کرد. تا قبل از 7 اکتبر نیز کاملاً متقاعد شده بودند که حماس علاقه‌ای به جنگ‌افروزی ندارد. وقتی شما چنین دکترینی دارید و قاطعانه متقاعد می‌شوید که درست است، آن وقت به‌اصطلاح، مغرور و بی‌تفاوت می‌شوید. خب، نتیجه‌اش را هم دیدید.
ب.ق.: مثلا بنی‌صدر، رئیس‌جمهور وقت ایران، در آغاز جنگ ایران و عراق از قبل می‌دانست که عراق در حال آماده‌سازی نیروهای خود است ولی هیچ‌کاری انجام نداد. بعدها، گروه‌هایی مدعی شدند که بنی‌صدر عمداً عکس‌العملی نشان نداده، زیرا می‌خواسته احساسات ناسیونالیستی را در ایران برانگیزد و به‌اصطلاح به آتش جنگ بدمد.
آیا چنین نظریه‌ای در این مورد نیز می‌تواند صدق کند؟
موشه تسوکرمان: فکر می‌کنم این یک تئوری توطئه است و من به تئوری‌های توطئه اعتقادی ندارم. بنابه این تئوری توطئه، اگر می‌دانستند که اسرائیل مورد حمله قرار می‌گیرد، باید از خود بپرسیم که چه کسی و به چه دلایلی در پی سودجویی بوده؟ شما نیز دیدید که چگونه به اسرائیل حمله شد. این عملیات کماندویی واقعاً باعث این همه آسیب شد. چه کسی در اسرائیل می‌توانست از آن سودی ببرد؟ اگر بدانیم که نتانیاهو، دولتش و سازمان جاسوسی‌اش می‌دانستند، آن وقت باید در باره‌اش حرف زد. من می‌توانم به شما یک چیز را تضمین کنم: نتانیاهو درحالحاضر علاقه‌مند به طولانی کردن جنگ است، زیرا او نمی‌خواهد محاکمه‌اش ادامه یابد و از کارش برکنار شود. یک چیزی را می‌توانم به شما اطمینان دهم که نتانیاهو با نتیجه آنچه پس از جنگ رخ خواهد داد، بازی کرده است. یک جنبش اعتراضی در اسرائیل به‌وجود خواهد آمد که تحت هیچ‌شرایطی به او اجازه نخواهد داد روی صندلی خود و در موقعیت خود باقی بماند. بنابراین سوال این است که حتی اگر کسی چنین نظریه‌ای داشته باشد، که من آن را تئوری توطئه می‌دانم، باید بگوید که چه کسی می‌تواند از آن نفعی ببرد؟
من فقط در مورد آنچه درحالحاضر در نوار غزه جریان دارد و فاجعه‌ی عظیمی‌ست صحبت نمی‌کنم؛ فاجعه ۷ اکتبر برای اسرائیل بسیار بزرگ بود. واقعا کشور را به بحران کشانده است. باید گفت که موجودیت اسرائیل مورد تهدید قرار نگرفت اما این بحران بزرگ واقعاً منجر به سلب اعتماد مردم نسبت به دولت و ارتش شده است. نمی‌دانم چه کسی از همان اول در آن نفعی داشته که چنین فاجعه‌ای به وقوع بپیوندد؟
ب.ق.: در اسرائیل صدها هزار نفر ماه‌ها علیه قانون قضایی جدید تظاهرات کردند. حمله حماس و جنگ متعاقب آن چه تأثیری بر این جنبش اعتراضی اسرائیلی‌ها علیه دولت نتانیاهو داشته است؟
موشه تسوکرمان: ضرب‌المثلی هست که می‌گوید وقتی توپ‌های جنگ غرش میکنند، نمی‌توانید از کشور خود که در حال جنگ است انتقاد کنید. من معتقدم که این امر جهان‌شمول است و برای همه صدق می‌کند. درحالحاضر جنبش اعتراضی تا حدود زیادی فلج شده است و جامعه مدنی بیشتر درگیر مشکلاتی است که دولت به آن نمی‌پردازد. این مردم معترض‌اند که به‌طور خاص درگیر پوشش دادن به کسری‌هایی هستند.که وزارتخانه‌ها و دولت در وضعیت فعلی برجسته نمی‌کنند، (زیرا توانایی ندارند). من معتقدم وقتی جنگ پایان یابد و مهم نیست که چگونه، جنبش اعتراضی سال گذشته نسبت به رویدادهای آینده بی‌اهمیت به نظر خواهد رسید. هنوز مشخص نیست که چه اتفاقی خواهد افتاد اما ما جنب و جوش خاصی داریم. می‌توانم به یک تجربه تاریخی اشاره کنم: بلافاصله پس از جنگ یوم‌کیپور (جنگ اکتبر ۷۳) مردی به نام موتی اشکنازی که در نزدیکی مرز مصر ساکن بود، اعتراض یک نفره‌ای را شروع کرد که در مدت بسیار کوتاهی به یک جنبش توده‌ای تبدیل گشت و به شکست دولت گناهکار گلدا مایر در انتخابات سال ۱۹۷۷ منجر شد. من متقاعدم زمانی که جنگ تمام شود، این جنبش اعتراضی دوباره خود را در ابعادی دیگر احیا خواهد کرد. آنچه بوده در مقایسه با آنچه اکنون در حال رخ دادن است هیچ خواهد بود. جنبش اعتراضی ۹ ماه گذشته، علیه اصلاحاتِ به‌اصطلاح قضایی بود، اصلاحاتی که طرح دولت نتانیاهو بود و اساساً نتیجه‌اش چیزی جز یک کودتا نبود.
آنچه اتفاق افتاده، واقعا سلب اعتماد است. دولت، ارتش و سرویس‌های جاسوسی شکست خورده‌اند. از دید مردم اسرائیل، رخداد چنین فاجعه‌ای یعنی شکست دولت، ارتش و سرویس مخفی. که کسی از آن نمی‌گذرد.
ب.ق.: سه هفته است که بمباران غزه ادامه دارد، ابعاد این عملیات را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
موشه تسوکرمان: من معتقدم این بمباران‌ها بیهوده است. از نظر نظامی گفته می‌شود که قسمت شمالی غزه را می‌خواهیم به حدی بمباران کنیم تا نیروهای زمینی اسرائیل بتوانند تونل‌های زیرزمینی را که حماس آن‌جاست، فتح کنند. این یک فاجعه عظیم خواهد بود. یک فاجعه برای حماس و برای جمعیت غیرنظامی غزه. اما برای ارتش اسرائیل نیز فاجعه خواهد بود. این عملیات فقط بمباران هوایی نیست که کسی نتواند علیه آن کاری بکند، بلکه یک نبرد تن‌به‌تن بین نیروی زمینی ارتش اسرائیل و تشکیلات نظامی حماس خواهد بود.
من معتقدم کاری که ما در حال انجام آن هستیم، با این باور انجام می‌شود که یک بار برای همیشه حماس حذف خواهد شد. فکر نمی‌کنم این کار امکان‌پذیر باشد نه از نظر مادی و نه از نظر ایده. باور کنید من طرفدار حماس نیستم، کاملا برعکس من حماس را یک جنبش مذهبی افراطی می‌دانم، حداقل به همان بدی جنبشهای مذهبی افراطی خودمان، یعنی شهرک‌نشینان. اینها دشمنان من هستند، همان‌گونه که حماس دشمن من است. اما حماس یک ایده است و نمی‌توان ایده‌ها را با بمباران از جهان حذف کرد. اتفاقی که روی می‌دهد این است که در نوار غزه تعداد زیادی غیرنظامی می‌میرند و مشکل همین‌جاست: اگر اسرائیل می‌گوید که در ۷ اکتبر جنایات جنگی توسط حماس صورت گرفته است، باید گفت که اسرائیل هم اکنون با بمباران جمعیت غیرنظامی، حداقل به همان اندازه مرتکب جنایات‌جنگی می‌شود. می‌گویند لازم نیست در شمال غزه بمانید، به جنوب بروید. اما کجا باید بروند؟ آنها نمی‌توانند بیشتر از این بگریزند، مصری‌ها هم راه را از جنوب مسدود کرده‌اند. به‌اصطلاح در گازانبر گیرافتاده‌اند. پس معنی به جنوب نوارغزه فرار کنید چیست؟ آنچه اکنون اتفاق می‌افتد واقعاً وحشتناک است. [حملات اسرائیل] کاملا اغراق‌آمیز است و به نظر من به اهدافش هم نمی‌رسد.
ب.ق.: شما سال‌ها پیش در فرانکفورت گفتید که وضعیت فلسطین در اولویت رای دهندگان اسرائیلی نیست. امروز چطور؟
موشه تسوکرمان: امروز حتی بدتر است، زیرا بخش بزرگی از مردم مخالف حماس هستند، بنابراین آنها علیه حماس با اسرائیل همبستگی میکنند. در این مورد حماس و فلسطینی‌ها را یکی می‌دانند. نتانیاهو موفق شده بود، موضوع فلسطینی‌ها یا اشغالگری را از دستور کار اسرائیل حذف کند. همانطور که در فرانکفورت گفته بودم، از چند سال پیش دیگر چنین موضوعی مطرح نیست. حتی اگر هم اکنون قضیه فلسطین مطرح بود، وقتی تمام مردم پر از نفرت علیه فلسطینی‌ها هستند آیا کسی می‌پرسید که می‌خواهید در مورد فلسطینی‌ها با ما صحبت کنید؟ (گفتم که چون حماس و فلسطینی‌ها را یکی می‌دانند). این دقیقاً همان کاری است که دولت نتانیاهو همیشه در پی آن بوده تا نفرت برانگیزد. مردم مدام فراموش میکنند، کسی که حماس را در طول سال‌ها ساخته و حفظ کرده، نتانیاهو بوده است. سیاست او این بوده که می‌خواهم یک حماس قوی علیه ساف داشته باشم؛ زیرا او سازمان آزادیبخش فلسطین را تهدید بزرگ‌تری می‌دید، درواقع ساف بیشتر مایل به یک راه مسالمت‌آمیز با اسرائیل بود تا بتوانند به راه‌حل دو-کشور دست یابند. این دقیقاً همان چیزی است که نتانیاهو و ائتلافش از سال‌ها پیش خواهان جلوگیری از آن هستند، به‌همین‌دلیل است که وقتی نتانیاهو می‌گوید که حالا بالاخره می‌توانیم ببینیم با چه کسی طرف هستیم، به نظر مسخره می‌آید. سال‌هاست که نتانیاهو کم یا بیش ادامه‌ی حیات هر کسی را که با او سر و کار داریم تعیین کرده است. این حتی دکترین او بود. می‌گویند حماس دستاوردی است که می‌توان آن را در برابر ساف مورد استفاده قرار داد. آری، نتیجه آن را حالا می‌بینیم!
ب.ق.: ایلان پاپه[1] چند روز پیش در ایالات متحده در این مورد صحبت کرد که این „خطای باصره“ وجود دارد که درگیری‌های درونی اسرائیل با این جنگ از بین می‌رود.
شما چگونه می‌بینید؟
موشه تسوکرمان: از نظر من مشکل این است که نمی‌توان گفت که حزب لیکود و احزاب دیگری مانند آنها که با یکدیگر درگیرند تا چه اندازه مذهبی یا سکولاراند یا حتی مهاجران جدید و افراد قدیمی و غیره. به یاد داشته باشید، این جنبش اعتراضی که شما قبلاً اشاره کردید و نه ماه به طول انجامید، به‌شدت علیه نتانیاهو بود و گروه‌های فرقه‌ای بیشتری ازجمله همجنس‌گرایان و غیره به آن پیوستند و ارتش هم بخشاً به این جنبش اعتراضی پیوست. اما موضوعاتی بود که اجازه ورود به این جنبش اعتراضی را نداشت ازجمله موضوع اشغال و فلسطینی‌ها.
من فکر می‌کنم اسرائیل جامعه‌ای عمیقاً دوپاره است. تنها چیزی که مردم کم‌و‌بیش بر آن اجماع دارند (کم‌و‌بیش می‌گویم چون هر از چند گاهی تغییر می‌کند) این است که تحت هیچ شرایطی نمی‌خواهند با فلسطینی‌ها صلح کنند، یعنی نمی‌خواهند فلسطینی‌ها کشور خودشان را داشته باشند و روند صلح به اجرای راه‌حل دو-دولت منجر شود.
من فکر نمی‌کنم در این اجماع تغییری حاصل بشود، مگر اینکه، بنابه صحبت جو بایدن در دو روز پیش، پس از پایان درگیری‌های کنونی، اگر راه‌حل سیاسی وجود داشته باشد، آن زمان مطرح خواهد شد و باید راه‌حل دو دولت مورد بحث قرار گیرد. اما چگونه؟
اسرائیل در ۳۰، ۴۰، ۵۰ سال گذشته به‌طور سیستماتیک و مادی از راه‌حل دو کشوری جلوگیری کرده است. در کرانه باختری آنقدر شهرک‌سازی کرده که امروزه نمی‌توان هیچ فضایی برای فلسطینی‌ها ایجاد کرد تا در آنجا کشوری تشکیل دهند.
شهرک‌سازی در سال ۱۹۷۴ با یک گروه کوچک متشکل از چند کاروان شروع شد، اما امروز انبوهی از ۶۰۰هزار تا ۶۵۰هزار مهاجر یهودی در کرانه باختری هستند. حتی اگر موفق شوند ۴۰۰ یا ۵۰۰هزار نفر را متقاعد کنند که از آنجا عقب‌نشینی کنند، کافی‌ست ۱۰۰ یا ۱۵۰هزار از شهرک‌نشینان افراطی باقی بمانند که می‌گویند، فقط جسدمان از اینجا می‌رود و آن زمان جنگ داخلی پیش خواهد آمد. هیچ دلیل منطقی وجود ندارد که این مردم امروز به سادگی کوچ کنند... ما شاهدیم که هر گاه یک گروه کوچک برای ایجاد شهرک جدیدی روی تپه‌ای مستقر می‌شود، نیروی نظامی بسیاری لازم است تا آنها را پایین بیاورد. شما به یک گروه کوچک فکر نکنید، بلکه به ۶۰۰ تا ۶۵۰هزار نفر باید فکر کرد. به نظر من راه‌حل دو -دولت درحالحاضر ممکن نیست. ایلان پاپه سال‌هاست این را می‌گوید، اگر می‌خواهید مناقشه خاورمیانه، یعنی درگیری بین فلسطینی‌ها و اسرائیلی‌ها را حل کنید، باید به ایده‌ی یک -دولت فکر کنید. باید به آن به‌عنوان یک دولت، و شهروندانی با حقوق برابر فکر کرد. البته این چیزی است که نه فلسطینی‌ها و نه اسرائیلی‌ها درحالحاضر آن را نمی‌خواهند، من معتقدم که فقط یک ایده‌ی در هوا نیست که به نوعی ملموس قابل اجرا نباشد.
ب.ق.: اورلی نوی (B’Tselem) می‌گوید: از ما می‌پرسند وقتی می‌گوییم نباید بمباران کرد، پس جایگزین آن چیست؟ پیشنهاد ما، حقوق مساوی برای همه ساکنان بین رودخانه و دریا است.
موشه تسوکرمان: این همان راه‌حل یک دولت است، یعنی یک دولت با همه شهروندانش، همانطور که „اسمی بیشارا“ در دهه ۹۰ گفت، در ایده‌ی یک دولت، همه شهروندان وجود دارند. جمعیت اسرائیل البته اکثرا از یهودی‌ها تشکیل شده است، اما اسرائیل جمعیت غیریهود زیادی نیز دارد. ۲۵ درصد از شهروندان اسرائیل یهودی نیستند. این بدان معناست که اسرائیل نه تنها در رابطه با کرانه باختری یک دولت آپارتاید است، بلکه در درون „سرزمین مرکزی“ نیز شهروندان عرب، در توزیع منابع، در تقسیم امکانات به نخبگان، در فرصت‌های شغلی و... شهروندان درجه دو هستند. اگر اسرائیل خواهان حل مشکل است، باید حقیقاً دولت همه شهروندانش بشود، ازجمله شهروندان عرب با حقوق مساوی. این کم‌و‌بیش به معنی پایان پروژه صهیونیستی است. اگر بین رود اردن و دریا برای همه، حتی در مناطق تحت‌سلطه و در مناطق اشغالی، قرار باشد قانون مساوی برای یهودیان اسرائیلی و فلسطینی وجود داشته باشد، چه یک فلسطینیِ اسرائیلی، چه فلسطینیِ کرانه باختری، پس این معنایی جز آنچه شما گفتید ندارد یعنی راه‌حل یک-دولتی. اگر روزی به صورت دمکراتیک تصویب شود که کشور صهیونیستی یا پروژه صهیونیستی دیگر به پایان رسیده است، آن‌وقت می‌توان احتمال تشکیل یک دولت را در نظر گرفت. اما چه کسی امروز اصلا آن را می‌خواهد؟ من و شما اکنون می‌توانیم صحبت کنیم و ایلان پاپه را هم اضافه کنیم تا در مورد راه‌حل یک-دولت صحبت کنیم. اما چه کسی در اسرائیل در این مورد صحبت می‌کند؟ به راستی، چه کسی در میان فلسطینی‌ها در این مورد صحبت می‌کند؟ به نظر من فلسطینی‌ها می‌خواهند قبل از اینکه وارد یک فدراسیون یا راه‌حل یک -دولتی شوند، به حاکمیت خود دست یافته باشند. درحالحاضر این یک احتمال واقعی نیست.
ب.ق.: شما می‌گویید که احتمال راه‌حل دو دولتی وجود ندارد و همزمان می‌گویید که راه‌حل یک-دولتی ممکن نیست. رؤیای شما چیست؟
موشه تسوکرمان: رویای من راه‌حل یک دولت است. من می‌خواهم یک دولت و فقط یک نوع شهروند باشد. من دولت صهیونیستی را نمی‌خواهم. من سال‌هاست که این را می‌گویم، چیز جدیدی نیست. فقط می‌ترسم آنچه خواهیم داشت، به رسمیت شناختن نهایی دولت آپارتایدی باشد که برای مدت طولانی اسرائیل را اداره کند. به یاد داشته باشید، نتانیاهو گفت، من خواهان درگیری هستم و مناقشه نیازی به حل‌و‌فصل ندارد، درگیری باید مدیریت شود.
اگر درگیری همچنان با دولت آپارتاید مدیریت شود، لشکرکشی به غزه یا انتفاضه سوم یا چهارم باید هر چند سال یک بار پذیرفته شود. از نظر نظامی، فلسطینی‌ها هیچ شانسی در برابر اسرائیلی‌ها ندارند، این واضح است. بنابراین مجبورند این وضعیت را بپذیرند، افراد زیادی در اسرائیل به‌خصوص خود نتانیاهو، هستند که می‌گویند باید این وضعیت را پذیرفت. پس باید آن را به نوعی قورت داد.
من معتقدم برای کسی که می‌خواهد در اسرائیل زندگی کند این یک چشم‌انداز عالی نیست. همین امروز هم برای بسیاری از مردم اوضاع متزلزل است. بعد از حوادث ۷ اکتبر، افراد زیادی می‌گویند دولت را از دست داده‌ایم. یعنی دولت درست عمل نکرد. جامعه وجود دارد، اما دولت شکست خورده است، کاملا شکست خورده است. اگر چشم‌انداز آینده این باشد که دولت کنونی همچنان در رأس امور باقی بماند آن هم فقط به‌عنوان یک کشور تک حزبی، من یک پیرمرد هستم، اما تعداد بسیاری از جوانان خواهند گفت، لعنت بر شما. ما نمی‌خواهیم کاری به این دولت داشته باشیم.
ب.ق: آیا آنچه در حال وقوع است در واقع بازتولید تشدید وحشت است؟
موشه تسوکرمان: مشکل جدیدی پیش نیامده. قبلاً درباره آن کتاب نوشته‌ام، در سخنرانی‌ام نیز شنیده‌اید و غیره.
بیست سال است که درباره بن‌بستی صحبت می‌کنم که صهیونیسم روی آن مانور داده است. تنها گزینه‌‌ای که وجود داشت، راه‌حل دو دولت بود، اما از آنجا که ساختار دو ملیتی پدید آمده است، می‌توان راه‌حل دو-دولت را به صورت دمکراتیک کنار گذاشت، که در این حالت به معنای راه‌حل یک -دولت است، یا نمی‌توان آن را به صورت دمکراتیک به کناری نهاد، که در این صورت ما یک دولت آپارتاید خواهیم داشت. پس این موضوع جدیدی نیست. من ۲۰ سال است که در مورد آن صحبت می‌کنم. آیا کسی می‌تواند به من بگوید که جایگزین آنچه من تجزیه و تحلیل کرده‌ام چیست؟ مشکل این است که باوجود سال‌ها حمایت نتانیاهو و دارودسته‌اش از این بن‌بست، او هر بار انتخاب می‌شود. به نظر من، او این بار آخرین کارتش را بازی کرده است. شاید موفقیت ۷ اکتبر این باشد که نتانیاهو و ائتلافش جارو خواهند شد، ولی ما باید به این فکر کنیم که چرا مردم سال‌ها به نتانیاهو رای دادند، باوجودی که اساساً چیزی برای ارائه نداشت جز این بن‌بست، که ما در مورد آن صحبت کردیم. این موضوع طبعن به این واقعیت مربوط می‌شود که مردم هرگز فراتر از آنچه سال‌ها آن را ایدئولوژی و نگرش خود فرض کرده‌اند فکر نمی‌کنند؛ یعنی آنها صهیونیست هستند. آنها دولت صهیونیستی می‌خواهند.
رژیم صهیونیستی ۵۰ سال پیش تصمیم گرفت که به یک کشور اشغالگر تبدیل شود، یعنی اشغال را کماکان حفظ کند. اکنون باید آنها را به‌نحوی وادار کنیم که بگویند صهیونیسم‌شان، یک صهیونیسم وسعت‌طلب (expancionist) است. صهیونیسم آنها با حفظ حکومت آپارتاید، نژادپرست هم است. من فقط این را می‌گویم تا گفته باشم که این یک واقعیت تلخ است. این نه دیدگاه و نه پیش‌بینی من است. دقیقا می‌دانم که چه آرزویی دارم. این خواست از سوال شما فراتر می‌رود، من سوسیالیسم را آرزو دارم. (اما اجازه دهید آن را فعلا کنار بگذاریم. این موضوع فراتر از تحلیل و پیش‌بینی من است). این مشکلی که در مورد آن صحبت می‌کنیم، در ساختار و در واقعیت وجود دارد. کسی به من بگوید که تحلیل من چه اشکالی دارد وقتی می‌گویم اگر راه‌حل دو -دولت را نمی‌خواهید، در مقابل دوگزینه وجود دارد یا راه‌حل یک-دولت یا دولت آپارتاید را دارید. این بن‌بستی است که درون آن پیچیده شدهاند. واقعاً راه دیگری وجود ندارد.
ب.ق.: مایلم از شما سؤالی بپرسم که احتمالاً خارج از بحث امروز است. آیا این درگیری می‌تواند به معنای بازسازی سرمایه در اسرائیل یا در خاورمیانه نیز باشد؟
موشه تسوکرمان: آیا فکر می‌کنید سرمایه در اسرائیل یک تصمیم تاریخی بود؟ سابقاً دولت یک کمی سوسیالیستی بود. یک دوره‌ای جنبش کیبوتس‌ها و بعد یک جنبش بسیار قوی سندیکایی داشتیم. نطفه‌های یک دولت سوسیالیستی وجود داشت که سپس با نهادهایی که سوسیالیسم یا سوسیال دموکراسی راه‌اندازی کرد به یک دولت سوسیال دمکراتیک همراه با یک دولت رفاه بسیار عالی تبدیل شد؛ با یک سیستم بیمه‌درمانی که امروز نمونه است. در هیچ کجای دنیا چنین سیستم بیمه‌درمانی نمونه‌ای مانند اسرائیل وجود نداشت.
این سیستم درمانی در اوایل دهه ۱۹۵۰ کم‌و‌بیش قطع شد. یادتان باشد در دوران جنگ سرد، بلوک شوروی و بلوک غرب سرمایه‌داری وجود داشت و باید یکی را انتخاب می‌کردی. افراد زیادی بودند که گفتند ما باید به بلوک سوسیالیستی بپیوندیم. اما در اسرائیل، در آغاز دهه ۱۹۵۰ به نفع غرب تصمیم گرفته شد، یعنی به نفع سرمایه‌داری‌ای که در اسرائیل وجود داشت. این امر کم یا بیش ناقوس مرگ همه انگیزه‌های سوسیالیستی بود. طولی نکشید که جنبش کیبوتس به‌تدریج روند تسلیم شدن را پیمود، حداکثر تا زمان سقوط کمونیسم شوروی در سال ۱۹۹۰، یعنی زمانی که سوسیال دموکراسی نه تنها در اسرائیل بلکه در سراسر اروپا ناقوس مرگ خود را شنید. در آلمان، شرودر و یوشکا فیشر، سوسیال دموکراسی یعنی دولت رفاه را از بین بردند. در اسرائیل، هیچ‌کس جز خود حزب کار، سرخ‌های شهر را یعنی اتحادیه‌های کارگری را تخریب نکرد. اتفاقاً در فرانسه و ایتالیا هم چنین اتفاقی رخداد. برای چندین دهه، سوسیال دموکراسی اساساً فقط تابلوی نمایشی‌ای بود که سرمایه‌داری به کمونیسم نشان می‌داد. یعنی ما به شما کمونیست‌ها نیاز نداریم، ما سوسیال دموکراسی خودمان را داریم. لحظه فروپاشی کمونیسم، سوسیال دموکراسی (الان در گیومه می‌گویم) „زائد“ شد. امروزه „توربوکاپیتالیسم“ در اسرائیل وجود دارد، این یک بازسازی نیست، از زمان نتانیاهو واقعاً به سمت سرمایه‌داریِ توربو پیشرفت کرده است. پس معتقدم که این بازسازی سرمایه نیست، بلکه توسعه بیشتر نظام سرمایه‌داری‌ست که اسرائیل سال‌ها در آن حکومت کرده است.
ب.ق.: در کنار اخبار فلسطین همیشه صدای منتقدان اسرائیلی را شنیده‌ایم. آیا این روزها ممکن نیست، این صدای انتقادی در درون اسرائیل با یک اعلامیه مشترک دور هم جمع شود و پیشنهادی ارائه دهد که انعکاس خارجی نیز پیدا کند؟
موشه تسوکرمان: درحالحاضر صدای انتقادی‌ای در اسرائیل وجود ندارد. آیا کسانی هم هستند که چنین مانیفست یا بیانیه‌ای را امضا کنند؟ برخی از چپ‌های صهیونیست درحالحاضر تغییر کرده‌اند، به این معنا که اکنون سرخورده هستند، حال می‌بینند با چه کسانی طرف‌اند و غیره. در تمامی جنگ‌ها بارها و بارها این اتفاق افتاده که چپ صهیونیستی اولین نیرویی بوده که به راست چرخیده.
کسانی که امروز می‌توانند چنین طومار یا بیانیه‌ای را امضا کنند (من از داخل اسرائیل صحبت می‌کنم)، اقلیت بسیار کوچکی را تشکیل می‌دهند، منظورم همکارانم هستند. حداکثر کاری که آنها می‌توانند انجام دهند این است که یک طومار تهیه کنند (فکر می‌کنم درحالحاضر در جریان است) و بگویند بمبارانِ نوارغزه را متوقف کنید. اگر کسی بتواند بگوید که بیایید به‌نحوی تجمیع کنیم تا واقعاً جایگزینی برای اسرائیل بیاندیشیم، این عمل بیشتر در خارج از اسرائیل قابل تصور است. فکر می‌کنم در آلمان، جایی که شما هستید، „صدای یهودی[2]“ بیانیه‌ای صادر کرده است. آیا امروز چنین اعلامیه‌ای در اسرائیل ممکن است؟، فعلا نمی‌دانم، شرایط ظرف چند هفته ممکن است تغییر کند، درحالحاضر چنین اعلامیه‌ای در داخل اسرائیل غیرقابل تصور است.
ب.ق.: شما به آلمان اشاره کردید، چرا دولت آلمان به‌شدت هرگونه تلاش، حتی تمایل برای درخواست آتش بس را رد می‌کند؟
موشه تسوکرمان: شما این را بهتر از من یا حداقل به‌خوبی من می‌دانید. رابطه‌ی آلمان در مقابل اسرائیل بر واقعیت استوار نیست، بلکه بر اساس تاریخ آلمان با یهودیان است. باید گفت که در آن یهودیان، صهیونیسم و اسرائیل با هم معادل‌سازی شدهاند. با چنین نگرشی است که بیان میکنند ما نمی‌توانیم به اسرائیلی‌ها چیزی را بگوییم که آنها نمی‌خواهند، وگرنه انگشت اخلاقی را در مقابل چهره‌مان تکان می‌دهند: شما یهودستیز هستید حتی قادر به درک وضعیت ما نیستید و غیره... برخلاف سایر کشورها، از جمله کشورهای اتحادیه اروپا، آلمان هرگز نتوانسته از اسرائیل انتقاد کند. اگر اسرائیل بگوید که ما آتش‌بس نمی‌خواهیم، می‌خواهیم اقدام خودمان را کامل کنیم و آن را تا رادیکال‌ترین هدف پیش ببریم. آلمان آخرین کشوری است که به خود اجازه می‌دهد که بگوید الان این کار را نکن. زیرا اسرائیل به آنها خواهد گفت، در کوزه‌تان را بگذارید، ما دقیقاً می‌دانیم شما چه کشوری هستید و غیره و غیره.
درواقع من سال‌هاست از آلمان انتظار چیزی را ندارم. هیچ انتظاری ندارم. من خودم انگ خورده‌ام، در برخی موارد صدایم را در آلمان خفه کرده‌اند. آنجا من یک یهودستیز و خودآزار محسوب می‌شوم.
فاجعه‌عظیم این است که آلمان در اتحادیه اروپا بسیار قوی‌ست. آلمان کشور مرکزی اتحادیه اروپاست، بنابراین خودش را به اتحادیه اروپا تحمیل می‌کند و آنها هیچ کاری انجام نمی‌دهند. تنها کسی که درحالحاضر از نظر سیاسی می‌توان از او انتظار داشت جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکاست. بعد از این که او به اسرائیل اجازه داد تا دق‌و‌دلی‌اش را خالی کند، می‌گوید حالا شما بیایید پای میز مذاکره. اما من حتی این را هم باور نمی‌کنم. این را می‌گوید، این را اعلام می‌کند، اما عملی نمی‌بینیم. این را هم باید بگویم که جو بایدن یک هفته پس از فاجعه به اسرائیل آمد و فکر می‌کنم سخنرانی او صهیونیستی‌ترین سخنرانی‌ای بود که هر سیاستمدار دیگری تا به حال انجام داده است. یعنی صهیونیستی‌تر از یهودیان اسرائیلی. به‌همین‌دلیل است که فکر می‌کنم درحالحاضر هیچ فشار جدی‌ای از سوی آمریکا وارد نمی‌شود.
می‌توان امیدوار بود، تمام چیزهایی که درحالحاضر بین اسرائیل و حماس در جریان است، یک بُعد ژئوپلیتیکی نیز دارد. حماس توسط ایران و حزب‌الله حمایت می‌شود که البته خود اینها هم به نوعی در پشت صحنه با روسیه و احتمالاً چین، در مقابل اسراییل به هم مرتبط‌اند. موضوع بر سر نزدیکی اسرائیل و عربستان سعودی‌ست که آمریکایی‌ها به زور می‌خواهند بوجود بیاورند؟ زیرا باز هم، همان‌طورکه برای قدرت‌های بزرگ مطرح است، بحث نفوذ هژمونیک در منطقه حاد است.
واضح است که پای منافع اقتصادی نیز در میان است. ذخایر نفتی که کشورهای حاشیه خلیج فارس دارند، واقعاً تا به امروز نشان دهنده یک هدف استراتژیک برای نفوذ هژمونیک بوده است. به‌همین‌دلیل من نیز فکر می‌کنم اگر انتظاری می‌توان داشت، از آمریکایی‌ها باید باشد، اما آنها خودشان را در خطر رویارویی می‌بینند و خوب می‌دانند که از کشور یمن می‌توان کشتی‌های آمریکایی را بمباران کرد. من جدیدا با خبر شده‌ام که آمریکا به شهروندان خود در این منطقه گفته است به خانه برگردند، آنجا نمانند و غیره. بدیهی‌ست که واقعه‌ای در شرف وقوع است. فقط می‌توانم امیدوار باشم که بدترین چیز نباشد، یعنی جنگ منطقه‌ای پیش نیایید. چون اگر جنگ منطقه‌ای راه بیفتد، خدا به ما رحم کند. منظورم این است که واقعاً می‌توان انتظار بدترین را داشت
ب.ق.: شما در مورد روابط ایران و حماس گفتید. قطعاً چنین چیزی وجود دارد، اما سال‌هاست حمایت‌های مالی بیشتری از سوی کشورهای خلیج فارس به‌ویژه قطر از حماس صورت می‌پذیرد، چرا کشورهای غربی در این مورد سکوت کرده‌اند؟
موشه تسوکرمان: نمی‌توانم به شما بگویم چرا سکوت میکنند. همیشه ملاحظاتی وجود دارد. کسی نمی‌خواهد با قطر درگیر شود، زیرا درحالحاضر قطر مرجعی‌ست که می‌تواند در موضوع گروگان‌ها و در مورد زندانیان میانجیگری کند، قطر واسطه است. همه می‌دانند که قطر سال‌هاست از حماس حمایت مالی می‌کند. این را اسرائیل و آمریکا هم می‌دانند. از اسرائیل نمی‌توان هیچ انتظاری داشت. یادتان است چه کسی می‌خواست که قطر از حماس حمایت مالی کند، ازجمله می‌توان به نتانیاهو و ائتلافش اشاره کرد. درواقع برای آنها مهم بود که حماس به‌عنوان نقطه مقابل ساف باقی بماند. کسی که حماس را تامین مالی کرد، جدای از تسلیح ایران، قطر بود. به‌همین‌دلیل اسرائیل به نوعی علاقه‌مند بود که قطر حضور داشته باشد. موضوع پیچیده است، زیرا کسی از جنبه اخلاقی نمی‌تواند به اروپایی‌ها بگوید که شما به نوعی می‌دانید که قطر حماس را تأمین مالی می‌کند و چرا چیزی نمی‌گویید؟ اروپایی‌ها می‌توانند پاسخ بدهند که از ما چه می‌خواهید؟ خود اسرائیلی‌ها اینطور می‌خواهند یا می‌خواستند، حداقل تا ۷ اکتبر.
ب.ق.: احتمالاً شما هم می‌دانید که جنگ در اوکراین باعث توقف عرضه گاز روسیه به آلمان شده است و دولت آلمان به گاز قطر بسیار علاقه‌مند است. آیا این هم می‌تواند دلیلی باشد؟
موشه تسوکرمان: نمی‌دانستم اینطور است، اما مجبور نیستید برای من، به‌عنوان یک مارکسیست، روشن کنید منافع مادی نیز نقش بسیار مهمی دارد. خب، من از گاز قطر اطلاعی نداشتم، بنابراین به روز نبودم، اما بله، به خوبی می‌توانم این را تصور کنم.
ب.ق.: می‌دانید که حتی فعالیت اعضای „صدای یهودی برای صلح عادلانه در خاورمیانه“، در آلمان، توسط دولت ممنوع شده است. آیا شما نیز با چنین ایده‌هایی در اسرائیل ممنوع خواهید شد ؟
موشه تسوکرمان: در اسرائیل حتی به من توجهی هم نمی‌شود. پس این بدان معناست که کتاب‌هایی که من نوشته‌ام کم‌و‌بیش در هاله‌ی سکوت پنهان شدهاند زیرا بیشتر چیزهایی که درباره جنگ نوشته‌ام و مصاحبه‌های زیادی کرده‌ام به زبان آلمانی انجام شده است، به‌اصطلاح از زیر رادار رد شده است. خب، من خودم هستم، اگر بخواهم امروز این چیزها را به‌صورت علنی بیان کنم، ازجمله در رسانه‌های اجتماعی، فریادهایی با این مضمون بلند خواهد شد که تسوکرمان خائن، تسوکرمان بی‌وطن، تسوکرمان یهودی‌ستیز و یا یهودی متنفر از خود، ضدصهیونیست و غیره. اما در مورد شخص من قضیه از زیر رادار رد می‌شود. مردم اصلا درک نمی‌کنند که من چه دغدغه‌ای دارم.
ب.ق: اما چنین صداهایی در هاآرتص وجود دارد.
موشه تسوکرمان: صداهایی وجود دارند که سال‌هاست دورشان خط کشیده شده: گیدئون لوی، امیره هاس... برخی افراد هستند که واقعاً به اندازه خود من رادیکال فکر میکنند. صهیونیست‌های چپ نیز هستند که منتقد دولت‌اند. اینها را می‌توان فقط در هاآرتص تشخیص داد هاآرتص اساساً یک حباب بسیار کوچک از نظر تعداد نظرسازان است. بنابراین هاآرتص یک مونادی بسیار کوچک است. به نظرم آنها در طول هفته حدود ۷۰هزار نسخه توزیع میکنند که در مقایسه با سایر روزنامه‌ها عددی به حساب نمی‌آید و با توجه به شبکه‌های اجتماعی به‌هر‌حال عددی نیست. می‌شود از هاآرتص به‌عنوان پناهگاه چپ‌گراها گذشت. آنها حتی می‌خواستند این مکان، بهشتی برای چپ باقی بماند. نتانیاهو سال‌ها تلاش کرده است که واژه‌ی چپ را کم‌و‌بیش، به‌اصطلاحی توهین‌آمیز تبدیل کند که موفق هم شد... به‌همین‌دلیل است که می‌گویند هاآرتص، خب، گیدئون لوی، خب، امیره هاس و غیره و غیره. بنابراین آن را رها میکنند، یا به‌اصطلاح آن را می‌پذیرند. اما دنیا برای اهل گفتمان هژمونیک به پایان نمی‌رسد.
ب.ق.: اگر بخواهید به افرادی در آلمان یا خارج از اسرائیل پیامی بدهید، چه می‌گویید؟
موشه تسوکرمان: اینکه آنها کم‌و‌بیش می‌توانند دوگانگی‌هایی را که ممکن است داشته باشند، تحمل کنند و با وجود این بگویند اگرچه حماس واقعاً مرتکب جنایتی هیولاوار شده است، اما باید اطمینان حاصل کرد که واکنش اسرائیل فاجعه‌ای را آغاز کرده که حداقل به همان اندازه هولناک است. منظورم این است که آنها در حال بمباران هستند، فکر می‌کنم هم‌اکنون حدود ۵۰۰۰ نفر، شاید حتی بیشتر، کشته شدهاند که بسیاری از آنها کودک و زن هستند.
افراد باید فراخوان بدهند و خواهان توقف این خشونت باشند. من به‌ویژه خوشحال خواهم شد اگر حمله زمینی به وقوع نپیوندد. زیرا اگر این اتفاق بیفتد، آنگاه هر چیزی که درحالحاضر درباره آن صحبت کرده‌ایم، در مقایسه با آنچه که در آن زمان باید درباره آن صحبت کنیم، بی‌اهمیت خواهد بود.
ب.ق.: از شما برای زمانی که به من اختصاص دادید تشکر می‌کنم، اما بیش از هر چیز آرزو می‌کنم که در صلح زندگی کنید.
موشه تسوکرمان: خیلی ممنون آقای قدیمی، خیلی خوشحال شدم که دوباره شما را دیدم. شاید بتوانیم در آینده دوباره با هم صحبت کنیم.
ب.ق.: از شما خیلی ممنون.
موشه تسوکرمان: من هم...
[1] Professor Ilan Pappé-Crisis in Zionism, Opportunity for Palestine? 19.October 2023
[2] - Jüdische Stimme für einen gerechten Frieden im Nahen Osten صدای یهودی برای یک صلح عادلانه در خاور میانه
- توضیحات
- نوشته شده توسط Administrator
- دسته: فلسطین
در غزه، زمانی فرا رسیده است که واژه‌ِی امید چیزی تجملی‌ست
واژه‌ی زندگی ثروت است
خوشبختی گنج است
و لبخند متعلق به گذشته‌های دور.
غم و اندوه واقعیت مطلق است
یک لیوان آب معجزه است
و یک دارو، سکه‌ای نادر
یک تکه نان مسرت‌بخش است
یک دقیقه برق مال‌و‌منال
یک ارتباط اینترنتی، حتی محدود،
بختی عظیم.
دو ساعت در روز خوابیدن زیر بمب‌ها
یک امتیاز است
کمی طعام به دست آوردن چالش است
از خانواده خود خبر گرفتن، شق‌القمر
به دوستان خبر سلامت دادن، یک تحقق
در این زمین سوخته پناهگاهی یافتن، رویایی تحقق‌ناپذیر است
در برابر توحش ایستادگی کردن، به عرش رسیدن است
و در میانه جهنم دوام آوردن، پیروزی محض.
زمانی که مرگ روزمرگی شود،
به خاک سپردن، امری پیش‌پا‌افتاده،
نابودی وسیع یک منطقه زیبا، واقعیت
جنون وحشیانه، قانون
قتل‌عام مکرر، مرام
فاجعه انسانی، تقدیر
تنبیه دسته‌جمعی، اصل
بی‌عدالتی، نظام
بی‌مجازاتی، امری مشروع
حقوق بین‌الملل، دروغ و فریب
درد و رنج، روالی روزمره
اینجا تنها چیز بی‌ارزش، خونی است که روز و شب در غزه روان است.
شعر از شاعر فلسطینی در غزه: زیاد مدوخ
ترجمه: حبیب ساعی
- توضیحات
- نوشته شده توسط Administrator
- دسته: فلسطین
یادداشت‌هایی از غزه
دوستی در غزه (زیاد مدوخ) گهگاه یادداشت‌هایی به بیرون می‌فرستد که ما ترجمه آنها را پس از کسب اجازه، به مرور ارائه می‌کنیم:
از زیاد مدوخ - ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۴
این پیام در همبستگی با مردم لبنان است که زیر حملات خونین ارتش اسرائیل در رنج و عذاب بوده و تاکنون صدها قربانی غیرنظامی داده‌اند.
دوستان لبنانی، از فلسطین اشغالی صدای حمایت و پشتیبانی ما را بشنوید، ما از بطن غزه ویرانه با شما مردم عادی، افراد غیرنظامی همدل‌ایم.
افکار ما از غزه‌ی زیر بمب‌گرفتار تا شما مردم شجاع، پَرمی‌کشد؛
دو ملت لبنان و فلسطین در مبارزه‌ای واحد برای آزادی و کرامت بوده و از پا نمی‌نشینند.
*******
از زیاد مدوخ در غزه- ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۴
پس از باران شدید صبح امروز وضعیت فاجعه‌باری برای آوارگان فلسطینی در مرکز و جنوب نوار غزه پیش آمده است.
حجم زیاد باران موجب گشته که فاضلاب‌ها وارد این چادرهای ژنده و قدیمی شده و آنها را غیرقابل سکونت کند.
این آوارگان در این گل‌ولای غرق شدهاند و نمی‌دانند به کجا پناه ببرند، همینانی که تا امروز در این چادرهای پاره‌پاره و مندرس پناه گرفته بودند.
وضعیت به‌راستی وحشتناک و غیرانسانی است... و این رنج روزمره و دائمی گریبانگیر همه فلسطینی‌ها در نوار غزه است، رنجی غیرقابل وصف که یک سال است ادامه دارد.
*******
از زیاد مدوخ در غزه- ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۴
عده‌ای از جوانان داوطلب روز چهارشنبه ۱۸ سپتامبر صدها وعده غذا برای افراد نیازمندی که در مرکز نوار غزه پناه گرفته‌اند تهیه کرده و خودشان توزیع آن را نیز به عهده گرفتند.
متقاضیانْ ارزش این کمک را به‌خوبی دانسته و با وقار کامل آن را دریافت میکنند.
باید به این جوانان مصمم که تلاش میکنند در میان یک تجاوز وحشتناک و شرایط غیرانسانی، اندکی به کمک مردم غیرنظامی بشتابند آفرین گفت.
زنده باد به این موج همبستگی که به خانواده و خویشاوندان محدود نشده و کل جامعه فلسطینی‌های غزه را دربر‌می‌گیرد.
*******
از زیاد مدوخ در غزه - ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۴
در عکس‌های همراه این متن می‌بینیم که جوانان فرانسوی‌زبان و والدین‌شان بین کودکان غزه هدیه و اسباب‌بازی توزیع میکنند. 
هر بار برایم موجب خرسندی است که در شادی کودکان غزه در میانهی این تجاوز وحشتناک که وارد سال اول خود می‌شود، شرکت داشته باشم.
این توزیع هدایا و اسباب‌بازی‌ها به کودکان غزه با حضور چندین عضو خانواده، در اواسط سپتامبر ۲۰۲۴ در یکی از محله‌های ویران‌شده غزه انجام گرفت.
تلاش برای دوباره زنده کردن لبخند بر لبان کودکان در اینجا، یک وظیفه است.
آفرین به این جوانان شجاع که در اوج حمله نیروهای اشغالگر به این فعالیت‌های متنوع دست‌زده و آنها را سازماندهی میکنند.
بله، غزه ویران شده،
غزه در وحشت مطلق غرق است،
اما غزه به لبخند کودکان‌مان و اراده جوانان‌مان زنده است.
ویدئوی این فعالیت را می‌توان در لینک زیر مشاهده کرد:
شبکه فرانسوی‌زبان «غزه، زندگی».
https://youtu.be/6tuyhZjoZVA?si=ufjHR7R9JWk_1qwy
*******
از زیاد مدوخ -۱۱ سپتامبر ۲۰۲۴
زمانی که در غزه، معصومیت محافظ فرشتگان می‌شود
کودکی از غزه، خواهر کوچکش را در آغوش می‌گیرد تا از یک حمله هوایی اشغالگران مصون‌اش نگه‌دارد
او با وجود خطری که این بمباران‌های مداوم و گسترده در این منطقه ویران‌شده دارد تلاش می‌کند خواهرش را آرام کند،
او نه می‌ترسد
و نه از وحشت، هول و پریشان می‌شود
او عشق خود را به خواهرش با شجاعت تمام نشان می‌دهد
او در بغل خود، آسودگی و امنیت را برای این فرشته کوچک فراهم می‌کند.
ای کودک فلسطینی، چه کس به تو شجاعت آموخته است، آنقدر که سر خواهرت از جان خودت عزیزتر باشد؟
چه کس به خواهر کوچکت آموخته است که با آرامش
در جسم شکننده تو پناه بگیرد؟
ای کودک مقاوم غزه‌ای، چنین قدرتی را از کجا آورده‌ای؟
صبر تو زیر سیل آتش جهنمی، به درخت زیتونی می‌ماند که در بحبحه فاجعه می‌روید و رشد می‌کند و هیچ چیز را یارای متوقف کردن آن نیست
این امید توست که غزه‌ی ویرانه را درخشان می‌کند
مقاومت توست که این جنایات را به چالش کشیده و آرزوی صلح است.
با این حرکت زیبا و خودجوشْ تو قهرمان شدی
تو به‌راستی یک فلسطینی واقعی هستی
تو همچون ملت شجاعت، آزادی را تنفس می‌کنی
تو افتخار ما، همه فلسطینیان هستی
این ملت نمونه که همواره سربلند و با‌عزت می‌ماند.
آری، شجاعت فلسطینی است
تاب‌آوری فلسطینی است
احترام فلسطینی است
زمین فلسطینی است
مبارزه فلسطینی است
عزت فلسطینی است
و زندگی در فلسطینْ قوی‌تر از مرگ و ویرانی است.
*******
از زیاد مدوخ- ۶ سپتامبر ۲۰۲۴
وقتی کودکان غزه، رنج‌ها و شادی‌شان را در نقاشی بیان میکنند!
اینان کودکانی هستند که از آغاز این تجاوز وحشتناک که وارد ماه دوازدهم خود می‌شود، از همه چیز محروم شدهاند.
کودکان غزه سعی میکنند با نقاشی، کمی سرگرمی برای خود دست‌و‌پا کنند.
طبعاً گهگاه شرایط زندگی‌شان به نقاشی‌ها رخنه می‌کند و در آنها وحشت مطلق، مرگ، ویرانی، بمب‌ها و موشک‌هایی که روز و شب بر غزه فرو می‌ریزد به تصویر می‌آید، اما با این همه نقاشی‌های آنها زیبا و تأثیرگذار است.
نقاشی برای این کودکانِ بی‌گناه که آسیب‌دیده و وحشت‌زده هستند، راهی است برای گفتن عذاب روزمره‌شان و «نَه گفتن» به این همه بی‌عدالتی؛ راهی است برای نشان دادن زندگی بسیار دشوارشان زیر بمباران‌ها و خشم عظیمی که در میان خرابه‌ها شعله می‌کشد.
هم‌این‌که این کودکان در میان این تجاوز، حاضر به نقاشی کردن هستند، نشانه‌ای مثبت از وابستگی آنها به آینده و امید در منطقه‌ای ویران شده است.
کودکان غزه نمود اراده، شادی، امیدها و در نهایت زندگی، علیرغم شرایطی اسفناک فعلی هستند.
*******
از زیاد مدوخ - ۲ سپتامبر ۲۰۲۴
۳۳۰ روز گذشت، تقریباً داریم به مرز یک سال می‌رسیم. یازده ماه وحشتناک برای مردمی غیرنظامی، وحشت‌زده و هراسان. ۳۳۰ روز از آغاز این تجاوز وحشتناک علیه ساکنین نوار غزه می‌گذرد. ۳۳۰ روز وحشت مطلق و ویرانی گسترده‌ی کل منطقه‌ای که به‌طور مداوم زیر حمله است… و این وضعیت فاجعه‌بار همچنان ادامه دارد!
به شرایط غزه باید این‌بارعملیات نظامی و حملات خونین کرانه باختری اشغالی را هم افزود.
این نسل‌کشی که با بمباران‌های شدید در جریان است وضعیت انسانی فاجعه‌باری برای تمام شهروندان غزه ایجاد کرده و اهالی غزه روزانه باید
این فاجعه غیرقابل تصور را در رنج و گرسنگی واقعی تجربه کنند، به ویژه فراموش نکنیم که در شمال نوار غزه ۹۷ درصد ساکنان از ناامنی غذایی شدیدی رنج می‌برند.
ارزیابی موقت این نسل‌کشی بنابر اطلاعات وزارت بهداشت فلسطین و چندین سازمان بینالمللی که در محل حضور دارند به شرح زیر است:
از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ تاکنون ۸۳ هزار تُن مواد منفجره توسط نیروهای اشغالگر بر خاک غزه ریخته شده است.
۴۰۷۹۵ فلسطینی به قتل رسیده‌اند از جمله ۱۶۳۲۰ کودک، ۱۱۹۹۰ زن و ۶۵۸۰ سالمند؛
به این ارقام باید سرنوشت تلخ ۱۹۷۵۰ کودک را هم افزود که در این جنگ تاکنون یتیم گشته و بی‌سرپرست مانده‌اند؛
در این حملات ۹۴۳۲۰ نفر زخمی شدهاند که ۱۴۷۰۰ نفر از آنها در وضعیت وخیمی قرار داشته و نیاز به درمان فوری در خارج از کشور دارند؛
تعداد کسانی که زیر آوار ناپدید شدهاند ۱۵۰۰۰ نفر تخمین زده می‌شود که ۷۸ درصد آنها را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند؛
تاکنون ۷۰ نفر- از کودکان و سالمندان - از گرسنگی، سوءتغذیه و کمبود غذا در شمال نوار غزه جان داده‌اند؛
فروریزی نظام بهداشت در نوار غزه: ۱۳ بیمارستان و ۷۵ کلینیک و مرکز پزشکی پس از بمباران‌ها تخریب شده و دیگر امکان فعالیت ندارند؛ ۵۴۵ پزشک، پرستار و امدادگر کشته شدهاند؛ ۱۷۲ درمانگاه تخریب شده است؛ ۴۶۵ داروخانه و ۱۵۶ آزمایشگاه پزشکی به کل نابود شدهاند؛
سال تحصیلی برای دومین بار پیاپی از دست رفته است. در همه سطوح، ده‌ها هزار دانش‌آموز و دانشجو سال تحصیلی خود را از دست داده‌اند.
ارتش اسرائیل که به‌هیچ‌وجه نمی‌خواهد اخبار داخلی غزه و آنچه بر سر مردم بی‌گناه می‌آورد به بیرون درز کند، نه‌تنها به هیچ خبرنگاری اجازه ورود به غزه را نمی‌دهد بلکه آنان را مشخصاً به گلوله می‌بندد؛ تاکنون بیش از ۱۸۵ خبرنگار به قتل رسیده‌اند؛
تاکنون ۳۸۶ دفتر، مقر و کلینیک سازمان ملل (UNRWA) هدف قرار گرفته و تخریب شدهاند؛
۱۷۶ مرکز متعلق به اونروا که پناهندگان و آوارگان را برای چند صباحی می‌پذیرند مورد هدف قرار گرفته شدهاند؛ ۲۱۸ مدرسه عمومی و خصوصی و همین‌طور ۱۱ دانشگاه بزرگ ۲۵ دانشگاه کوچکتر و دانشکده کاملاً تخریب شدهاند. تاکنون ۶۷۹۵ دانش‌آموز و دانشجو کشته شدهاند.
۲۷۳ مسجد و ۳ کلیسا کاملاً تخریب شدهاند. ۲۳ شهرداری و ۲۱ کتابخانه وابسته به آنها از میان رفته‌اند، همین‌طور ۱۵ شعبه بانک؛
امروز بیش از یک میلیون و ۹۰۰ هزار نفر به مراکز پذیرش، بیمارستان‌ها، مدارس و چادرها پناه برده و در شرایط انسانی فاجعه‌باری بدون آب، غذا، دارو و کمک‌های انسانی به سر می‌برند. این آوارگان که چندین بار از خانه‌هایشان رانده شده و اجباراً در مکان‌های موقت به سر می‌برند از فرط گرسنگی و کمبود درمان در حال جان دادن هستند. این کمبود درمان و دارو مشخصا ۵۲ هزار نفر را که درگیر بیماری‌های مزمن بودند تاکنون تلف کرده است. ۲۵۹ کارمند و کارکن فلسطینی و خارجی که با سازمان‌های بینالمللی انسانی و بهداشتی کار می‌کردند، کشته شدهاند؛ ۱۳۶ استاد، دانشور و دانشگاهی نخبه و ۱۲۷ امدادگر کشته شدهاند؛ ۲۷۳ دستگاه آمبولانس آسیب دیده و از کار افتاده‌اند؛
۶۰ هزار زن باردار به دلیل کمبود مراقبت‌های بهداشتی در معرض خطر هستند؛ ۲۰۳ کارمند شهرداری کشته شدهاند؛ ۲۷۷ هزار واحد مسکونی در سراسر نوار غزه کاملاً تخریب شده است؛
۴۲۳۰ فلسطینی ساکن غزه توسط نیروی اشغالگر دستگیر شده و در زندان‌های ارتش به سر می‌برند؛ ۱۰۶ ورزشکار زن و مرد کشته شدهاند؛ ۳۲۷ وزارتخانه و اماکن عمومی بمباران و تخریب شده؛ ۲۸۷ سایت توریستی، تاریخی و باستانی هدف قرار گرفته و آسیب دیده‌اند؛ ۲۷۹۶ حلقه چاه آب مورد هدف واقع شده و دیگر قابل استفاده نیستند.
خسارات اقتصادی این تجاوز تاکنون حدود ۴۰ میلیارد یورو برآورد می‌شود. فلسطینی‌های غزه علیرغم درد و رنجی که زیر بمباران‌ها متحمل می‌شوند، از تظاهرات‌هایی که در سراسر جهان در همبستگی با مردم فلسطین برگزار می‌شود، تظاهرات‌هایی که خواستار آتش‌بس فوری و پایان دادن به رنج ساکنان نوار غزه و دستیابی به عدالت هستند، قدردانی میکنند.
غزه شورشی با وقارِ تمام مقاومت می‌کند! غزه ویران‌شده همچنان استوار است!
*******
از زیاد مدوخ- ۲۶ اوت ۲۰۲۴
تعلیم‌و‌تربیت در غزه‌ی زیر بمب‌ها عین مقاومت است
در غزه‌ی ویرانه به دنبال کتاب می‌گردیم،
قبل از هر جا، زیر آوار خانه‌ها.
در غزه‌ی ویرانه، اولین چیزی که در تل کلوخ و سیمان و آهن جمع‌آوری می‌کنیم کتاب‌های درسی است
در این جامعه‌ی جوان فلسطینی آموزش جایگاه برتری دارد.
نشان‌دهنده‌ی عزم یک ملت تحت سرکوب است،
خودْ نمود مبارزه علیه اشغال، استعمار و آپارتاید است.
آری، آموزش در فلسطین مقدس است
شعاع نوری است در تاریکی
مترادف رهایی.
بارقه‌ای است از امید که با وجود جنایات انجام‌شده
مبارزه‌ای دائمی برای عدالت و دموکراسی است.
در اینجا بازیابی کتابی از خانه‌ای که در اثر بمباران ویران شده یک چالش است
و آموختن در کنار خرابه‌های محله‌ای ویران پیروزی است.
آموزش به کودکان آسیب‌دیده یک وظیفه است
تربیت کردن یک نسل، در وضعیت این تهاجمِ تمام‌عیار فداکاری است
ادامه درس‌و‌مشق در مدارسی که هدف بمب‌ها و گلوله‌ها قرار گرفته‌اند
زیر چادرهای ژنده و مُندرس
گواه عزمی راسخ به سوی آینده است.
حق تحصیل در این نسل‌کشی جهنمی
مشروع است
یادگیری در غزه‌ی هراس‌ناک یک نماد قوی است،
برای فلسطینی‌های بیم‌ناک غزه
آموختن زیر بمب‌ها اولویتی محض دارد
چرا که یأس و ناامیدی را پس می‌زند
و به یک رویای مُنکسر و دیرینه امکان تحقق می‌بخشد.
فلسطینی‌ها که عمیقاً متقاعد شدهاند جهلِ جنونْ قَتال و مُهلک است
لحظه‌ای آموزش، آموزش و باز هم آموزش را رها نمی‌کنند، حتی در بحبوحه سرگردانی و پریشانی خود.
آنها روزی ثمره این آموزش انسان‌دوستانه را برداشت خواهند کرد.
بله، پرداختن به آموزشْ یک تعهد تزلزل‌ناپذیر است
تضمین‌کننده آینده‌ای بهتر برای نسل‌های آینده،
تجسمِ اصل قاطعیت و تاب‌آوری است،
امروز در فلسطین، آموزشْ خود به شکلی از مقاومت تبدیل گشته،
آموزش امید به آینده است
و راهی به سوی صلح.
۲۶ اوت ۲۰۲۴
*******
از زیاد مدوخ -۲۱ اوت ۲۰۲۴
کودکان غزهْ فلسطین را، امید و زندگی را ترسیم میکنند
با وجود وحشت مطلق
بچه‌های غزه زندگی را نقاشی میکنند،
امید را تصویر میکنند،
فلسطین را می‌کِشند
آنها با این کار به آینده شکل و هستی می‌دهند!
با وجود وضعیت تاسف‌بار، در منطقه‌ی ویران‌شده خود، کودکان غزه دلبستگی خود را به زندگی در نقاشی‌های زیبای‌شان نشان می‌دهند،
با وجود حمله هولناکی که بیش از۱۱ ماه به طول انجامیده، کودکان غزه هنوز اینجا هستند و تلاش دارند از تفریح خود لذت ببرند،
آری، با وجود وحشت مطلق، کودکان غزه با شادی نقاشی می‌کِشند.
به دنبال یک کارگاه نقاشی که در پایان این ماه توسط داوطلبان جوان و پُر‌شور سازماندهی شده، کودکان غزه سعی میکنند فجایع و رنج زندگی‌شان را کمی فراموش کنند.
نقاشی‌های آنها بسیار منقلب‌کننده است!
سرشار است از عزم و اراده و نگاهی مثبت رو به آینده‌ای مملو از امیدی بی‌پایان،
آری، زندگی در غزه ادامه دارد و امید ادامه دارد و در اراده‌ی مردم غیرنظامی و لبخند و شادی فرزندان‌مان همچنان موج می‌زند.
ویدئوهایی از نقاشی‌های این کودکان فلسطینی غزه در کانال فرانسوی زبان «غزه، زندگی» در این آدرس قابل مشاهده است:
(Gaza la vie)
https://youtu.be/zc1nvT2-5Cc?si=P8jaq6pgN2xk_dWC
https://youtu.be/1Kup3FUUFEY?si=jB65jOrSJxJUKC6O
*******
از زیاد مدوخ
۱۵ اوت ۲۰۲۴
آفرین به این جوانان فرانسوی‌زبان غزه که در محله‌ها و مکان‌های ویران‌شده، در بحبوحه تجاوز، سعی میکنند برای کودکان غزه حمایت‌های روانی ترتیب دهند و برای لحظاتی چند، آنان را از توحش و هراس جنگ رها سازند.
این جوانان پرشورو با‌انگیزه علیرغم وحشت مطلق شرایط، تلاش دارند به این کودکانی که اغلب آسیب دیده‌اند کمک کنند تا لبخند فراموش‌شده خود را دوباره پیدا کنند.
اندکی شادی برای این کودکان محروم از همه چیز در منطقه‌ای متروکه و زیر حمله.
غزه‌ی ویران‌شده
غزه‌ی بمباران‌شده
اما غزه‌ای که لبخند فرزندان ما و اراده جوانان ما آن را استوار نگه می‌دارد.
ویدئوی‌ای از این فعالیت‌ها را می‌توانید در کانال فرانسه‌زبان "غزه زندگی Gaza la vie" بیابید.
https://youtu.be/l9L_CZmfJ80?si=c5YhLe11W6zL9AEL
*******
شعری از زیاد مدوخ
۱۲ اوت ۲۰۲۴
نگاه آسوده‌ات تاب‌آوری است
نیکیِ جانت غرور است
لبخند پُرحُجْبت مقاومت
و چهره‌ی معصومت مملو از امید
رویای ساده‌ات پاسخی‌ست به نفرت آنها
به ژوکوندی حقیقی می‌مانی، حتی در میانهی این ویرانه‌ها
در تو علیرغم این وحشت مطلق، اعتماد‌به‌نفس موج می‌زند
زیبایی کودکانه‌ات از سیاه‌بختی ما پیشی می‌گیرد
در گسترهٔ چشمانت فلسطین پیداست
تو خانه، محله‌ی ویرانه و شهر خود را از نو خواهی ساخت
آینده از آنِ توست، از آنِ همهٔ جوانان غزه است.
*******
از زیاد مدوخ
۳۰۰ روز گذشت!
ده ماهی که برای اهالی غزه سراسر خوف و وحشت بود؛ آری،
۳۰۰ روز از آغاز این تجاوز وحشتناک علیه غیرنظامیان نوار غزه می‌گذرد.
۳۰۰ روز از وحشتی مطلق که موجب ویرانی عظیم این منطقه گشته و مدام زیر حمله است.
و این تهاجم همچنان ادامه دارد!
این کشتار که در اثر بمباران‌های شدید و مداوم و همچنین قحطی، وضعیت انسانی فاجعه‌باری برای مردم ایجاد کرده غیرقابل وصف است. امروز در شمال نوار غزه، ۹۷ درصد ساکنان از گرسنگی و ناامنی غذایی در رنجند.
ارزیابی موقت از اوضاع، بنابر گزارش وزارت بهداشت فلسطین و چندین سازمان بینالمللی که در محل حضور دارند چنین است:
از ۷ اکتبر تاکنون ۸۲ هزار تن مواد منفجره توسط نیروی اشغالگر بر نوار غزه ریخته شده است.
تاکنون ۳۹۴۳۶ فلسطینی به قتل رسیده‌اند که در میان‌شان ۱۶۱۹۴ کودک، ۱۱۹۷۰ زن و ۶۵۷۰ سالمند بوده‌اند. در کنار این مقتولین، ۹۱۵۶۰ نفر مجروح شدهاند که در این میان ۱۴۵۰۰ زخمی در وضعیت وخیمی قرار دارند و نیاز به مراقبت فوری در خارج از کشور دارند.
۱۴۹۰۰ مفقود در زیر آوار که ۷۸ درصدشان را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند؛ تعداد کسانی که بر اثر گرسنگی، سوءتغذیه و کمبود غذا در شمال نوار غزه جان باخته‌اند به ۷۰ رسید که همگی کودک و افراد مسن بودند،
۱۳ بیمارستان و ۷۳ درمانگاه و مرکز درمانی در اثر بمباران تخریب شده و از کار افتاده‌اند،
۵۴۳ پزشک، پرستار و مأمورین کمک‌های اولیه به قتل رسیده‌اند،
۱۶۹ مرکز پزشکی ویران شده،
۴۶۳ داروخانه تخریب شده،
۱۵۵ آزمایشگاه آنالیز پزشکی از میان رفته است،
۱۸۲ خبرنگار کشته شدهاند،
تعداد کودکان یتیم به ۱۹۷۰۰ رسیده،
۳۷۸ دفتر، مقر و کلینیک اونروا UNRWA مورد هدف قرار گرفته و نابود شده،
۱۶۷ مرکزِ پذیرش هدف بمب و موشک قرار گرفته،
۲۱۶ مدرسه دولتی و خصوصی به‌طور کامل تخریب شده است،
۱۰ دانشگاه بزرگ به‌طور کامل ویران شده،
۲۴ دانشگاه و دانشکده آسیب دیده،
۶۷۷۹ دانش آموز و دانشجو به قتل رسیده‌اند،
۲۷۰ مسجد و ۳ کلیسا کاملاً ویران شده،
۲۱ شهرداری و ۱۹ کتابخانه وابسته به آنها کاملاً خراب شده،
۱۵ بانک به‌طور کامل تخریب شده است،
بیش از یک میلیون و نهصد هزار نفر در مراکز پذیرش، بیمارستان‌ها، مدارس و چادرها در شرایط فاجعه‌بار انسانی، بدون آب، غذا، دارو یا کمک‌های بشردوستانه آواره هستند، این آوارگان در اثر گرسنگی و عدم‌مراقبت در خطر مرگ قرار دارند،
۵۲ هزار بیمار در غزه به دلیل بیماری‌های مزمن و عدم‌مراقبت جان خود را از دست داده اند،
۲۴۵ نفر از مسئولین و کارمندان فلسطینی و خارجی که با سازمان‌های بینالمللی بشردوستانه و بهداشتی کار می‌کردند به قتل رسیده‌اند،
۱۳۲ عالم، دانشمند و دانشگاهی نخبه به قتل رسیده‌اند،
۱۲۵ امدادگر به همین سرنوشت گرفتار شدند،
۲۷۰ دستگاه آمبولانس منهدم شده،
شصت‌هزار زن باردار به دلیل کمبود مراقبت‌های بهداشتی در معرض خطر هستند،
۱۹۹ مامور شهرداری به قتل رسیده‌اند،
۲۷۶ هزار واحد مسکونی به‌طور کامل در سراسر نوار غزه ویران شده است،
۴۹۷۰ فلسطینی اهل غزه توسط نیروهای اشغالگر دستگیر و در زندان‌های اسرائیل در بازداشت به سر‌می‌برند،
۹۹ ورزشکار زن و مرد به قتل رسیده‌اند،
۳۲۱ وزارتخانه و اماکن عمومی بمباران و ویران شده،
۲۸۷ مکان گردشگری، تاریخی و باستانی هدف بمب‌ها قرار گرفته و آسیب دیده،
۲۷۷۶ حلقه چاه آب هدف قرار گرفته و آسیب دیده است؛
تاکنون صدمات اقتصادی ناشی از این تجاوز ۳۹ میلیارد یورو برآورد شده است.
فلسطینی‌های غزه با وجود رنج‌هایی که در زیر بمباران‌ها تحمل کرده‌اند، از آخرین تصمیم دیوان بینالمللی دادگستری که اشغال سرزمین‌های فلسطینی را «غیرقانونی» توصیف کرده، استقبال میکنند و خواستار به عمل درآمدن همه تصمیم‌های بینالمللی در این رابطه هستند.
آنها همچنین از تظاهرات همبستگی با مردم فلسطین در سراسر جهان که خواستار آتش‌بس فوری و پایان دادن به درد و رنج ساکنان نوار غزه و برقراری عدالت هستند، استقبال میکنند.
غزه شورشی با عزت تمام مقاومت می کند!
زیاد مدوخ
دوم اوت ۲۰۲۴
*******
از زیاد مدوخ
۲۵ ژوییه ۲۰۲۴
در غزه، در فلسطین و
زیر بمب‌ها،
موسیقی مبارزه است
هنر نبرد است
فرهنگْ تاب‌آوری است
آموزشْ مقاومت است
و چالش است بازیابی یک آلت موسیقی،
زیر آوار خانه‌ای که بمباران ویرانش کرده است؛
جایی که موسیقی بیانِ خشم، رنج، عزت و امید کل مردمی وحشت‌زده می‌شود؛
در فلسطین، مقاومت هنر می‌شود
حیثیت و وقارْ آوازی دلکش
امیدْ آفرینش
و زندگی نغمه‌ای دل‌نواز!
*******
از زیاد مدوخ
امروز ۲۲ ژوئیه ۲۰۲۴
همیشه شرکت در شادی کودکان غزه در میان این حمله هولناک و بی‌وقفه برایم خوشحال‌کننده و تسلی‌بخش است.
توزیع هدایا و اسباب‌بازی، مناسبت خوبی برای این امر به‌دست می‌دهد. امروز در محله‌ای به توزیع پرداختیم که دیروز، یکشنبه در اثر بمباران‌های ارتش اسرائیل ویران شده بود.
در شرایط فعلی تلاش برای کمک به کودکان، برای اینکه یک لحظه لبخندشان را بازیابند یک وظیفه است.
و آفرین به جوانان شجاعی که این فعالیت‌های متنوع را به‌طور کامل سازماندهی میکنند.
غزه ویران شده،
غزه در وحشت مطلق غرق است،
اما غزه در لبخند فرزندان ما و اراده جوانان ما پای‌برجاست.
*******
چهار ژوئیه ۲۰۲۴
نه ماه شد!
۲۷۰ روز از آغاز این تجاوز وحشتناک علیه مردم غیرنظامی ساکن غزه می‌گذرد.
۲۷۰ روزی که نمی‌توان آن را با واژگانی مگر وحشتِ مطلق و ویرانی عظیم منطقه توصیف کرد.
و این همه کماکان ادامه دارد!
ارزیابی موقت از نتایج این کشتار و بمباران‌های شدیدی که موجب وضعیت فاجعه‌بار کنونی برای همه شهروندان غزه به‌خصوص شمال این نوار گشته، (جایی که ناامنی غذایی دامن‌گیر ۹۶ در صد اهالی است) بنابر ارقام وزارت بهداشت فلسطین و همین‌طور چندین سازمان بینالمللی چنین است:
۳۸۱۲۴ فلسطینی جان‌باخته‌اند، از جمله ۱۶۰۷۳ کودک، ۱۱۹۲۰ زن و ۶۵۵۰ سالمند. امروز در غزه ۱۹۶۰۰ کودک یتیم وجود دارد.
۸۷۵۲۷ مجروح که ۱۴ هزار نفرشان در شرایط وخیم به‌سر برده و نیاز به درمان و مراقبت فوری در خارج از غزه دارند.
۱۴۸۰۰ نفر در زیر آوار مفقود شدهاند که ۷۷ درصدشان را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند؛
تاکنون ۶۷ نفر در شمال نوار غزه بر اثر گرسنگی جان داده‌اند.
نظام بهداشتی و درمانی در نوار غزه به‌کل فروریخته است:
۱۳ بیمارستان و ۶۹ درمانگاه و مرکز درمانی پس از تخریب در اثر بمباران از کار افتاده‌اند؛
۵۴۰ پزشک، پرستار و مأمور کمک‌های اولیه به قتل رسیده‌اند؛
۱۶۸ انجمن پزشکی و ۴۶۰ داروخانه با خاک یکسان شده؛
۱۵۴ آزمایشگاه آنالیز پزشکی از میان رفته؛
۱۸۲ خبرنگار به قتل رسیده‌اند؛
۳۷۵ دفتر، مقر و کلینیک اونروا UNRWA هدف بمباران قرار گرفته و نابود شدهاند؛
۱۵۵ مرکز پذیرش پناهندگان،
۲۱۳ مدرسه دولتی و خصوصی به‌طور کامل ویران شدهاند؛
به این مدارس باید ۱۰ دانشگاه بزرگ، ۲۴ دانشگاه کوچک و دانشکده را هم افزود؛
۶۷۷۰ دانش‌آموز و دانشجو به قتل رسیده‌اند؛
۲۶۷ مسجد و ۳ کلیسا کاملاً ویران شده؛
۱۹ شهرداری همراه با کتاب‌خانه‌های‌شان نابود شده؛
۱۵ شعبه بانک به‌طور کامل تخریب شده؛
بیش از یک میلیون و نهصد هزار نفر در مراکز پذیرش، بیمارستان‌ها، مدارس و زیر چادر، در وضعیت غیرانسانی فاجعه‌باری بدون دسترسی به آب، غذا، دارو یا کمک‌های بشردوستانه آواره هستند؛ این آوارگان در حال تلف شدن از فرط گرسنگی و عدم‌مراقبت‌اند.
۲۳۷ کارکن و کارمند فلسطینی و خارجی که با سازمان‌های بینالمللی بشردوستانه و بهداشتی کار می‌کردند به قتل رسیده‌اند.
۱۲۷ کادر علمی نخبه و دانشگاهی کشته شدهاند؛
۱۲۳ امدادگر به قتل رسیده‌اند؛
۲۶۹ دستگاه آمبولانس منهدم شده؛
۱۹۷ مامور شهرداری به قتل رسیده‌اند؛
۲۵۷ هزار واحد مسکونی در سراسر نوار غزه به‌طور کامل ویران شده است؛
تاکنون ۴۹۵۰ فلسطینی اهل غزه توسط نیروهای اشغالگر بازداشت شده و در زندان‌های نیروی اشغالگر به‌سر می‌برند؛
۹۸ ورزشکار زن و مرد به قتل رسیده‌اند؛
۲۹۹ وزارتخانه و اماکن عمومی بمباران و ویران شده است؛
۲۸۵ مکان گردشگری، تاریخی و باستانی هدف قرار گرفته و به‌شدت آسیب دیده‌اند؛
۲۷۵۲ حلقه چاه آب هدف قرار گرفته و غیر قابل استفاده هستند؛
۳۹ هزار دانش‌آموز دبیرستانی امسال از امتحان پایان تحصیلات متوسطه و دریافت دیپلم محروم شدند؛
۶۲۳ هزار دانش‌آموز و دانشجو از درس محروم شده و سال تحصیلی و دانشگاهی خود را از دست دادند؛
تا به امروز، زیان اقتصادی ناشی از این تجاوز ۳۷ میلیارد یورو برآورد شده است.
فلسطینیان غزه علیرغم رنج‌هایی که در زیر بمب‌ها متحمل می‌شوند، از تصمیمات شجاعانه برخی نهادهای بینالمللی جهت توقف این تهاجم بسیار قدردانی میکنند؛ آنها همین‌طور از این که برخی کشورهای اروپایی، کشور فلسطین را به رسمیت شناختند استقبال کرده و خصوصاً از همه کسانی سپاسگزارند که در سراسر جهان دست به تظاهرات برای عدالت و در همبستگی با مردم غزه زده و خواستار آتش‌بس و پایان دادن به درد و رنج ساکنان نوار غزه شدهاند.
غزهٔ شورشی با عزت تمام مقاومت می کند!
زیاد مدوخ - چهار ژوئیه ۲۰۲۴
*******
از زیاد مدوخ- ۲۸ ژوئن ۲۰۲۴
جوانان فرانسوی زبان غزه، در بحبوحه این تجاوز وحشتناک، فعالیت‌هایی را در حمایت روانی از کودکان در محله‌های ویران‌شده سازماندهی میکنند. آفرین به آنها.
این جوانان پر‌شور و با‌انگیزه با وجود حاکم بودن وحشت مطلق، سعی میکنند برای این کودکان آسیب‌دیده قوت‌قلبی باشند و احیاناً کاری کنند که لبخند دوباره بر لبان‌شان نقش بندد.
این قطره‌ای شادی برای کودکان خواهد بود در این اقیانوس مغموم و محروم از همه چبز که مدام زیر ضربه دشمن است.
غزه ویران شد
غزه نابود شد
اما لبخند فرزندان ما و اراده جوانان ما غزه را زنده نگه‌می‌دارد.
*******
از زیاد مدوخ- ۲۴ ژوئن ۲۰۲۴
امروز غزه با یک بحران حقیقی آب روبه‌رو است،
به هر خانوار، هر سه روز یک بار فقط ۱۶ لیتر آب آشامیدنی می‌رسد؛ این وضعیت باور نکردنی فقط به این دلیل به وجود آمده که نیروی اشغالگر در طی ۹ ماه بمباران و تخریب، ۷۲۵ حلقه چاه را در نوار غزه به کل نابود کرده است!
اهالی نوار غزه اوضاع وحشتناکی را، به ویژه در این تابستان بسیار گرم، تجربه میکنند!
به درد و رنج غزه‌ی ویرانه هر روز چیزی افزوده می‌شود!
*******
زیاد مدوخ -۱۶ ژوئن ۲۰۲۴
عید قربان ۲۰۲۴ را از غزه ویران به همه دوستان مسلمان در سراسر جهان تبریک می‌گوییم.
امسال این جشن در نوار غزه بسیار غم‌انگیز است زیرا در بحبوحه تجاوز وحشتناک ارتش اسرائیل قرار گرفته ، تجاوزی که وارد نهمین ماه خود می‌شود.
در همین‌جا از همه کسانی که از آرمان عادلانه ما در سراسر جهان حمایت میکنند بسیار سپاسگزاریم.
ما خواهان صبر، آرامش، امید، صلح و عدالت برای همگان هستیم.
برای شما تعطیلات لذت‌بخش و خوشی آرزو می‌کنم
با امید.
*******
از زیاد مدوخ
۱۴ ژوئن ۲۰۲۴
شریک شدن در لحظات شادی کودکان غزه، آنهم در این شرایط و زیر حمله هولناک ارتش اسرائیل همیشه خوشحال‌کننده است و با جان‌و‌دل در آن شرکت می‌کنم.
امروز توانستیم چند هدیه و اسباب‌بازی میان آنها توزیع کنیم، هرچند که این‌کار را اجباراً در مقابل ساختمانی انجام دادیم که در اثر بمباران ویران شده بود.
تلاش برای کمک به کودکان برای بازیابی لبخندشان یک وظیفه است.
و باید از جوانان شجاعی که این فعالیت‌های متنوع را به‌طور کامل سازماندهی میکنند سپاسگزار بود.
غزهِ‌ی نابودشده
غزه‌ی ویران‌شده
اما غزه‌ای که آکنده از لبخند فرزندان و اراده‌ی جوانان ماست.
*******
۱۰ ژوئن ۲۰۲۴
فادی، نام این کودک فلسطینی اهل غزه است که در جریان بمباران خانه‌اش توسط ارتش اسرائیل دست خود را از دست داده.
او با وجود این معلولیت، سعی می‌کند با بستگانش در ساحل غزه بازی کند.
زنده باد فادی، تو حق شادی و حق زندگی داری.
درحالیکه وارد نهمین ماه این تجاوز دهشتناک می‌شویم فلسطینی‌های غزه علیرغم رنج و بدبختی‌ای که احاطه‌شان کرده نمود بردباری، مقاومت، اراده، عزم و شجاعت هستند.
زیاد مدوخ
*******
از زیاد مدوخ
غزه، ۹ ژوئن ۲۰۲۴
عصر امروز شاهد غروب باشکوهی در دیرالبلح در مرکز نوار غزه بودیم.
فلسطینی‌های غزه با وجود رنج و بدبختی، پس از تخریب خانه‌هایشان در پی بمباران‌های شدید و مداوم، از چادرهای خود به تماشای غروب خورشید می‌نشینند.
زندگی زیر بمب‌های غزه سخت است
اما طبیعت زیباست
و امید فلسطینی است.
*******
از زیاد مدوخ
غزه، ۷ ژوئن ۲۰۲۴
در عکسی که همراه این نوشته برایتان ارسال می‌کنم، یک کودک فلسطینی اهل غزه را مشاهده می‌کنیم که در مقابل خانه ویران‌شده‌اش در اثر بمباران، مشغول مشق نوشتن است.
از اکتبر ۲۰۲۳ همه‌ی کلاس‌های مدارس غزه به حالت تعلیق درآمده‌اند.
نیروی اشغالگر ۲۴۶ مدرسه را در سراسر این منطقه ویران کرده است.
علیرغم این واقعیت هولناک، دانش آموزان غزه سعی میکنند در هر جای ممکن، در خانه یا پناهگاه با کمک چند معلم داوطلب به تحصیل خود ادامه دهند زیرا آموزش برای فلسطینی‌ها مقدس است.
کودکان غزه از یادگیری غافل نمی‌مانند؛ آنها با وجود این تهاجم وحشتناک آموزش خود را ادامه می‌دهند.
فلسطینی‌های غزه با عزت پایداری میکنند.
*******
هشت ماه گذشت!
۳ ژوئن ۲۰۲۴
۲۴۰ روز از ۷ اکتبر، روزی که این تجاوز وحشتناک علیه مردم غیرنظامی نوار غزه آغاز شد می‌گذرد.
۲۴۰ روز وحشت مطلق و کشتار دست‌جمعی ساکنان کل یک منطقه،
و فاجعه کماکان ادامه دارد!
ارزیابی موقت از این نسل‌کشی برنامه‌ریزی‌شده که از طریق بمباران‌های شدید شبانه‌روزی وضعیت انسانی فاجعه‌باری برای کل شهروندان غزه به‌وجود آورده و خصوصاً در شمال غزه که به کشتار وحشتناک و قحطی‌ای واقعی منجر گشته، بنابر گزارش وزارت بهداشت فلسطین و چندین سازمان بینالمللی از این قرار است:
۳۶۴۲۸ فلسطینی به قتل رسیده‌اند از جمله ۱۵۰۷۶ کودک، ۱۱۶۳۰ زن و ۶۴۵۰ سالمند؛
۸۲۵۲۰ نفر مجروح هستند که وضعیت ۱۴۵۰۰ تن از آنان وخیم بوده و نیاز به مراقبت فوری در خارج از غزه دارند؛
۱۴۷۰۰ مفقود در زیر آوارها مدفون هستند که ۷۷ درصدشان را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند؛
تا کنون ۶۵ نفر در شمال نوار غزه بر اثر گرسنگی جان باخته‌اند.
تا جایی‌که به سیستم درمانی در نوار غزه مربوط می‌شود گزارش حاکی از نابودی ۱۳ بیمارستان و ۶۷ درمانگاه و مرکز درمانی است که زیر بمباران‌ها ویران شده و از کار افتاده‌اند؛ در این میان ۵۴۰ پزشک، پرستار و مأمورین کمک‌های اولیه به قتل رسیده‌اند؛
۱۹۷ دستگاه آمبولانس منهدم شده، ۴۶۰ داروخانه و ۱۶۸ انجمن پزشکی با خاک یکسان شده و ۱۵۴ آزمایشگاه آنالیز پزشکی از میان رفته است.
۱۸۲ خبرنگار کشته شدهاند؛
۱۹۶۰۰ کودک یتیم شدهاند؛
۳۷۵ دفتر، اداره و کلینیک‌های اونروا UNRWA هدف قرار گرفته شده و تخریب شدهاند؛
۱۹۴ مدرسه دولتی و خصوصی و ۱۰ دانشگاه بزرگ به‌طور کامل ویران شدهاند، به اینها باید ۲۴ دانشگاه کوچکتر و دانشکده را هم افزود؛ در این اماکن
۶۷۷۰ دانش‌آموز و دانشجو به قتل رسیده‌اند.
اماکن مقدس هم از بمباران‌ها بی‌بهره نمانده‌اند: ۲۳۲ مسجد و ۳ کلیسا هدف قرار گرفته و کاملاً ویران شدهاند.
۱۸ شهرداری و ۱۹ کتابخانه وابسته به آنها با خاک یکسان شده است؛
۱۵ بانک به‌طور کامل تخریب شده و اثری از آنها نیست.
بیش از یک میلیون و نهصد هزار آواره در مراکز پذیرش، بیمارستان‌ها، مدارس و زیر چادرها در شرایط فاجعه بار انسانی بدون آب، غذا، دارو یا کمک‌های بشردوستانه به‌سر می‌برند؛ این آوارگان در حال مرگ از فرط گرسنگی و عدم مراقبت‌اند.
تاکنون ۲۳۰ کارمند فلسطینی و خارجی که با سازمان‌های بینالمللی بشردوستانه و بهداشتی کار می‌کردند و همچنین ۱۲۳ کادر علمی، دانشمند و دانشگاهی نخبه به قتل رسیده‌اند.
۲۵۶۰۰۰ واحد مسکونی به‌طور کامل در سراسر نوار غزه ویران شدهاند. تاکنون ۴۹۰۰ فلسطینی اهل غزه توسط نیروهای اشغالگر دستگیر و در زندان نیروی اشغالگر در بازداشت به‌سر می‌برند.
۹۶ ورزشکار زن و مرد به قتل رسیده‌اند؛
۲۹۵ وزارتخانه و اماکن عمومی بمباران و ویران شدهاند؛
۲۸۳ مکان گردشگری، تاریخی و باستانی هدف قرار گرفته و آسیب دیده‌اند؛
۲۶۴۰ حلقه چاه آب نابود شدهاند؛
تا هم‌اکنون زیان اقتصادی ناشی از این تجاوز ۳۴ میلیارد یورو برآورد شده است.
و تمام این صدمات بدون کوچکترین مجازات یا بازخواستی ادامه دارد!
باید با سکوت همدستانه دنیای رسمی برخورد کرد؛
فلسطینی‌های غزه، علیرغم رنج‌هایی که زیر بمب‌ها متحمل می‌شوند، از تصمیم‌های شجاعانه برخی نهادهای بینالمللی در جهت توقف این تهاجم، بسیار قدردانی میکنند؛ آنها از به‌رسمیت شناختن دولت فلسطین توسط برخی کشورهای اروپایی و همچنین قیام ده‌ها هزار نفر در سراسر دنیا استقبال میکنند. مردمی که در دانشگاه‌های آمریکایی، فرانسوی و بینالمللی خواهان آتش‌بس و پایان دادن به درد و رنج ساکنان نوار غزه و عدالت‌اند شایسته قدردانی ما هستند.
غزه با عزت تمام مقاومت می‌کند!
زیاد مدوخ-- ۳ ژوئن ۲۰۲۴
*******
از زیاد مدوخ
۲۴ مه ۲۰۲۴
زندگی فقط غذا، شغل، سلامتی، خانواده، پول، مسافرت و آسایش نیست بلکه روح شریف، عظمت روح، احساسات صمیمانه، آرامش، قلب بزرگ، شادی، اصول، اعتقادات، اخلاق، رویاها، عشق، خوبی، خرد، امید و عزت هم هست، حتی در این غزه‌ای که در حال حاضر هیچ چیز وجود ندارد، نه غذا، نه آب، نه دارو، نه افق و نه چشم‌اندازی به‌سوی آینده؛ در اینجا در پی این حمله هولناک علیه مردمی وحشت‌زده و به‌حال‌خود رها‌شده، قلب‌ها شکسته می‌ش
ود و هر روز خونریزی ادامه دارد.
شهر فقط یک محله، یک خانه و یک بام نیست بلکه خاطره هم هست، احساس تعلق، دلبستگی و افتخار هم هست.
هرچند در غزه، خانه‌ها ویران و محله‌ها نابود شدهاند؛ هرچند بمباران‌ها خاطرات را زیر آتش و آوار دفن کرده‌اند.
وطن لزوماً سرزمین، شناسنامه، شهروندی و حق‌و‌حقوق آن نیست، بلکه بالاتر از هر چیز وظیفه است، حفاظت، تعهد، همبستگی، مقاومت، بردباری و فداکاری است.
و من، وطنِ من، فلسطین و شهر من غزه است
غزه، غزه و غزه.
من به آن افتخار می‌کنم و برایم بسیار دشوار است که علیرغم وحشت مطلق، جنایات متحمل‌شده و این وضعیت هولناک از شهرم دور شوم و خود را از فلسطین زیبای خود جدا کنم،
با وجود آن که می‌دانم بشریت از یک کشور و یک ملت بسیار بزرگ‌تر است.
انسانیتْ شما هستید، ای همبستگان پُرحسن‌نیت در سراسر جهان؛
این شما هستید، نمود پیروزی نور و عدالت.
شما انسان‌گرایانی که قلب‌تان برای صلح می‌تپد.
۲۴ مه ۲۰۲۴
*******
ساکنین شهر خانیونس در جنوب نوار غزه تصمیم گرفته‌اند به شهرشان که در اثر بمباران شدید و تهاجم نظامی نیروهای اشغالگر کاملا ویران شده است، بازگردند.
این شهروندان شجاع و مصمم که پیش از این بارها از شهری به شهری دیگر آواره شده و شهرهای شمال و مرکز غزه را پیموده‌اند، علیرغم تخریب خانه‌ها، ساختمان‌ها و محلههایشان، حتی در نبود برق و دیگر خدمات مدنی به شهر خود بازمی‌گردند و در کنار ویرانه‌های خانه خود زندگی خواهند کرد.
آفرین بر این فلسطین‌هایی که علیرغم یک بحران انسانی بی‌سابقه، سرزمین خود را رها نمی‌کنند.
زیاد مدوخ
۱۸ مه ۲۰۲۴
*******
از زیاد مدوخ
۱۵ مه ۱۹۴۸ تا ۱۵ مه ۲۰۲۴؛
۷۶ سال از فاجعه‌ای که «نکبه» نام گرفت می‌گذرد،
و امروز ۷۶مین سالگرد آن را در بحبوحه قتل‌عام مردم غزه در وضعیت بسیار غم‌انگیزی به یاد می‌آوریم.
این حمله هولناک علیه فلسطینی‌ها در نوار غزه، می‌رود که به نکبه جدیدی تبدیل شود؛
۷۶ سال بعد،
فلسطینی‌ها همچنان منتظرند،
آنها چشم‌به‌راه بازگشت همه پناهندگان به شهرها و روستاهایی هستند که در نکبه وادار به ترک آنها شدند؛
آنها آرزوی ایجاد یک کشور آزاد و مستقل فلسطینی را دارند؛
فلسطینی‌های غزه با وجود رنج، جنون مرگبار و بمباران شدیدی که متحمل می‌شوند، با بردباری و مقاومتی ستودنی، دلبستگی خود به این منطقه را نشان می‌دهند، منطقه‌ای که در طول هشت ماه تهاجم نظامی وحشتناک علیه غیرنظامیان، ویران و نابود شده؛ آنها با مقاومت خود اثبات میکنند که نمی‌خواهند تن به نکبه جدیدی دهند.
اینجا سرزمین ماست، ما آن را ترک نخواهیم کرد؛
اینجا فلسطین زیبای ماست
اینجا غزه باشکوه ماست.
۱۵ مه ۲۰۲۴
*******
ساعتی پیش زیاد مدوخ این چند خط را از غزه فرستاده است:
۱۱ مه ۲۰۲۴، جنوب نوار غزه، شهر رفح
غرب این شهر، پنج روز است که شبانه روز بمباران می‌شود.
بیش از یک میلیون نفر بدون آب، برق، غذا و دارو در چادرها به روی هم انباشته شدهاند و هیچ‌گونه امنیتی ندارند.
نجات رفح عاجل است،
فلسطینی‌ها را در رفح نجات دهید!
*******
از زیاد مدوخ، ۳ مه ۲۰۲۴
هفت ماه گذشت
۲۱۰ روز از آغاز این تجاوز وحشتناک علیه مردم غیرنظامی نوار غزه که در۷ اکتبر ۲۰۲۳ آغاز شد می‌گذرد،
۲۱۰ روز وحشت مطلق و ویرانی عظیمی که کل منطقه را شامل می‌شود،
و این جنون هنوز ادامه دارد!
ارزیابی موقت از این نسل‌کشی برنامه‌ریزی‌شده که با بمباران‌های شدید شبانه‌روزی ادامه دارد و وضعیت انسانی فاجعه‌باری برای همه شهروندان غزه ایجاد کرده است از حساب بیرون است؛ آنها به‌طور روزمره از این کشتار وحشتناک و قحطی واقعیِ پیش‌آمده رنج می‌برند به‌ویژه در شمال نوار غزه.
بنابر آخرین اطلاعات وزارت بهداشت فلسطین و چندین سازمان بینالمللی، آمار این کشتار و نابودی تا امروز چنین است:
۳۴۷۸۸ فلسطینی که ۱۴۶۰۰ نفرشان کودک بودند، ۱۱۵۰۰ زن و ۶۳۳۷ سالمند کشته شدهاند؛
تعداد مجروحین بالغ بر۷۸۲۳۰ نفر است که ۱۴۰۰۰ تن از آنان در وضعیت وخیمی به‌سر‌می‌برند و خطر مرگ تهدیدشان می‌کند.
بیش از ۱۳۰۰۰ نفر مفقود شده و زیر آوارها مانده‌اند که ۷۷ درصدشان را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند؛
تا کنون حداقل ۶۰ نفر در شمال نوار غزه بر اثر گرسنگی جان باخته‌اند؛
۵۲۰ پزشک، پرستار و کسانی که به کمک‌رسانی اولیه می‌آیند به قتل رسیده‌اند؛
تاکنون ۱۷۳ خبرنگار به قتل رسیده؛ بیش از ۱۹۰۰۰ کودک یتیم و بدون سرپرست شدهاند!
۱۸۹ مدرسه دولتی و خصوصی به‌طور کامل تخریب شده،
۹ دانشگاه بزرگ به‌طور کامل از میان رفته،
۲۳ دانشگاه و دانشکده آسیب دیده‌اند؛
۶۷۰۰ دانش‌آموز و دانشجو به قتل رسیده‌اند؛
۲۱۵ مسجد و ۳ کلیسا به‌طور کامل ویران شدهاند.
۱۶ شهرداری منطقه‌ای و ۱۸ کتابخانه در کنار ۱۴ بانک به کل ویران شده و ۱۷۸ مامور شهرداری به قتل رسیده‌اند.
بیش ازیک میلیون‌و‌هفصدهزار نفر در مراکز پذیرش، بیمارستان‌ها،
مدارس و زیر چادرها در شرایط فاجعه‌بار انسانی بدون آب، غذا، دارو یا کمک‌های بشردوستانه آواره شدهاند و در وضعیتی قرار دارند که ممکن است از گرسنگی و عدم‌مراقبت بمیرند؛
در این فاجعه ۹۳ نفر از دانشمندان، علما و دانشگاهیان نخبه به قتل رسیده‌اند؛
تاکنون ۴۸ بیمارستان و مرکز درمانی هدف حملات ارتش قرار گرفته‌اند؛
در جریان این حملات ۹۹ امدادگر به قتل رسیده و ۲۵۴ آمبولانس منهدم شده است.
۲۳۹۰۰۰ واحد مسکونی به‌طور کامل در سراسر نوار غزه ویران شده است؛
تاکنون بیش۴۷۰۰ فلسطینیِ اهل غزه توسط نیروهای اشغالگر دستگیر شده و در زندان‌های نیروهای اشغالگر در بازداشت به‌سر‌می‌برند.
۸۶ ورزشکار زن و مرد به قتل رسیده‌اند؛
۲۸۶ وزارتخانه و اماکن عمومی در اثر بمباران ویران شدهاند؛ به این ارقام باید ۲۷۵ مکان گردشگری، تاریخی و باستانی را نیز افزود که هدف قرار گرفته و آسیب دیده‌اند؛
تخریب ۲۵۹۰ حلقه چاه آب ارقام تلفات و خسارات وارده را کامل می‌کند، خساراتی که تاکنون حداقل ۳۰ میلیارد یورو ارزیابی می‌شوند.
و همه این وحشی‌گری بدون کوچکترین مجازاتی، با مصونیت کامل اسرائیل و سکوت همدستانه دنیای رسمی همچنان ادامه دارد!
فلسطینی‌های غزه از قیام هزاران دانشجو در دانشگاه‌های آمریکایی، فرانسوی و بینالمللی که خواستار آتش‌بس و پایان دادن به رنج مردم غزه بوده و برای عدالت می‌رزمند بسیار قدردانی میکنند.
غزه با عزت مقاومت می کند!
زیاد مدوخ
۳ مه ۲۰۲۴
*******
زیاد مدوخ -- ۲۶ آوریل ۲۰۲۴
چطور می‌توان حیثیت خود را در غزه زیر حمله و تجاوز حفظ نمود:
بَسما، نام این دختر جوان فلسطینی است که در مرکز نوار غزه زندگی می‌کند. او لیسانس حسابداری دارد و در حملات اخیر ارتش اسرائیل، درهمین ماه آوریل پدر و سه برادرش را زیر بمباران اشغالگران از دست داد. بَسما برای کمک به مادر، خواهر و برادر کوچکش که مانند همه فلسطینی‌های نوار غزه در رنج و عذابی دائمی به‌سر‌می‌برند، تصمیم گرفت کار کند. او کمی محصولات غذایی درست کرده و برای امرار معاش در بازار می‌فروشد تا بتواند به بقیه اعضای خانواده کمک کند. آنها هفت ماه است که در این منطقه ویران‌شده زیر بمباران‌های شدید قرار دارند. شجاعت و وقار بسما تحسین‌برانگیز است. او ترجیح داد به این کار کوچک بپردازد اما علیرغم نیازهای بسیار شدید خود و خانواده نخواست در شبکه‌های اجتماعی دست گدایی
دراز کند. آفرین به این دختر جوان باوقار و مصمم.
غزه با عزت تمام مقاومت می کند!
زیاد مدوخ
۲۶ آوریل ۲۰۲۴
*******
از زیاد مدوخ به تاریخ ۲۲ آوریل ۲۰۲۴
در یک اقدام داوطلبانه شهروندی، با ساکنان برخی محله‌های غزه همراه شده و به جمع‌آوری زباله‌ها و نظافت جلوی خانه‌ها و ساختمان‌ها پرداختیم.
شخصاً فعالیت‌های داوطلبانه را خیلی دوست دارم و فکر می‌کنم هر فعالیتی که در جهت همبستگی افراد باشد نوعی وظیفه به شمار می‌آید.
خدمات شهری طبعاً به دلیل این تهاجم هولناک و محاصره‌ای که در آن قرار داریم از میان رفته است، حتی اگر خادمین شهری خواست انجام آنها را داشته باشند از
امکانات لازم برخوردار نیستند و انواع خودروها و تجهیزات آنها در اثر بمباران نابود شده است.
باید به این ساکنان شجاع و داوطلب این محلات آفرین گفت.
*******
۱۴ آوریل ۲۰۲۴- غزه
در شادی کودکان غزه شرکت داشتن حتی در بحبوحه این تهاجم هولناک یک وظیفه است.
عده‌ای جوان داوطلبْ با احساس مسئولیت زیاد، در یک مرکز پذیرش در غزه به توزیع هدیه و اسباب‌بازی برای کودکان پرداختند؛ باید به این جوانان شجاع که این فعالیت‌های متنوع را به‌طور کامل سازماندهی میکنند آفرین گفت.
آری غزه ویران شد
آری غزه منهدم شد
اما آنچه غزه است و می‌ماند لبخند فرزندان ما و اراده جوانان ماست.
زیاد مدوخ -غزه
۱۴ آوریل ۲۰۲۴- غزه
*******
4 آوریل 2024
شش ماه گذشت
۱۸۰ روز از آغاز این تجاوز وحشتناک علیه مردم عادی نوارغزه که در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ آغاز شد می‌گذرد.
۱۸۰ روز و فاجعه کماکان ادامه دارد!
آمار تلفات تا هم‌اکنون نیز بسیار سنگین است و لحظه‌ای از افزون شدن باز نمی‌ایستد.
ارزیابی موقت این نسل‌کشیِ برنامه‌ریزی‌شده که از طریق بمباران‌های شدید شبانه‌روزی پیش آمده و وضعیت انسانی فاجعه‌باری که برای همه شهروندان غزه که هر روز از این کشتار وحشتناک و قحطی واقعی رنج می‌برند به‌وجود آورده بنابر گزارش وزارت بهداشت فلسطین و چندین سازمان بینالمللی به قرار زیر است:
۳۳۱۷۸ فلسطینی از جمله ۱۴۵۲۰ کودک، ۱۰۱۰۰ زن و ۵۷۸۷ سالمند کشته شدهاند؛
۷۶۰۰۰ مجروح که ۱۲۰۰۰ تن از آنان در وضعیت وخیمی به‌سر‌می‌برند؛
۱۳۰۰۰ نفر در زیر آوار مفقود شدهاند، که ۷۷درصد آنان را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند؛
تاکنون ۵۰ نفراز اهالی شمال غزه بر اثر گرسنگی جان باخته‌اند؛
همین دیروز، ۷ نفر از کارمندان خارجی عضو سازمان‌های بینالمللی بشردوستانه به قتل رسیدند؛
۴۷۴ پزشک، پرستار و داوطلبانی که کمک‌های اولیه می‌کردند به قتل رسیده‌اند؛
۱۶۷ خبرنگار کشته شدهاند؛
۱۸۵ مدرسه دولتی و خصوصی و ۷ دانشگاه بزرگ به‌طور کامل ویران شده و ۲۰ دانشگاه و دانشکده دیگر آسیب‌های اساسی دیده‌اند؛
در این میان ۶۶۰۰ دانش‌آموز و دانشجو به قتل رسیده‌اند؛
۲۱۰ مسجد و ۳ کلیسا به طور کامل ویران شده؛
۱۵ شهرداری و ۱۶ کتابخانه مربوط به آنها از میان رفته است؛ و در جریان این تخریب‌ها ۱۷۵ مامور شهرداری به قتل رسیده‌اند؛
۱۲ بانک به‌طور کامل تخریب شده است.
بیش از یک میلیون و سیصد هزار نفر در مراکز پذیرش، بیمارستان‌ها و مدارس، در شرایط فاجعه‌بار انسانی بدون آب، غذا، دارو حتی بدون ابتدایی‌ترین کمک‌های بشردوستانه آواره شدهاند و هر لحظه در اثر عدم‌مراقبت، در خطر مرگ از گرسنگی به‌سر‌می‌برند؛
امروزه ۹۰درصد فلسطینی‌های غزه از ناامنی غذایی رنج می‌کشند؛
۸۶ نفر از دانشمندان، علما و اساتید نخبه دانشگاهی به قتل رسیده‌اند؛
۴۷ بیمارستان و مرکز درمانی در غزه هدف حملات ارتش قرار گرفته‌اند؛
در جریان این حملات ۹۷ امدادگر به قتل رسیده و همچنین ۲۳۹ دستگاه آمبولانس منهدم شده‌است.
۲۳۴۰۰۰ واحد مسکونی به‌طور کامل در سراسر نوار غزه ویران شده است؛
تاکنون۷۵۰۰ فلسطینی اهل غزه توسط نیروهای اشغالگر دستگیر شده و در زندان های اشغالگر در وضعیت بازداشت قرار دارند؛
۷۸ ورزشکار زن و مرد به قتل رسیده‌اند؛
۲۲۵ وزارتخانه و اماکن عمومی بمباران و ویران شده است؛
۲۷۰ مکان گردشگری، تاریخی و باستانی هدف قرار گرفته و آسیب دیده است؛
۲۵۰ حلقه چاه آب تخریب شده است.
خسارات اقتصادی ناشی از این تجاوز تاکنون بیش از ۲۰ میلیارد یورو برآورد می‌شود.
و این‌همه، بدون کوچکترین مجازات یا حسابرسی، آنهم در برابر سکوت همدستانهٔ دنیای رسمی بینالمللی همچنان ادامه دارد!
اما ما باز فریاد می‌زنیم: زنده باد همبستگی!
غزه با عزت تمام مقاومت می‌کند!
زیاد مدوخ
۴ آوریل ۲۰۲۴
*******
امروز روز زمین در فلسطین است
سی‌ام مارس هر سال خلق فلسطین زمین خود را ارج می‌گذارد
اما در این سال ۲۰۲۴، این بزرگداشت با حمله وحشتناک اسرائیل علیه مردم غیرنظامی در نوارغزه رنگ خاصی به خود می‌گیرد
امسال سرزمین فلسطین خون می‌گرید
سرزمینی که زیر حمله، اشغال، مصادره، استعمار و دزدی است،
اما سرزمین فلسطین با افتخار سرود خود را می‌سراید
این زمین برای کرامت خود فریاد می‌زند
و از مقاومت و پایداری سخن می‌گوید
سرزمین فلسطین مولد آزادی است
سرزمین فلسطین علیرغم تمام این جنایات، پر از امید است
اینجا سرزمین ماست، ما اینجا را ترک نخواهیم کرد
اینجا کشور ما، اینجا فلسطین ما، و اینجا آینده ماست.
زیاد مدوخ
۳۰ مارس ۲۰۲۴
*******
یادداشتی از زیاد مدوخ -- 25 مارس 2024
وضعیت روحی که در اینجا تشریح می‌کنم، کم‌و‌بیش شامل همه فلسطینیان غزه می‌شود حتی افرادی که خیلی خوشبین محسوب می‌شوند:
در برابر خون فرزندان‌مان که شبانه‌روز قتل‌عام می‌شوند احساس ناتوانی وحشتناکی می‌کنم.
دیگر از توصیف این نسل‌کشی مکرر و برنامه‌ریزی‌شده علیه مردمی غیرنظامی و منزوی که باید امرتحمل‌ناپذیر را تاب بیاورند و هر لحظه از گرسنگی و جنایت می‌میرند ناتوان شده‌ام.
در میانه این وحشت مطلق و بدبختی‌ها و مصیبت‌هایی که بیش از شش ماه است ادامه دارد آنهم بدون آنکه دنیای رسمی واقعی که همدست قاتلین است کوچکترین واکنشی از خود نشان دهد تمام صبر و بردباری‌ام را از دست داده‌ام.
درد و رنجم صد چندان می‌شود زمانی که می‌بینم دنیای رسمی که نه تنها این جنایات را پذیرفته و با آنها همدست است بلکه درعینحال مصونیت قاتلین را تضمین کرده و ما را هرچه بیشتر از عدالت دور می‌کند.
وقتی صدای گریه‌ی بچه‌‌ی تاره متولد شده و دیگر نوزادان را می‌شنوم که در بیمارستان‌هایی هستند، در محاصره، حمله و بدون تجهیزات پزشکی و از مراقبت و حتی شیر خوردن محروم‌اند غم و اندوه تمام دلم را دربر می‌گیرد.
در مواجهه با این فاجعه انسانی و بهداشتی که بر سر مردم عادی غزه آمده و همچنان ادامه دارد، مردمی که در دام جنونی مرگبار گرفتار گشته‌اند، فقط می‌توانم بگریم.
من شوریده و پریشانم؛ قلبم از این ویرانی عظیم که تمام زیرساخت‌های غیرنظامی را در سراسر منطقه زیر بمب و آتش گرفته فشرده شده و به درد می‌آید؛.
دیگر در برابر اشک زنان فلسطینی که عزادار ناتوانی ما در متوقف کردن رنج کودکان گرسنه، آسیب‌دیده و وحشت‌زده خود هستند، یارای تحمل و بردباری ندارم.
در برابر خشم و درماندگی مردم بی‌گناه غزه که هر روز قربانی قتل، جراحت، آوارگی، تحقیر و ستم می‌شوند و از غذا، آب و دارو محروم هستند خودم را باخته‌ام.
در برابر سختی زندگی در غزه‌ی ویران و حمله‌ی دشمن تمام سرسختی، استقامت و قدرتم را از دست داده‌ام.
زمانی که طعم تلخ این بقای پیچیده را می‌چشم و شاهد شکست وجدان جمعی انسانیت هستم دیگر جایی برای خوشبینی نمی‌ماند.
من دیگر هیچ شجاعتی در خود نمی‌یابم زیرا اجازه دادم امید از دل‌های شکسته و فکرمان فرار کند زیرا که هر روز در برابر غم و اندوه همیشگی ما، امید خون‌چکان بود.
من دیگر متأسفانه مانند همه مردمی که به آنها تعلق دارم تبدیل به عددی شده‌ام که در انتظار به قتل رسیدن توسط دشمنان نور است که حتی بدون آنکه جسدم در پارچه‌ای سفید که نایاب شده است پیچیده شود در منطقه‌ای ویران و متروکه به آسمان حواله شوم.
25 مارس 2024
*******
(9 مارس 2024) از غزه، چند دقیقه پیش:
تلاش برای بازگرداندن لبخند بر لب کودکان غزه در بحبوحه‌ی این تجاوز جنایتکارانه، رسالتی نجیب و شرافتمندانه است.
عکس زیر فعالیت‌های تفریحی و حمایت روانی از این کودکان آسیب‌دیده را در یک مرکز پذیرش در غزه نشان می‌دهد.
باید در برابر داوطلبان جوان و باانگیزه‌ای که این نوع فعالیت‌ها را به‌طور کامل سازماندهی میکنند سر تعظیم فرود آورد و به آنها آفرین گفت.
غزه نابودشده،
غزه ویرانه،
اما درعینحال غزه‌ای که کماکان از خلال لبخند فرزندان و اراده جوانان ما زنده است.
*******
متن زیر، دیشب از طرف دوست‌مان زیاد مدوخ از غزه رسید که حاوی یک جمع‌بندی موقت از آمار کشتار ارتش اسرائیل است:
پنج ماه شد،
۱۵۰ روز از آغاز این تجاوز وحشتناک جدید علیه مردم غیرنظامی نوار غزه که در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ آغاز شد، می‌گذرد.
۱۵۰ روزی که همچنان دهشت‌بار ادامه دارد.
یک ارزیابی موقت از این نسل‌کشی برنامه‌ریزی‌شده با بمباران‌های شدید شبانه‌روزی، و وضعیت انسانی فاجعه‌باری که برای همه شهروندان غزه که در این کشتار وحشتناک و قحطی واقعی گیر افتاده و از آن رنج می‌برند چنین است:
منبع: وزارت بهداشت فلسطین و چندین سازمان بینالمللی
۳۱۶۷۸ فلسطینی و از آن جمله ۱۴۳۰۰ کودک، ۱۰۲۰۰ زن و ۴۲۷۷ سالمند کشته شدهاند، همراه با ۷۲ هزار مجروح و ۱۲ هزار مفقود که زیر آوار مانده‌اند که ۷۷ درصدشان زنان و کودکان هستند.
۴۳۲ پزشک و پرستار به قتل رسیده‌اند؛
و ۱۴۵ خبرنگار نیز؛
۱۵۷ مدرسه دولتی و خصوصی به‌طور کامل تخریب شده،
۶ دانشگاه بزرگ به طور کامل ویران شده و
۱۸ دانشگاه و دانشکده آسیب دیده‌اند.
در این میان ۵۶۰۰ دانش‌آموز و دانشجو به قتل رسیده‌اند.
۱۹۰ مسجد ویران شده
از ۳ کلیسا دیگر هیچ اثری نیست؛
۱۴ شهرداری و ۱۳ کتابخانه شهرداری به کل از میان رفته‌اند
و ۹ بانک به طور کامل تخریب شده.
بیش از یک میلیون و ۷۰۰ هزار نفر در مراکز پذیرش، بیمارستان‌ها و مدارس در شرایط فاجعه‌بار انسانی بدون آب، غذا، دارو یا کمک‌های بشردوستانه آواره شده و از فرط گرسنگی و عدم مراقبت در آستانه مرگی حتمی قرار دارند.
۷۵ شخصیت علمی، دانشمند و دانشگاهی نخبه به قتل رسیده‌اند؛
۴۵ بیمارستان و مرکز پزشکی هدف بمباران قرار گرفته‌اند که به قتل ۹۰ امدادگر و انهدام ۱۸۷ آمبولانس منجر گشته است.
۱۶۸ مامور شهرداری به قتل رسیده‌اند؛
۲۳۰ هزار واحد مسکونی به طور کامل در سراسر نوار غزه ویران شده است؛
۷۰۰۰ فلسطینی از اهالی غزه تاکنون توسط نیروهای اشغالگر دستگیر شده و در زندان‌های اسرائیل در حالت بازداشت به‌سر‌می‌برند.
۶۹ ورزشکار و ورزشکار به قتل رسیده‌اند؛
۱۹۵ وزارتخانه و اماکن اداری بمباران و ویران شدهاند؛
۲۵۰ مکان گردشگری، تاریخی و باستانی هدف بمباران و موشک قرار گرفته و آسیب دیده‌اند؛
۲۴۰۰ حلقه چاه آب نابود شده است؛
و همه این جنایات جنون‌آمیز بدون کوچکترین مجازات ادامه دارد!
غزه علیرغم سکوتِ همدستِ دنیای رسمی بینالمللی با عزت تمام مقاومت می‌کند.
زیاد مدوخ، غزه، ۷ مارس ۲۰۲۴
*******
پیام زیر ساعتی پیش (یک مارس 2024) از دوست‌مان زیاد مدوخ که اکنون در شمال غزه به سر می‌برد به ما رسید:
در حال حاضر قیمت هر چیز در غزه آنقدر گران است که به حساب نمی‌آید؛ البته همه چیز مگر خون این فلسطینی‌های غیرنظامی که از زمان شروع این تجاوز هولناک، آشکارا در برابر چشمانِ جهانِ بینالمللی رسمی که همدست اشغالگر است، هر روز و هر لحظه بر زمین می‌ریزد.
آری، فلسطینی‌ها در نوار غزه، پس از پنج ماه بمباران شدید، کماکان هر لحظه به قتل می‌رسند.
آنها از گرسنگی، سوءتغذیه، کمبود آب آشامیدنی، نبود غذا و دارو جان می‌دهند.
آنها پس از ویرانی بیمارستان‌ها، ترور پزشکان و کمبود دارو و تجهیزات پزشکی، بر اثر بیماری‌های مزمن و عدم‌امکان درمان و مراقبتْ جان خود را از دست می‌دهند.
مردم عادی و غیرنظامی فلسطینی، در شرایطی توسط سربازان جنایتکار اسرائیل کشته می‌شوند که در انتظار رسیدن کمک‌های بشردوستانه بینالمللی هستند؛ کمک‌هایی که به مقدار بسیار کم و به‌ندرت به نوار غزه می‌رسد و از آن هم کمتر، به شمال این منطقه.
طی این پنج ماه، بیش از ۳۰ هزار فلسطینی کشته شده و به قتل رسیده‌اند که اکثریت آنها را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند.
به‌راستی برای اینکه دنیای بینالمللی و وجدان آن کمی تکان بخورد چند فلسطینی باید قربانی گردد؟
اول مارس 2024
*******
26 فوریه 2024
شمال غزه از گرسنگی جان می‌دهد!
قحطی واقعی در غزه در جریان است.
جمعیت غیرنظامی در شهر غزه و شمال این نوار از کمبود شدید مواد و محصولات غذایی رنج می‌برد.
هنوز بیش از ۴۰۰ هزار نفر در این ناحیه مانده‌اند و در حال جان‌دادن از گرسنگی هستند.
پس از پنج ماه بمباران شدید و بسته شدن کامل تمام گذرگاه‌هایی که نوار غزه را به جهان خارج متصل می‌کند، دیگر هیچ چیز در بازارهای غزه وجود ندارد.
کمک‌های بشردوستانه بینالمللی به شمال نوار غزه وارد نمی‌شود؛
هیچ سازمان بینالمللی یا انجمن محلی به داد این غیرنظامیانی که به حال خود رها شدهاند نمی‌رسد و دنیای رسمی که همدست اسرائیل است هیچ مسئولیتی در جهت مراقبت از این مردم به‌عهده نمی‌گیرد.
غزه می‌میرد، غزه را، مردم غزه را نجات دهید!
با این کار بشریت و همچنین انسانیت خود را نجات می‌دهید.
زیاد مدوخ از غزه
26 فوریه 2024
*******
سلام از غزه ویرانه (۲۴ فوریه ۲۰۲۴)
این دو خط کوتاه، فقط برای آنکه بدانید هنوز زنده‌ام. امروز توانستم با یک دوچرخه، دراین غزه نابودشده دوری بزنم و به‌وضوح عمق و شدت ویرانی را ببینم.
در غزه، در حال حاضر نه وسیله حمل و نقل وجود دارد، نه سوخت، نه هیچ چیز دیگری و نه اصلا زندگی.
با دوستی فلسطینی از غزه، نیرویی که در متانت و آرامش مقاومت می‌کند.
زیاد مدوخ
۲۴ فوریه ۲۰۲۴
*******
از غزه ویرانه ۱۸ فوریه ۲۰۲۴
دلم می‌خواست امروز که زادروز تولدم است را مثل آدم‌های معمولی در کنار خانواده و دوستانم جشن بگیرم.
اما در غزه چنین چیزی ممکن نیست؛ اصلا در اینجا، زیر بمب‌ها، هیچ چیز ممکن نیست؛ نه شادی معنایی دارد، نه سرخوشی، نه جشن و نه زندگی.
از همه دوستانی که به این مناسبت برایم پیام فرستاده و امید و آرزوی روزهای بهتری برای غزه را دارند، بسیار سپاسگزارم.
باید کماکان امیدوار بمانیم.
زیاد مدوخ
********
16 فوریه 2024 از غزه
از سه ماه پیش تمامی اهالی غزه از آتش هیزم برای تهیه غذا استفاده میکنند زیرا که اینجا در غزه زیر بمباران، برق و گاز و سوخت دیگر وجود ندارد. اینجا در این سرزمین ویران‌شده، مردم دائما در پی راه‌حلی برای زندگی و تطبیق خود با شرایط به‌سر می‌برند. آنها در تلاش برای تحمل شرایطی غیرقابل تحمل‌اند؛ در مقابل یک فاجعه‌ی انسانی بی‌سابقه، در مقابل اشغالی کور و سکوتی که در واقع همدستی به شمار می‌آید.
اما زندگی علیرغم ادامه بمباران‌های وسیع و همه جانبه و علیرغم این فاجعه که برسر تمامی اهالی وحشت زده و ناتوان غزه ریخته است ادامه دارد.
با دوستی‌های فلسطینی از غزه‌ی پرعزت، به تمام دوستانی که در سرتاسر جهان در همبستگی می‌کوشند.
زیاد مدوخ از غزه - 16 فوریه 2014
*******
ستقیم از غزه- 11 فوریه 2024
ارقام وحشتناکی از تلفات انسانی در نوار غزه به‌دست می‌رسد. در جریان این تجاوز وحشتناک علیه غیرنظامیان فلسطینی، روزی
حدود ۲۰۰ نفر توسط اشغالگران کشته و نابود می‌شوند.
فقط امروز ۱۵۰ نفر در پیِ بمباران شدید در سراسر این منطقه به قتل رسیده‌اند؛
۲۰ نفر از مجروحین به‌دلیل عدم امکان مراقبت و درمان در بیمارستان‌های بمباران، تخریب و محاصره‌شده‌ای که دیگر قادر به ارائه خدمات به مردم نیستند، زندگی را وداع گفتند؛
روزانه ۲۰ مریض مبتلا به بیماری‌های مزمن به‌دلیل عدم‌امکان درمان جان خود را از دست می‌دهند؛
روزی حداقل ۱۰ فلسطینی در غزه از گرسنگی می‌میرند زیرا دیگر چیزی پیدا نمی‌شود: نه غذا، نه آب، نه دارو و نه زندگی.
و هیچ کمک بشردوستانه‌ای هم وارد این منطقه ویران‌شده نمی‌گردد.
یک نسل‌کشی واقعی و تمام‌عیار در حال وقوع است!
چیزی غیرقابل تصور و تحمل !
این وضعیت تا کی می‌تواند ادامه یابد؟
زیاد مدوخ از غزه
۱۱ فوریه ۲۰۲۴
*******
پیغام امروز ۷ فوریه ۲۰۲۴ از غزه
یک فنجان چای داغ که روی آتش هیزم درست کرده‌ام، در غزهٔ زیر بمباران ؛ چاره چیست وقتی نه گازی در کار است نه برق و نه هیچ چیز؛ وضعیت فاجعه‌بار اینجا ایجاد چنین امکانی را الزام‌آور می‌کند.
همه فلسطینیان غزه که زیر اشغال، با کمبود هرگونه وسایل زندگی و معیشت در این منطقه ویران‌شده روبه‌رو هستند، باید یک لقمه غذای خود را با آتش هیزم درست کنند.
این ساکنان شجاع، صبور و مصمم با شرایطی بسیار دشوار در برابر این فاجعه انسانی بی‌سابقه، امر تحمل‌ناپذیر را تحمل کرده و زنده می‌مانند.
زندگی باوجود ادامه بمباران‌های شدید در سراسر نوار غزه علیرغم این فاجعه که مردم غیرنظامی وحشت‌زده و درمانده تجربه‌اش میکنند ادامه دارد.
غزه زنده است، زندگی می‌کند، زنده می‌ماند و در وجود خویش پایدار است.
زیاد مدوخ
*******
6 فوریه 2024- سلام از غزه ویران،
سلام از غزه‌ای که در پرده سکوت همدستانه دنیای رسمی به حال خود رها شده است،
تصورش را بکنید:
ده‌ها هزار فلسطینی در غزه، درحالحاضر، هر سه یا چهار روز فقط یک وعده غذا گیرشان می‌آید؛
دیگر در بازارهای غزه هیچ چیز پیدا نمی‌شود؛
پدر و مادرها تمام روز در بازار به دنبال چیزی برای سیر کردن فرزندان خود پرسه می‌زنند و اغلب دست خالی به پناهگاه‌شان باز می‌گردند؛
مشکل این است که هیچ سازمان بینالمللی یا انجمن محلی یا افراد مسئولی وجود ندارد که به داد این آوارگان و بی‌خانمان‌شدگان که در اوج فقر و نیازمندی گرفتارند برسد.
کمک‌های بشردوستانه بینالمللی که اصلاً به شمال نوار غزه وارد نمی‌شود.
به‌راستی وحشتناک است!
درد و رنج همه ساکنان این منطقه که توسط اشغالگر ویران شده هر لحظه در حال افزایش است.
از همه گروه‌های همبستگی با فلسطین و مردم خیرخواه در سراسر جهان که خواهان کمک نقدی یا جنسی به شهروندان غزه هستند، از همه شما بسیار سپاسگزارم ولی متاسفانه باید به شما اطلاع دهم که همه چیز در غزه بسته است.
اینجا، درحالحاضر، همه چیز راکد است.
بیش از چهار ماه است که همه شعب بانکی و موسسات مالی تعطیل هستند.
زندگی کاملا فلج شده است.
ضمناً باید مراقب برخی کلاهبرداری‌هایی هم باشیم که سعی دارند از این وضعیت وحشتناک، به اسم کمک به جمعیت غیرنظامی سوءاستفاده کنند.
جامعه رسمی بینالمللی باید برای نجات جان فلسطینیانی که هنوز در قید حیات هستند بجنبد و کاری بکند؛ جامعه بین‌الملل باید برای کمک به این مردمی که این وضعیت فاجعه‌بار انسانی را تحمل کرده و هنوز زنده مانده‌اند، که ۱۲۵ روز است که زیر بمباران هستند و امروز از گرسنگی می‌میرند، حرکت کند.
آخر تا کی ممکن است این وضعیت ادامه یابد؟
زیاد مدوخ از غزه
۶ فوریه ۲۰۲۴
*******
متن زیر امروز ۴ فوریه ۲۰۲۴ از طرف دوست‌مان زیاد مدوخ از غزه رسیده است:
چهار ماه گذشت،
۱۲۰ روز از آغاز دوباره این تجاوز وحشتناک علیه مردم غیرنظامی نوار غزه که در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ آغاز شد می‌گذرد؛
۱۲۰ روز!
ترازنامه موقت این نسل‌کشی برنامه‌ریزی‌شده، زیر بمباران شدیدی که روز و شب ادامه دارد وضعیت انسانی فاجعه‌باری برای همه شهروندان غزه ایجاد کرده که به‌طور روزمره با آن درگیر هستند.
بنابر گزارش وزارت بهداشت فلسطین و چندین سازمان بینالمللی:
۲۷۲۵۰ فلسطینی کشته شدهاند که در میان آنها ۱۱۳۰۰ کودک، ۹۶۰۰ زن و ۳۸۵۰ سالمند یافت می‌شود؛
به این همه باید هفتاد‌هزار مجروح و ده‌هزار مفقودشده که زیر آوار مانده‌اند را هم افزود که ۷۵ درصدشان را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند.
به‌طور خاص باید از ۳۹۷ پزشک و پرستار و ۱۳۷ خبرنگار نام برد که به قتل رسیده‌اند؛
۱۲۵ مدرسه دولتی و خصوصی به‌طور کامل تخریب شده و از ۴ دانشگاه بزرگ، چیزی جز تلی از بتون و سیمان به جای نمانده؛
۱۵ دانشگاه و دانشکده آسیب‌های جدی دیده‌اند؛
۵۲۰۰ دانش‌آموز و دانشجو به قتل رسیده‌اند؛
۱۶۷ مسجد و ۳ کلیسا به‌طور کامل ویران شدهاند؛
۱۲ شهرداری و ۹ کتابخانه تخریب شده و۶ بانک از روی زمین محو شدهاند؛
بیش از یک میلیون و هفتصد هزار آواره در مراکز پذیرش، بیمارستان‌ها و مدارسی که هنوز در‌و‌پیکری دارند، تجمع کرده و در شرایط غیرانسانی فاجعه‌باری بدون آب، غذا، دارو یا کمک‌های بشردوستانه پناه گرفته‌اند.
۶۵ کادر دانشگاهی و علمی زبده به قتل رسیده‌اند؛
۳۶ بیمارستان و مرکز پزشکی هدف حمله نیروهای اشغالگر قرار گرفته و طی این حملات ۵۶ امدادگر به قتل رسیده و ۱۵۷ دستگاه
آمبولانس منهدم گشته است ؛
۱۲۵ مامور شهرداری کشته شدهاند؛
صد‌و‌نود هزار واحد مسکونی در سراسر نوار غزه به‌طور کامل ویران شده؛
تاکنون ۶۵۰۰ فلسطینی اهل غزه توسط نیروهای اشغالگر دستگیر و راهیِ زندان‌های اسرائیل شدهاند.
۵۹ ورزشکار شناخته‌شده به قتل رسیده‌اند.
۱۷۵ وزارتخانه و اماکن عمومی زیر بمباران ویران شده همراه با ۲۳۰ مکان گردشگری، تاریخی و باستانی که به‌شدت آسیب دیده‌اند؛
ارتش اسرائیل دست به تخریب ۱۷۰۰ حلقه چاه آب زده تا مردم حتی به آب دسترسی نداشته باشند.
و تمام این فجایع و جنایات بدون کوچکترین حسابرسی و مجازات ادامه دارد!
اما غزه با عزتِ تمامْ به مقاومت خود ادامه می‌دهد.
زیاد مدوخ
۴ فوریه ۲۰۲۴
*******
[توصیفی عینی از "زندگی" روزمره در غزه از زبان یک فلسطینی در غزه]
سلام از غزه‌ی ویران‌شده، سلام ازغزه‌ی نابودشده،
باور کنید که دیگر آنچه از عزم، اراده، شهامت، توانِ انعطاف، صبر و خوشبینی در من باقی مانده بود نمی‌تواند بر سیه‌روزی‌ام غلبه کند.
پس از گذشت قریب چهار ماه از آغاز این تعرض هولناک اشغالگران، علیه مردم غیرنظامی نوار غزه، وضعیت میدانی به‌طور فزاینده‌ای فاجعه‌بار و وحشتناک است.
اگر بگویم از زندگی فقط طعم تلخی باقیست، زیاده‌گویی کرده‌ام زیرا در غزه دیگر چیزی به‌نام زندگی وجود ندارد.
زندگی چیزی است کاملا مفلوج و ازکار‌افتاده؛
دیگر در غزه هیچ چیز نیست: نه غذایی پیدا می‌شود، نه آبی، نه دارویی، نه برقی، نه گازی، نه شیری، نه نانی، نه میوه‌ای، نه یک سبزی، نه یک تکه گوشت، نه مرغ، نه ماهی، نه وسیله حمل‌و‌نقل، نه مسکن و نه چشم‌اندازی برای آینده؛
هزاران دانش‌آموز و ده‌ها هزار دانشجو از درس و تحصیل محروم هستند؛
هزاران کارمند بخش عمومی، کارکن و کارگر، دیگر نه شغلی دارند و نه حقوقی؛
در حال حاضر هیچ چیز در غزه کار نمی‌کند: نه اداره‌جات و نه کسبه؛
من بسیار غمگینم و رنج می‌کشم مانند همه ساکنان این منطقه ویران‌شده که می‌بینند چطور جامعه رسمی بینالمللی آنها را به حال خود رها کرده و عملاً همدست نیروی اشغالگر است؛ و تلاش می‌کنم تحمل‌ناپذیر را تحمل کنم؛
تصمیم گرفتم این شهادت‌نامه را بنویسم تا درد و رنج خود را با شما، دوستان و حامیان پُرحسن‌نیت در میان بگذارم، شما تنها تسکین من در این جهنم روزمره هستید.
وقتی کمی به اینترنت دسترسی پیدا می‌کنم سعی دارم از اخبار مطلع‌تان سازم، مشکل این است که برای رسیدن به یک نقطه اینترنتی، باید دو کیلومتر پیاده‌روی کنم و وقتی به آنجا می‌رسم، جمعیت زیادی دیوانه‌وار در انتظارند… و به همه فقط سی دقیقه اجازه تماس داده می‌شود. همه می‌خواهند خبری از خانواده خود در جنوب داشته باشند و شبکه ارتباطی هم اغلب در اثر بمباران یا نابود شده و یا اختلال دارد.
معذالک پیام‌های متعدد حمایت و همدردی شما را می‌بینم - کسانی که کمک‌های جنسی و مالی میکنند، از همه شما بسیار متشکر و ممنون هستم. همیشه گفته‌ام که مهمترین چیز، همبستگی اخلاقی و سیاسی است، علاوه بر این من یک شهروند فلسطینی ساده اهل غزه هستم و مثل همه ساکنان اینجا زندگی می‌کنم و نمی‌خواهم با اتکا به شبکه خود و دوستان و آشنایان زیادی که دارم از امتیازی برخوردار باشم.
اگر به دلیل ضعیف بودن شبکه اینترنت نتوانم به شما پاسخ دهم، بدانید که پیام‌های شما چقدر باعث تسکین این شهروند فلسطینی ساکن غزه می‌شود که همه چیزش را از دست داده و با اندک امیدی که برایش باقیست تلاش می‌کند زنده بماند.
زندگی روزمره بسیار سخت و پیچیده شده است؛
علیرغم اینکه از بچگی شاهد بسیاری جنگ‌ها، حمله‌ها، تهاجم‌ها و کشتارها بوده‌ام، اما هرگز چنین وضعیت وحشتناکی را تجربه نکرده بودم؛
در حال حاضر، از محله‌ای به محله دیگر و از خانه‌ای به خانه دیگر در میان اقوام و عموزاده‌ها نقل مکان می‌کنم، زیرا بمباران شبانه‌روز در همه جای این زندان سر باز و محصور ادامه دارد و هر لحظه امکان دارد تانک‌ها وارد محله شوند.
مشکل این است که در هر خانه، سی تا چهل نفراز ساکنین و آواره‌گان حضور دارند و همه باید با این وضعیت استثنایی کنار بیایند.
من که بیخانمان و بی‌پناه شده‌ام، باید همه چیز را در این پناهگاه‌ها بپذیرم.
در این خانه‌ها سر‌و‌صدا و ازدحام ده‌ها نفره اجازه نمی‌دهد بخوابم و بنویسم؛ علاوه‌بر‌این، پس از نابودی آپارتمانم در اوایل دسامبر سال گذشته، کامپیوترها و کتابخانه‌ام را که شامل سه‌هزار کتاب به زبان فرانسه میشد از دست دادم. نتوانستم هیچ یک از وسایل، لباس‌ها، دیپلم‌ها، کتاب‌های منتشر‌شده، تحقیقات و جزوه‌هایی که تدریس می‌کردم را پیدا کنم.
همه قبل از ساعت پنج بعدازظهر به خانه باز می‌گردند و ما حوالی ساعت هفت شب می‌خوابیم؛ عصر که هوا تاریک می‌شود لامپ‌هایی را روشن می‌کنیم که صبح با پَنِل‌های خورشیدی شارژ شدهاند؛ خوشبختانه همیشه در غزه خورشید وجود دارد. در واقع، پنل‌های خورشیدی کمک زیادی به مردم کرده‌اند؛ ساکنان غزه از آغاز این تجاوز در اوایل اکتبر گذشته، در این دوره از تاریکی و قطعیِ برق، با شارژ کردن این لامپ‌ها کمی نور داشته و توانسته‌اند باتری تلفن همراه خود را پُر کرده و آنرا بکار‌اندازند.
شب‌ها خوابم نمی‌برد، در تاریکی به برادرم فکر می‌کنم که با تمام خانوادهاش به قتل رسید و گریه می‌کنم؛ خاطرات زیبای قبل از این حمله را به یاد می‌آورم و سعی می‌کنم در رویا به آینده‌ای بهتر امیدوار باشم … اما همه این تلاش‌ها عبث است.
منی که به جوانان و کودکان زخم‌خورده غزه روحیه می‌دادم، خودم زیر فشار حوادث غم‌انگیز متناوبی که در ماه‌های اخیر بر سر خانواده‌ام و همه شهروندان غزه آوار شد، روحیه‌ام را به‌کل باخته‌ام و کسی هم نیست که اشک‌هایم را پاک و این خشم عظیمی را که در دل دارم آرام کند. قلب من آکنده از خون است.
باور کنید من شخص بدبینی نیستم و مثل همه مردم فلسطین زندگی را خیلی دوست دارم، اما شرایط ما به‌راستی غیر‌قابل‌تصور، غیرقابل‌قبول و وحشتناک است!
تا جایی‌که به غذا مربوط می‌شود، فقط یک وعده در روز و گاهی یک وعده هر دو روز می خوریم؛ در بازارها چیزی برای خوردن وجود ندارد، اغلب باید به یک بشقاب برنج یا چند تکه نان کفایت کرد، و اگر یک فنجان قهوه یا چای بدست آوریم، دیگر اوج تجمل است.
در هر خانه، زنان و مردان برای آماده کردن غذا روی آتشی با هیزم، سخت کار میکنند زیرا گاز وجود ندارد.
مسئله چندان کمبود پول نیست، بلکه نبود مواد غذایی و محصولات ضروری است، زیرا ۴ ماه است که هیچ محصولی وارد غزه نشده و هیچ کمک بشردوستانه‌ای هم به شمال نوار غزه نمی‌رسد.
علاوه‌بر‌این، هیچ سازمان بینالمللی یا انجمن محلی وجود ندارد که از افراد بی‌بضاعت و آواره‌ای که تعدادشان هم سر به فلک می‌کشد مراقبت کند.
بر اساس آخرین گزارش سازمان ملل در اوایل ژانویه ۲۰۲۴، نود درصد ساکنان غزه از ناامنی غذایی رنج می‌برند.
مرگ از گرسنگی، شروع شده است.
مضافاً به اینکه قیمت‌ها ده برابر شدهاند و محصولات اندکی که موجود است بسیار گران هستند:
یک بطری کوچک آب معدنی در حال حاضر در غزه پنج یورو قیمت دارد، قبلاً قیمت آن حتی از ۱۰ سنت هم تجاوز نمی‌کرد.
یک کیلو برنج که قیمتش دو یورو بود، ده یورو شده؛ یک کیلو آرد از یک یورو به دوازده یورو رسیده و یک دانه تخم مرغ سه یورو قیمت دارد، در حالی که یک شانه تخم مرغ (سی عدد) قبل از حمله فقط چهار یورو بود.
همه چیز در غزه بسیار گران است و هیچ چیزی هم در بازارها یافت نمی‌شود.
به همه اینها باید نبود میوه و سبزی را هم اضافه کرد؛ در واقع تمام زمین‌های کشاورزی شمال نوار غزه نابود شدهاند.
از آنجایی که بسیاری از چاه‌های آب تخریب شدهاند، آب شرب وجود ندارد و حتی آب برای مصارف خانگی به شیرها نمی‌رسد و باید آن را از برخی از ایستگاه‌هایی که هنوز کار میکنند به قیمت بسیار گران خرید.
بیماری‌های واگیردار در بین اهالی شیوع پیدا کرده است.
از همه بدتر این است که هیچ مرجعی، هیچ دولتی و هیچ نوع خدمات شهری وجود ندارد که وضعیت بسیار بحرانی را مدیریت و کنترل کند.
برای بقا هر کس باید به تنهایی گلیم خود را از آب بیرون بکشد.
درحالیکه برعکس، فلسطینی‌ها در غزه با یکدیگر همبستگی نشان می‌دهند، اما گاهی مردم چیزی برای دادن ندارند، زیرا دیگر اصلاً چیزی در آنجا وجود ندارد.
دغدغه همه مردم از سر صبح این است که چیزی برای سیر کردن خانواده‌شان بیابند و با بی‌نهایت دشواری به دنبال آب بگردند.
وقتی در خیابان‌های غزه راه می‌روم، بسیار اندوهگین و ناراحت می‌شوم، زیرا در هر محله با خانه‌ها، عمارت‌ها، ساختمان‌ها و زیرساخت‌های شهری ویران‌شده روبه‌رو هستم.
هر روز از قتل پسرعموها، اقوام، دوستان، همکاران، همسایه‌ها و شاگردانم مطلع می‌شوم، این مرا بسیار مغموم می‌کند زیرا احساس درماندگی می‌کنم و حتی نمی‌توانم یک کلمه به خانواده آنها تسلیت بگویم.
احساس درماندگی چیز وحشتناکی است.
فکرش را بکنید، در شهری خرابه که در آن هیچ نانوایی، فروشگاه، داروخانه، رستوران یا کافه‌ای باز نیست.
و بدترین چیز این است که مردم اینجا بسیار غمگین هستند، آنها درگیر زندگی روزمره غم‌انگیز خود هستند، به عزیزان گمشده خود فکر میکنند و سعی دارند برای فرزندان خود کمی آب و غذا بدست بیاورند؛ هیچ‌کس با کسی صحبت نمی‌کند، هیچ مراوده‌ای، حرفی با هم ندارند. همه با اخم‌های گره‌کرده و بدون لبخند، همه در شوک هستند. هر خانواده‌ای، کشته، مجروح، آواره و خانه‌ی ویران شده‌اش را بر دوش می‌کشد.
گاهی اوقات از خود می‌پرسم چگونه مردم اینجا زنده می‌مانند و اصلا هنوز وجود دارند؟!
از نظر بهداشتی، وضعیت وخیم است؛ هیچ بیمارستانی کار نمی‌کند، همه‌شان از کار افتاده‌اند؛ تنها سه کلینیک در کل شهر غزه باقیمانده که باید به سیصد هزار ساکن و آواره خدمت کند. در هر درمانگاه، تنها پنج یا شش پزشک داوطلب وجود دارد که زیر بار بیماران و مجروحین غرق شدهاند؛ آنها باید هر روز پنج هزار نفر را درمان کنند آن هم بدون داروی درست‌و‌حسابی، با داروهایی که تاریخ مصرف‌شان گذشته.
من خودم در حال حاضر مریض هستم ولی نمی‌توانم آزمایشگاهی برای انجام آنالیزها بیابم یا داروخانه یا بیمارستانی که به دادم برسد.
"اخلاقی‌ترین ارتش دنیا" تاکنون بیست‌وهفت‌هزار فلسطینی، از جمله بیست و دو هزار کودک و زن را در غزه به قتل رسانده و هفتاد هزار نفر مجروح به‌جای گذاشته؛
ناگفته نماند که تقریباً شصت‌و‌پنج درصد زیرساخت‌های مدنی وعمرانی را تخریب کرده است؛
و دست‌آخر مشکل این است که این ارتش بزدل و جنایتکار به هیچ‌کدام از اهدافی که این دولت راست افراطی برایش معین کرده بود دست نیافته است.
در اینجا شاهد جنون جنایتکارانه‌ای هستیم که در مصونیت کامل و بدون هیچ واکنش رسمی بینالمللی همچنان می‌تازد.
فلسطینی‌های غزه، علیرغم خشم و بدبختی‌شان، از تظاهرات همبستگی در سراسر جهان که برای محکوم کردن این نسل‌کشی مکرر انجام می‌شود و همین‌طور بابت درخواست آتش‌بس فوری در نوار غزه از همگی کسانی که در این فعالیت‌ها نقش دارند بسیار قدردانی میکنند.
چهار ماه شد، چهار ماه بسیار سخت برای من و برای همه ساکنان غزه با حوادث دردناکش، این چهار ماه سراسر وحشت بود.
در ماه اکتبر ۲۰۲۳، در آغاز حمله و تجاوز، درست است که بمباران‌های شدیدی رخ می‌داد، اما من بسیار مشغول بودم، با رسانه‌های فرانسوی‌زبان مصاحبه می‌کردم، به اینترنت دسترسی داشتم و می‌توانستم روزانه اخبار را گزارش دهم و با دوستان و گروه‌های همبستگی با فلسطین در جهان تماس‌های منظم داشته باشم. بازارها باز بودند و هنوز مقداری غذا وجود داشت.
در ماه نوامبر، اوضاع بسیار پیچیده شد؛ با شروع عملیات زمینی، به اجبار خانواده‌ام را به جنوب فرستادم و خود شاهد ورود تانک‌ها به محله‌ام بودم و عاقبت، در خانه‌ام، در محله ویرانه‌ام محاصره شدم.
ماه دسامبر ۲۰۲۳، برای من با قتل برادرم و تمام خانوادهاش، با تخریب آپارتمان و ساختمان ما همراه شد و اجبار من به ترک محله و پناه بردن به اقوام؛ نوامبر ماه سیاهی بود.
ماه ژانویه ۲۰۲۴، شاهد ادامه بمباران‌ها و ورود تانک‌ها به سرتاسر شهر غزه بودیم و من بار دیگر به دنبال مسکن دیگری برای زندگی بودم.
چیزهای زیادی برای گفتن وجود دارد؛ توصیفِ زندگیِ روزمره‌ی بسیار دشوارمان در زیر بمب‌ها و در شوک این وضعیت اسف‌بار غیرانسانی و این فاجعه‌ی بی‌سابقه به صفحات و کتاب‌های زیادی نیاز دارد و من هنوز باور نمی‌کنم که همچنان زنده هستم، زیرا من روزی هزار بار مرگ را می‌بینم، گرچه از مرگ نمی‌ترسم، اما نگران آینده‌مان هستم.
در این میان آنچه می‌توان وجه مثبت ماجرا تلقی کرد و به آن مفتخرم این است که با این‌همه هیچ نفرتی در من نیست.
با دوستی فلسطینی، از غزه‌ای که دیگر غزه نیست
و زیاد که دیگر زیاد نیست
زیاد مدوخ - ۲۶ ژانویه ۲۰۲۴
*******
۱۰۰ روز شد!
۱۰۰ روز از آغاز تجاوز نظامی جدید نیروی اشغالگر و کشتار غیرنظامیان نوار غزه که در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ آغاز شد، می‌گذرد.
۱۰۰ روز!
از هم‌اکنون می‌توان یک ترازنامه موقت از این نسل‌کشی که به‌خوبی برنامه‌ریزی شده بود ارائه داد،
با اتکا به آمار وزارت بهداشت فلسطین و چندین نهاد بینالمللی:
۲۴۴۵۰ فلسطینی از جمله ۹۶۰۰ کودک، ۶۷۰۰ زن و ۳۸۵۰ سالمند کشته شدهاند؛
۶۱ هزار نفر مجروح؛
۹۳۵۰ نفر مفقودشده که زیر آوار مدفون‌اند، ۷۰ درصد از آنها زن و کودک هستند؛
۳۴۵ پزشک و پرستار به قتل رسیده
و ۱۰۹ خبرنگار؛
۱۰۰ مدرسه دولتی و خصوصی به‌طور کامل تخریب شده
و ۹ دانشگاه آسیب دیده‌اند؛
۴۵۰۰ دانش‌آموز و دانشجو به قتل رسیده‌اند؛
۱۲۰ مسجد و ۳ کلیسا به‌طور کامل ویران شدهاند؛
بیش از ۱.۶ میلیون نفر آواره در مراکز گوناگون پذیرش، در بیمارستان‌ها یا مدارس در شرایط فاجعه‌بار انسانی به‌سر‌می‌برند؛
۳۰ بیمارستان و مرکز پزشکی مورد هدف قرار گرفته و مثل
۱۳۰ هزار واحد مسکونی در سراسر نوار غزه به‌طور کامل ویران شدهاند؛
۲۰۰ مکان گردشگری، تاریخی و باستانی مورد حمله قرار گرفته و آسیب دیده‌اند؛
۱۵۰۰ چاه آب از بین‌رفته‌اند…
اما غزه با عزت تمام مقاومت می‌کند!
زیاد مدوخ ۱۴ ژانویه ۲۰۲۴
*******
زیاد مدوخ چند دقیقه پیش (2024-01-10) پیام و عکس همراه آن را به بیرون از غزه فرستاد:
من هرگز زادگاهم غزه و سرزمینم فلسطین را ترک نخواهم کرد؛
علیرغم آن که چند تن از اعضای خانواده - برادر و پسرعموهایم، که از کارمندان دستگاه اداری فلسطین بودند - به قتل رسیده و خانه‌ام ویران شده است.
آماده‌ام که یا ایستاده بمیرم یا با عزت در این سرزمین زیبای فلسطین زندگی کنم.
من همیشه در غزه خواهم ماند، حتی در کنار ویرانه‌ها و در میان آوار این ساختمان کاملا ویران شده‌ای که روزی خانه‌مان بود؛
علیرغم رنج هر روزه و جراحتی که در درون خود احساس می‌کنم.
اینجا سرزمین ماست، ما آن را ترک نخواهیم کرد،
اینجا فلسطینِ زیبای من است، اینجا شهر زیبای من غزه است،
غزه سمبل مقاومت، غزه عزت و غزه زندگی.
دوستی فلسطینی از غزه آینده و غزه امید.
*******
تبریک سال نو، زیاد مدوخ از غزه، اول ژانویه ۲۰۲۴
رفیق زیاد از غزه، علیرغم دشواری ارتباط، پیام چند خطی زیر را چند دقیقه پیش فرستاده است:
«از قعر این غزه‌ی ویران‌شده، برای همگی آرزوی سال نویی، مبارک می‌کنم.
با همه وجود، علیرغم تجاوزات اسرائیل به مردم فلسطین در نوار غزه، بهترین آرزوها را برای شما دارم.
امید به آینده در ما همیشه زنده است.
از پیام‌های شما بسیار سپاسگزارم؛ وضعیت کنونی برای کل جمعیت غیرنظامی این منطقه که زیر بمباران‌ها گرفتار مانده فاجعه‌بار است.
با دوستی‌های فلسطینی،
از غزه: عزت، مقاومت و امید».
*******
غزه ۳۰ دسامبر
این خبر سلامت را ساعتی پیش از رفیق‌مان زیاد دریافت کردیم:
سلام از غزه‌ی ویران‌شده
من هنوز زنده‌ام
شرایط اسفباری را پشت سر می‌گذارم
از یک محله ویران‌شده به محله محاصره‌شده دیگری آمده‌ام
و از یک خانه ویران‌شده، به خانه آسیب‌دیده‌ای دیگر،
هیچ شبکه‌ای برای تماس و فرستادن اخبار وجود ندارد
ولی هم خانواده و هم خودم هنوز سالم هستیم
با دوستی فلسطینی از غزه‌ای که دیگر غزه نیست.
زیاد مدوخ
غزه ۳۰ دسامبر ۲۰۲۳
*******
سوم دسامبر ۲۰۲۳
خبری وحشتناک:
نیروی اشغالگر دیشب، سوم دسامبر ۲۰۲۳، ساختمان ما در شهر غزه را بمباران کرد. در این بمباران بسیار شدید، برادرم زکی، ۴۷ ساله که مهندس کشاورزی بود و تمام خانوادهاش یعنی همسر و پنج فرزندش (سه پسر و دو دختر) به قتل رسیدند.
آپارتمان من در طبقه دوم این ساختمان بود که در پی این بمباران کاملاً ویران شده است. من همه چیزم را از دست دادم: خانه، وسایل، خاطرات و کتاب‌هایم را… آری، همه چیز مگر امید.
در غزه، بیخانمان شده‌ام و همراه مادر، برادرها و خانوادههایمان تلاش خواهیم کرد پناهگاهی پیدا کنیم، هرقدر هم که در شرایط فعلی و ادامه بمباران شدید اسرائیل این امر پیچیده و دشوار باشد. اوضاع به‌راستی وحشتناک است!
دوستی‌های فلسطینی از خانه ویران‌شده‌ام در غزه.
*******
شنبه ۲ دسامبر ۲۰۲۳
امروز شنبه ۲ دسامبر ۲۰۲۳
وضعیت برای فلسطینیان غزه که اجباراً تغییر مکان داده‌اند اسفناک است. آنها در مدارس و پناهگاه‌ها جمع شدهاند ولی هیچ سازماندهی محلی یا بینالمللی وجود ندارد که به هزاران نفری که در پی بمباران اسرائیل خانه‌های خود را از دست داده‌اند، برسد.
در حال حاضر، ۱۲۰ هزار آواره در ۱۲ مدرسه و پناهگاه هستند و بدون هیچ گونه کمک مادی و غذایی دور هم جمع شدهاند.
عکس‌های گرفته شده مربوط به همین شنبه است
دوستی فلسطینی، از غزه زیر بمب
*******
اول دسامبر ۲۰۲۳
امروز جمعه، اول دسامبر ۲۰۲۳ ساعت ۲ بعدازظهر است.
نیروی اشغالگر پس از یک هفته آتش‌بس شکننده، بمباران‌های شدید خود را در سراسر نوار غزه از سر می‌گیرد.
بر اساس ارزیابی موقت وزارت بهداشت فلسطین و سازمان‌های بینالمللی، از صبح امروز بیش از ۸۵ فلسطینی به شهادت رسیده و ۲۰۰ نفر زخمی شدهاند که بسیاری از آنها زن و کودک بودند.
بسیاری از شهروندان مجبورند خانه و محله‌های خود را ترک کنند.
وضعیت فعلی واقعاً وحشتناک است.
امروز هیچ کامیون کمک‌های بشردوستانه وارد غزه نشده است.
سعی می‌کنم هر روز از وضعیت باخبرتان سازم، هرچند با شبکه‌های ارتباطی و اینترنتی که اکنون به شدت آسیب‌دیده‌اند هیچ یقینی در کار نیست.
از غزه زیر بمب، با احترامات مملو از دوستی فلسطینیان
*******
سی نوامبر ۲۰۲۳
امروز پنجشنبه سی‌ام نوامبر ۲۰۲۳ ، آتش‌بس شکننده وارد اولین هفته خود می‌شود، اما زحمتکشان فلسطینی از آن بی‌بهره هستند.
همه آنها در حالتی از بهت و گیجی
خسارات و ویرانی‌های عظیمی را که به محلههایشان وارد آمده نظاره‌گرند
در هر محله‌ی غزه، زیرساخت‌های غیرنظامی زیر بمب‌ها آسیب دیده یا به‌کل ویران شده است،
شهروندانی مأیوس، هر روز با نگرانی زیاد منتظرند ببینند آیا آتش‌بس تمدید می‌شود یا جنون مرگبار اشغالگر دوباره سر به آسمان می‌کشد؛
آنها نه می‌توانند مشغول تعمیر آنچه از خانه‌هایشان باقیست شوند و نه پیدا کردن و جمع کردن آنچه از وسایل زیر آوار است.
فروشگاه‌ها تقریبا خالی است و غذایی هم وجود ندارد.
قیمت‌ها بسیار گران است.
روزانه تنها ۵۰ کامیون کمک‌های بشردوستانه وارد شمال نوار غزه می‌شود، در این کامیون‌ها کمی دارو، چند پتو و چند بطری آب وجود دارد. از سوخت، گاز، آرد و شیر خبری نیست.
این وضعیت یک بحران واقعی انسانی و بهداشتی برای ساکنان این منطقه ویران‌شده است.
علیرغم مصمم بودنشان، فلسطینیان غزه با نگرانی
منتظرند و امیدوار.
*******
27 نوامبر 2023
چند ساعت پیش، خوشبختانه این خبر سلامتی را از رفیق‌مان در غزه دریافت کردیم، اما خانه و کاشانه او زیر بمباران ویران گشته است:
به یمن یک معجزه
هنوز زنده‌ام
در بهت و گیجی
راهی برای ارتباط وجود ندارد
دو هفته وحشتناک را گذراندم
با روزها و شب‌هایی هولناک
لبخندْ فلسطینی است.
27 نوامبر 2023
*******
پیام جدید زیاد مدوخ از غزه:
14 نوامبر 2023
در منطقه‌ای تحت تحریم
زندانی‌ْ در شهری در محاصره
اسیرْ در محله‌ای ویران،
محبوس در خانه‌ای محصور،
در بندِ اتاقی در معرض ریزش،
فعلاً سالمم و در سلامت
و با وجود خطرات
مصمم.
مقاومت، امری فلسطینی است.
*******
سلام از غزه
امروز دوشنبه است ۱۳ نوامبر ۲۰۲۳
ارتش اسرائیل بخش بزرگی از شهر غزه را اشغال کرده است. تانک‌ها به 500 متری محله من رسیده‌اند و چیزی نمانده به خانه‌ام هم برسند.
عکسی که برایتان ارسال می‌کنم، دیروز گرفته شده است.
نمی‌توانم از خانه بیرون رفته و یا از پنجره به بیرون بنگرم.
ارتش اسرائیل همه بیمارستان‌ها را هدف قرار داده و همگی از کار افتاده‌اند. ده‌ها جسد در خیابان‌ها می‌پوسند. هیچ آمبولانسی حق تردد ندارد.
همه اهالی غزه را خطری مهلک و فوری تهدید می‌کند.
در این شرایط بسیار سخت، شاید دیگر نتوانم پیام دیگری ارسال کنم...
وضعیت دردناک‌تر از همیشه است.
*******
غزه، یک ماه گذشت
یک ماه بعد!
و کماکان ادامه دارد!
جنون قاتل، در شهری محاصره شده
شهری متروک، غمگین و فراموش‌شده
زندگی روزمره جهنمی است ولی درعینحال دوست‌داشتنی،
تلفات انسانی بی‌شمار
تنهایی بی‌سابقه
عزلتی تشدید‌شده
حصری مضاعف
رنجی بی‌پایان
درد، روح و دل آدمی را می‌فشارد
رنجی دراز‌مدت
نوعی گسیختگی تحمل‌ناپذیر درونی
روزهای وحشتناک
شب‌های وحشتناک
در منطقه‌ای متروک
وضعیت اسفباری که به توصیف نمی‌آید.
مردمی تضعیف‌شده
به‌ضرب حملات هوایی لاینقطع
بمباران مداوم
آتش از همه رنگ
بمب‌ها و سلاح‌های ممنوعه
انفجاری که از هر گوشه می‌بارد
صدای بلند آسمان و دریا
فسفر سفید که همه جا را فراگرفته
و کودکانی که به‌دنبال والدین‌شان، زیر آوارها می‌گردند.
در این زندان روباز و ویران‌شده
معصومیت مقتول
نوزادانی که بلافاصله پس از تولد، می‌میرند،
خانواده‌های آنها قبل از شناسنامه، گواهی‌فوت دریافت میکنند
زنان بارداری که نمی‌توانند درمانگاه یا تختی بیابند تا امیدهای‌شان را زنده کنند
نوزادانی دفن‌شده که به‌سرعت به بهشت عروج کردند
سریعتر از هر هواپیمای شکاری
همه به دست اشغالگری که از زندگی و نور متنفر است
و در ظلمات زندگی می‌کند.
شهروندان فلسطینی غزه
در شهر خودشان
آواره و پناهنده شدهاند
آنها در شرایط وحشتناکی زندگی میکنند
خانواده‌های کاملی که از هم جدا افتاده‌اند
و بی‌چیز، نه آب، نه غذا و نه دارویی
بدون برق و بدون اینترنت
بدون تماس با داخل و خارج.
در حال حاضر در غزه زندگی‌ای وجود ندارد
فقط وحشت
وحشتی مطلق
مرگ هزاران نفر،
مجروحانی که بدون هیچ اقبالی برای زندگی، در بیمارستان‌هایی که زیر فشار، هدف قرار گرفته و فاقد همه چیز هستند، می‌پوسند.
تخریب گسترده کل زیرساخت‌های غیرنظامی
درماندگی موحش،
اضطراب و هراسی وحشتناک
زندگی در تعلیق
و جمعیتی وحشت‌زده.
یک ماه جنایت و کشتار
یک ماه ظلمت با اشک‌های دل
یک ماه نسل‌کشی مکرر
یک ماه سکوت همدستان
و یک ماه مصونیت کامل برای قاتلان.
اما، یک ماه سربلندی، افتخار و استقامت
برای مردمی غیرنظامی و مقاوم،
که همچنان امیدوار و مصمم
در برابر مهاجمان ایستاده و آنها را
و جنایات هولناک‌شان را با نهایت شجاعت و پایداری
به چالش می‌کشند؛
مردمی که این بی‌عدالتی مداوم را پشت‌سر می‌گذارند
که روزها و شب‌ها در میان جهنم، بر این زمین سوخته تلاش میکنند زنده بمانند.
غزه‌ی انسانی، غزه‌ی زیبا… و فریاد برحق و همبسته‌ی دلیرانی که با قدرت و امید می‌کوشند تا پیش از آن که مرگ به سراغ‌شان آید، زندگی باشند.
*******
سلام از غزه زیر بمب
است
امروز پنجشنبه 2 نوامبر 2023 است، ساعت 3 بعدازظهر
شبکه اینترنت دوباره توسط نیروی اشغالگر قطع شد.
2 نوامبر 1917
2 نوامبر 2023
106 سال از اعلامیه بالفور می‌گذرد
و قتل‌عام و نسل‌کشی مردم فلسطین همچنان ادامه دارد،
بی‌عدالتی ادامه دارد.
آمار تخمینی موقت پس از 27 روز کشتار جدید غیرنظامیان در غزه:
9123 فلسطینی کشته شدهاند که 3790 کودک و 2156 زن را شامل می‌شود.
23650 مجروح
جنگنده‌های رژیم صهیونیستی طی 27 روز بیش از 25 تن بمب بر روی نوار غزه ریخته‌اند؛
وحشتناک است.
هیچ‌کس نمی‌تواند اراده‌ی نمونه‌ی ملت فلسطین را که پایدار ایستاده است بشکند
نه «اخلاقی‌ترین» ارتش دنیا
نه رهبران عرب و غربی که جنایات اسرائیل را می‌پذیرند
نه رسانه‌های غربی که تبلیغات اشغالگر را تکرار میکنند؛
جمعیت غیرنظامی غزه محکم ایستاده است، صبور است و مصمم.
با دوستی‌های فلسطینی
از غزه ویران‌شده، غزه مقاوم و غزه پُرعزت
*******
عصر‌بخیر از غزه زیر بمب
امروز سه‌شنبه 31 اکتبر 2023 است ساعت 8:30 شب
25 روز وحشت مطلق و شمارش قربانیان
25 روز است که وحشت‌زده و هراسانم؛
و هنوز از خودم می‌پرسم چگونه می‌توان این زندگی روزمره جهنمی را توصیف کرد و این وضعیت وحشتناک را منتقل کرد؛
و به‌خصوص اینکه چگونه موفق به زنده‌ماندن در این زمین سوخته شده‌ام.
من در خشم می‌سوزم و کسی را هم ندارم که این عصبانیت هر لحظه فزاینده را آرام کند،
در برابر این بی‌عدالتی و ظلم احساس درماندگی می‌کنم،
اما هیچ نفرتی در من نیست.
شب و روز مرگ احاطه‌ام کرده است
با این بمب‌ها که هر دو سه دقیقه یک بار نزدیک من فرو می‌افتد
قلبم آکنده از خون است؛
با وجود نیرو و صبری لایزال
روزی هزار بار گریه می‌کنم و کسی نیست که اشک‌هایم را پاک کند؛
بیش از ترس و وحشت، نگرانم،
سعی می‌کنم این اشک‌های موجه را با لبخندی کوچک بر چهره‌ای غمگین که شاهد تکرار نسل‌کشی‌های مکرر است بپوشانم؛ نسل‌کشی‌هایی که سال به سال، با همدستی دنیایی رسمی که بر آنها صحه می‌گذارد، که از جنایات فجیع یک اشغالگر منزجر از نور و زندگی دفاع می‌کند؛
چیزی در درون من از هم گسیخته می‌شود و درد و رنج را به درونم سرازیر می‌کند؛ درد و رنجی که نباید نشان داد.
تحمل‌ناپذیر را تحمل می‌کنم
در منطقه‌ای ویران‌شده که به حال خود رها کرده‌اند؛
زندگی را مانند مردمم بسیار دوست می‌دارم، اما اگر مرگ فرا رسد، آن را پذیرا هستم؛ از سرنوشت گریزی نیست؛
چند چیز مرا در این وضعیت فاجعه‌آمیز تسکین می‌دهد:
- فداکاری مردمم، شجاعت و اراده آنها در برابر جنایات مکرر، مردمی که هنوز ایستاده‌اند، پیام‌های همبستگی و حمایتی که از گوشه و کنار جهان می‌رسد، از سوی مردمی باوقار، دلیر و خیرخواه که از یک آرمان عادلانه و شریف دفاع میکنند.
این پیام‌ها از سوی افرادی فوق‌العاده می‌آید، آنها به من کمک میکنند تا بر این وضعیت وحشتناک بی‌سابقه غلبه کنم،
پیام‌های‌شان که از صمیم قلب برخاسته‌است؛
به افرادی که خواهان کمک کردن هستند فقط می‌گویم که مهمترین کمک همین همبستگی اخلاقی، پشتیبانی شماست که به من قوت می‌بخشد.
*******
عصر بخیر،
از غزه‌ی زیر بمب می‌نویسم
امروز دوشنبه 30 اکتبر 2023 است، ساعت 8 بعدازظهر
امروز صبح، درخت لیموی خانه‌مان را آب دادم
کمی آب،
چرا که آب در غزه کمیاب است،
اما این حیاتی است که درختان ما رشد کنند و در فلسطین رشد کنند.
آنها نماد صلح، امید و زمین هستند
این سرزمین فلسطینی
این زمین سوخته که امروز
زیر آتش و بمب است.
آنها، این کینه‌ورزان، فراموش کرده‌اند که
درختان زیتون و لیموی ما از اشغال و استعمار و رژیم آپارتاید سالمندترند.
24 روز از آغاز این کشتار جدید غیرنظامیان فلسطینی در غزه می‌گذرد.
بعدازظهر امروز تانک‌های اسرائیلی بدون تهاجم زمینی گسترده، به شمال و شرق نوار غزه چند بار نفوذ کردند.
ارقام و آمار موقت تلفات که توسط وزارت بهداشت فلسطین و سازمان های بینالمللی حاضر در محل ارائه می‌شود بدین قرار است:
8645 فلسطینی از جمله 3490 کودک جان باخته‌اند،
2150 زن و 560 سالمند،
21460 مجروح،
116 پزشک و پرستار در پی بمباران شدید اسرائیل کشته شدهاند،
1600 نفر زیر آوار مانده‌اند،
36 روزنامه‌نگار فلسطینی و
19 مامور دفاع مدنی به قتل رسیده‌اند،
همچنین 2000 دانش‌آموز و دانشجو،
و 76 معلم؛
همه این افراد به‌دست ارتش اسرائیل به قتل رسیده‌اند.
32 هزار خانه، مسکن و عمارت غیرنظامی به‌طور کامل ویران شده است.
نوار غزه شاهد وضعیت اسفباری است که قبلاً هرگز برای کل جمعیت غیرنظامی دیده نشده بود.
یک فاجعه انسانی واقعی!
اما این درعینحال حاکی از 24 روز سربلندی، پایداری، مقاومت و اعتماد برای کل جمعیت غیرنظامی است؛ کسانی که وابسته به سرزمین و موطن خود فلسطین هستند.
دوستی فلسطینی،
از غزه‌ی مقاوم و پُرعزت.
*******
عصر بخیر از غزه زیر بمب‌ها
ساعت 8 بعدازظهر روز یکشنبه 29 اکتبر 2023 است.
ابتدا می‌خواستم از همه دوستان و حامیان با حسن‌نیت به خاطر پیام‌های همبستگی که برایم فرستادید و حاکی از نگرانی‌تان از بی‌خبری طی این دو روز گذشته بود تشکر کنم.
دو روزی که بدون اینترنت و بدون هیچ‌گونه ارتباط با داخل و خارج گذشت.
در این دو روز ترس همه جا حکمفرما بود زیرا در صورت قتل‌عام یا جنایات فجیع، حتی نمی‌شد با امدادگران هم تماس گرفت.
ابراز نگرانی شما مرا تسکین می‌دهد، مرا، یک فلسطینی غزه که هر روز بیشتر در زندان ویران شده‌اش منزوی می‌شود.
می‌دانم که همه در این دو روزِ انزوای فلسطینی‌ها در غزه نگران بوده‌اند.
دو روز وحشتناک را بدون هیچ خبری از عزیزان و خانوادههایمان گذراندیم؛
و بدون آن که بتوانیم خبری از سلامت خود برای اطمینان دادن به دوستان و حامیان با حسن‌نیت بیرون بفرستیم.
احساس انزوا وحشتناک است
وقتی از هراس، اضطراب و ترس احساس درماندگی می‌کنی و هیچ کاری از دستت برنمی‌آید.
امروز صبح توانستم کمی خرید کنم.
در غزه مغازه‌ها و سوپرمارکت‌ها بعد از 23 روز تقریبا خالی شدهاند،
23 روز وحشت مطلق
مجازات دسته‌جمعی برای کل مردم
و مواجهه با سکوت همدستانه جامعه رسمی بینالمللی.
خوشبختانه، کسان زیادی همچنان در همبستگی با خلق فلسطین و مردم غیرنظامی غزه حضور دارند.
شمارش موقت این نسل‌کشی جدید که به‌خوبی برنامه‌ریزی شده چنین است:
8325 فلسطینی کشته شدهاند از جمله 3085 کودک و 1746 زن.
بیش از 18457 مجروح وجود دارد و حداقل 1500 نفر زیر آوار باقی مانده‌اند که در میان‌شان بیش از هزار کودک وجود دارد.
87 نفر از کارمندان فلسطینی سازمان‌های بینالمللی که در غزه مشغول به کار بوده‌اند تاکنون به قتل رسیده‌اند،
105 پزشک، پرستار زن و مرد، راننده آمبولانس و پرسنل درمانی به قتل رسیده‌اند؛
بیش از 25 آمبولانس منهدم شده،
12 بیمارستان و 32 درمانگاه به کل از کار افتاده‌اند.
امروز تنها 24 کامیون کمک‌های بشردوستانه وارد نوار غزه شد.
32 خبرنگار کشته شدهاند؛
40 درصد خانه‌ها دیگر غیرقابل‌سکونت هستند
و فهرست خسارات انسانی و مادی بسیار طولانی است.
با دوستی از غزه.
*******
سلام از غزه
امروز 29 اکتبر است
من حالم خوب است و کل خانواده‌ام هم همین‌طور.
اشغالگر، شبکه اینترنت و تمام شبکه‌های ارتباطی را قطع کرده
حتی در خود نوار غزه تماس‌ها ناممکن گشته.
دیگر ارتباط ما با غزه و جهان قطع شده.
وضعیت همچنان در نوار غزه فاجعه‌بار است.
ارتباط بسیار محدود شده.
یکشنبه، از غزه پُرکرامت
[از خبر سلامتی که دادی بسیار خوشحال شدیم.
ما تلاش می‌کنیم پیغام‌های مملو از انسانیت و مقاومت تو را در میان ایرانیان پخش کنیم.
از صمیم قلب مرگ عمویت یوسف را تسلیت می‌گوییم.
ما با تمام وجود در همبستگی با شما هستیم و به هیچ‌وجه این همدلی را رها نخواهیم کرد.
در اینجا و در همه جا همبستگی عمومی با آرمان فلسطین در حال پیشروی و شدت یافتن است.
دستت را با صمیمیت می‌فشاریم!
جمع اندیشه و پیکار]
*******
عصر بخیر، از غزه می‌نویسم
امروز پنجشنبه 26 اکتبر 2023 است.
خبر غم‌انگیزی‌ست
امروز عمویم، یوسف را از دست دادم!
برادر بابام که 77 سال سن داشت.
او به‌طور طبیعی فوت کرد،
اما برگزاری مراسم تشییع جنازه، مهیا کردن مجلس عزاداری سه روزه آن‌طور که اینجا رسم است آنهم در این وضعیت انفجاری نوار غزه، زیر ادامه بمباران‌های شدید اسرائیل، بسیار سخت بود.
در تشییع جنازه عمویم فقط شش نفر حضور داشتند، سه تا از پسرانش و دو تا از برادرانم.
وضعیت امکان بیشتری نمی‌دهد.
غمِ بی‌پایانی این منطقه ویران‌شده را که برای بیستمین روز متوالی زیر بمباران است فراگرفته.
20 روز جنایات مکرر
7000 فلسطینی کشته شدهاند که 3000 تای آنها کودک بوده‌اند؛
بیش از 17500 مجروح در بیمارستان‌هایی تجمع کرده‌اند که دیگر هیچ امکاناتی ندارند.
بیش از 1300 نفر زیر آوار مانده‌اند؛
جمعیت غیرنظامی، وحشت‌زده در یک وضعیت غیرانسانی فاجعه‌بار به‌سر‌می‌برد.
یک گُردان ویژه اسرائیل، صبح امروز وارد شمال نوار غزه شد و سپس عقب‌نشینی کرد؛
در حال حاضر عملیات زمینی وجود ندارد؛
مردم فلسطینی غزه با وجود این همه تلفات انسانی و با وجود ویرانی عظیم این منطقه، همچنان سربلند و مصمم ایستاده‌اند.
فردا اوضاع بهتر خواهد شد،
باید امید خود را حفظ کنیم.
با دوستی‌های فلسطینی
از غزه پُرکرامت.
*******
سلام، از غزه سخن می‌گویم
امروز سه‌شنبه 24 اکتبر 2023 است ساعت 9 شب.
حالم خوب است.
یک فلسطینی به درخت زیتون می‌ماند
نماد صلح، امید و دلبستگی به سرزمین خویش است
ریشه‌کن کردنش غیر ممکن است
با وجود وحشت مطلقی که غزه را فراگرفته،
خلق فلسطین مصمم،
شجاع و صبور ایستاده است.
او همیشه حاضر است خون خود را برای آزادی، برای درختان زیتون و سرزمین خود بدهد.
او شایسته زندگی می‌کند و ایستاده می‌میرد.
اینجا سرزمین ماست
با وجود جنایات و کشتارها
اینجا را ترک نخواهیم کرد.
18 روز از این تجاوز جدید اسرائیل به غیرنظامیان در غزه می‌گذرد،
18 روز جنایات مکرر اسرائیل.
توصیف این وضعیت اسفناک در این منطقه‌ی ویران بسیار دشوار است
اما 18 روز است که مقاومت و باز هم مقاومت ادامه دارد
و هر لحظه‌اش مملو از افتخار و بردباری است.
با بهترین دوستی‌های فلسطینی
از غزه‌ی پُرکرامت.
*******
با سلام از غزه
امروز روز دوشنبه 23 اکتبر 2023 ساعت 7:30 عصر است.
شب وحشتناکی را گذراندیم.
250 حمله هوایی اسرائیل که از نیمه‌شب تا پنج صبح آن هم فقط روی شهر غزه ادامه داشت.
صدای بسیار بلند ناشی از بمباران شدید همه فضا را پر کرده بود.
یک سنجش موقت از تعداد قربانیان و زخمی‌ها پس از این هفده روزی که از تجاوز جدید اسرائیل به غزه می‌گذرد حاکی از این ارقام وحشتناک است:
5125 فلسطینی کشته شدهاند که در میان آنان 264 کودک 1123 زن و 390 سالمند وجود داشتند.
15370 مجروح در بیمارستان‌هایی که دیگر هیچ گنجایشی ندارند تلمبار شده و از هرگونه مراقبت یا دارویی بی‌بهره‌اند. آنان کماکان در خطر بمباران هستند.
1500 نفر زیر آوار مانده‌اند.
20 هزار خانه و مسکن به‌طور کامل ویران شده است. به اینها باید 36 مدرسه 32 مسجد و 3 کلیسای ویران شده را افزود.
امروز تنها 18 کامیون امکان یافتند از طریق گذرگاه جنوبی رفح وارد نوار غزه شوند.
در این کامیون‌ها بطری‌های آب، مقداری غذا، کمی دارو و تجهیزات پزشکی وجود دارد؛ اما نیاز کل جمعیت غیرنظامیِ وحشت‌زده بسیار زیادتر از این حرف‌هاست، این به یک فاجعه انسانی تمام‌عیار می‌ماند.
فلسطینی‌های غزه بعد از 17 روز بمباران دائمی، کماکان ایستادگی میکنند، مقاومت میکنند، پایداری میکنند و در یک کلام وجود دارند.
مراتب دوستیِ فلسطینی ما را بپذیرید
از غزه‌ی پُرکرامت.
*******
با سلام از غزه
امروز جمعه 20 اکتبر 2023، ساعت 5 بعدازظهر.
من هنوز اینجا هستم.
این چند خط را کتبی می‌نویسم چون شبکه اینترنت در محله ما به کل از بین رفته است، حتی ارتباط از طریق تلفن هم بسیار دشوار شده.
تماس با نزدیکان و خانوادههایمان هم در نوار غزه قطع شده است.
فعلا که محکم ایستاده‌ایم؛ دو هفته ایستادگی و پایداری در برابر این تجاوز و این فاجعه انسانی.
اما تا کی قرار است تحمل کنیم؟
********
امروز پنجشنبه 19 اکتبر 2023 است، ساعت 7:30 بعدازظهر
عصر بخیر، در غزه هستم.
وضعیت اسفناکی فلسطینیان غزه را احاطه کرده است.
امروز صبح خانه را ترک کردم تا کمی غذا و چند بطری آب بخرم.
بمباران شدید، روز و شب در سراسر نوارغزه ادامه دارد.
جمعیت غیرنظامی وحشت‌زده هستند اما مصمم و قاطع.
من همیشه تلاش می‌کنم رسانه‌های فرانسوی زبان را در جریان اوضاع بگذارم و مشاهداتم را به آنها منتقل کنم؛ اینبار اجباراً با تلفن تماس برقرار کردم زیرا اینترنت بسیار ضعیف است.
متوجه شدم که برخی رسانه‌ها مرا سانسور میکنند.
آنها ترجیح می‌دهند ندانند که مردم غیرنظامی، زیر بمب‌ها چه رنجی را باید متحمل شوند.
به آنها می‌گویم: من از شما نمی‌خواهم طرفدار فلسطین باشید، فقط طرفدار عدالت و حقیقت باشید.
هیچ‌کس قادر نخواهد بود واقعیت این لحظات را پنهان سازد.
در نوارغزه فقط احزاب سیاسی و جناح‌های نظامی وجود ندارند،
اینجا یک جامعه مدنی بسیار سازمان‌یافته نیز وجود دارد، زنان فلسطینی فعال و در صحنه، جوانانی که داوطلبانه کمک میکنند و کلا مردمی که برای آینده‌ای بهتر برای غزه و فلسطین می‌جنگند. آینده‌ای سرشار از صلح و امید.
کمک‌های بشردوستانه هنوز وارد غزه نشده است.
مردم غزه علیرغم نیازهای فراوان، علیرغم این فاجعه انسانی که همه را در اینجا تحت تأثیر قرار می‌دهد، این فاجعه‌ی بی‌سابقه، چندان طالب این کمک‌ها نیستند، بلکه قطع فوری و بلافصل این تعرض جدید اسرائیل را می‌خواهند. تعرض و حملاتی که غیرنظامیان را هدف قرار داده است.
تا سیزدهمین روزی که از حمله نظامی می‌گذرد، نزدیک به 4000 فلسطینی کشته شده که بسیاری از آنها زنان و کودکان می‌باشند.
اگر در آینده خبری ندادم نگران نباشید.
شبکه اینترنت در محله‌مان از بین رفته است.
من محکم ایستاده‌ام و هنوز اینجا در خانه هستم.
فعلاً صبر می‌کنم.
با قلبی آکنده از دوستی فلسطینی، از غزه‌ی مقاوم، از غزه‌ی پُرکرامت.
*******
با سلام از غزه
عصر دوشنبه 16 اکتبر 2023 است ساعت 11 شب
من حالم خوب است.
فعلا محکم ایستاده‌ایم.
یک روز جدید، مقاومت و تاب‌آوردن.
روز جدیدی از مقاومت، عزم و سربلندی علیرغم نگرانی، خشم و بمباران شدید.
کمی غذا،
کمی آب،
تا بتوانیم در شرایط بسیار دشوار نوارغزه دوام بیاوریم.
وضعیت اسفباری است که از چندین دهه پیش در نوار غزه پیش نیامده بود.
یک فاجعه انسانی واقعی.
توصیف کردن وحشت مطلق، بسیار دشوار است.
دهمین روز تجاوز نظامی جدید اسرائیل به غیرنظامیان نوارغزه است با تلفات بسیار سنگین در میان قربانیان غیرنظامی؛
مردمی را که دنیای رسمی، دنیای همدست، به سرنوشت خود رها کرده است.
از پیام‌های حمایت و تشویق شما بسیار سپاسگزارم.
نگران ما نباشید، من کماکان در خانه هستم
در انتظار اندوه و شهادت دادن.
من همیشه مصمم خواهم ماند
من همیشه یک صلح‌طلب فلسطینی خواهم ماند،
کسی که آرزوی صلح وعدالت دارد و دلبسته به سرزمین و میهنش است،
خوشبین به آینده‌ای بهتر برای فلسطین و مردم آن که چیزی جز آزادی نمی‌خواهند.
فردا، روزی نو فرا‌می‌رسد، امیدی نو.
دوستی فلسطینی، از غزه‌ی زیر بمب‌ها، غزه‌ی مقاوم و غزه‌ی پُرکرامت.
*******
امروز یکشنبه 15 اکتبر 2023 است، ساعت 10 شب
عصر بخیر، از غزه
قبل از هرچیز باید بابت عکس‌هایی که تلاش کردم روی فیسبوک بگذارم عذرخواهی کنم. ظاهراً آنها عکس‌های بمباران‌های شدید نوارغزه توسط اسرائیل را به همراه نوشته‌ها حذف میکنند.
بله، بی‌عدالتی نسبت به فلسطینیان و دوستان آنها حتی در شبکه‌های اجتماعی برقرار است.
همچنین از همه خیرخواهانی که برایم پیام‌های حمایتی ارسال کردند و نتوانستم به فریادهای قلبی آنها پاسخ دهم عذرخواهی می‌کنم.
یک نسل کشی واقعی در غزه جریان دارد.
تا‌به‌حال، جنون اشغالگری بیش از 2700 کشته فلسطینی به بارآورده که شامل 800 کودک و 650 زن می‌شود. و این صرفاً تلفات موقتی است.
11000 مجروح که در میان آنها 4700 کودک و 3600 زن هستند.
اسرائیل به‌طور منظم به تخریب عظیم تمامی زیرساخت‌های غیرنظامی در این منطقه پرداخته که منجر به یک وضعیت فاجعه‌بار انسانی برای ساکنان و آوارگان خواهد شد.
فلسطینی‌های غزه در حال تحمل وضعیتی غیرقابل‌تحمل هستند.
برخی رسانه‌های فرانسوی‌زبان از من دعوت میکنند تا شهادت بدهم، من تمام تلاشم را می‌کنم که عینی باشم، حتی اگر توصیف وحشت و جنایاتی که در جلوی چشم دارم بسیار دشوار باشد.
اما همین شهادت دادن برایم مایه آرامش است زیرا می‌توانم احساساتم را ابراز کرده و خشم خود را آرام کنم، حتی اگر برخی از رسانه‌ها وقتی از رنج مردم غیرنظامی، در زیر بمب‌های اشغالگر صحبت می‌کنم حرفم را قطع کنند.
یک روز جدید و مملو از نگرانی و ناراحتی را گذراندم، زیرا که دیروز اجباراً همسر و پنج پسرم را به جنوب بردم تا شاید از این بمباران‌ها مصون بمانند.
همانطور که قبلاً توضیح دادم، تصمیم من برای ماندن در خانه، نه خودکشی است و نه یک ژستِ قهرمانانه، این صرفاً انتخاب فردیست که از طریق دلبستگی به سرزمین خود مقاومت می‌کند.
اگر امروز خانه‌ام را ترک کنم، فردا شهرم را ترک خواهم کرد و سپس فلسطین را به مقصدی نامعلوم ترک خواهم کرد.
من نمی‌خواهم در بازتولید تبعیدی جدید برای مردمی که به دنبال یک زندگی با کرامت در سرزمین خود هستند، شرکت کنم.
در مورد زندگی روزمره زیر بمب‌ها چیزهای زیادی برای گفتن دارم، همه را به فردا موکول می‌کنم.
با امید!
- توضیحات
- نوشته شده توسط Administrator
- دسته: فلسطین
باید جلوی فاجعه‌ی انسانی در غزه گرفته شود
دو میلیون نفر در غزه زندگی میکنند. انتقام گرفتن از همه، گرسنگی دادن به آنها، محروم کردن‌شان از آب آشامیدنی، نگه‌داشتن‌شان در تاریکی، انعکاس سیاستی جنایتکارانه است که قوانین بشردوستانه بینالمللی را زیر پا می‌گذارد و جنایت جنگی محسوب می‌شود.
بیانیه مشترک پزشکان برای حقوق بشر و بتسلم
از زمان جنایات جنگی وحشتناکی که حماس در روز شنبه مرتکب شد، اسرائیل بی‌امان و یک‌سره غزه را بمباران می‌کند. هزاران تُن بمب ریخته شده است و ساکنان [غزه] جایی برای فرار ندارند. به گفته وزارت بهداشت فلسطین، تاکنون بیش از ۵۰۰ نوجوان، کودک و نوزاد و همچنین بیش از ۲۷۶ زن و ده‌ها خانواده کشته شدهاند. بیش از ۶۶۰۰ نفر مجروح شدهاند. کل محله‌ها از بین رفته‌اند، زیرساخت‌های اساسی ویران شده و بیش از ۴۲۳۰۰۰ نفر آواره شدهاند.
همان زمان، یوآو گالانت، وزیر دفاع دستور داده تمام گذرگاه‌ها به‌طور قطع بسته شوند و اعلام کرده که "نه برق، نه غذا، نه سوخت - هیچ چیز وجود نخواهد داشت." اسرائیل کاتز وزیر زیرساخت گفته که اسرائیل آب و برق نوار غزه را قطع خواهد کرد. کاتز گفت: "بدون سوخت، برق محلی ظرف چند روز و ایستگاه‌های پمپاژ ظرف یک هفته قطع می‌شود."گذرگاه رفح نیز پس از آن که اسرائیل به مصر اعلام کرد که به هر کامیونی که از طریق آن کالا حمل کند ضربه خواهد زد، تعطیل شد. اسرائیل برای جلوگیری از ورود کالا از منطقه، جاده‌ای نزدیک گذرگاه را نیز بمباران کرد و پس از تعمیر، باز هم آن را بمباران کرد.
چند روزی است که هیچ غذا، کالا، دارو، تجهیزات پزشکی، سوخت و گازوئیل وارد نوار غزه نشده است. نتایج از قبل مشخص است. ساکنان غزه کاملاً به منابع دنیای خارج وابسته هستند و کمبود مواد غذایی احساس می‌شود و انتظار می‌رود ظرف چند روز بدتر هم بشود. همانطور که رسانه‌ها گزارش می‌دهند، اگر اسرائیل به برنامه حمله زمینی خود تحقق ببخشد، وضعیت بلافاصله به‌طور تصاعدی بدتر خواهد شد.
نیروگاه غزه کار خود را متوقف کرده و ساکنان اکنون تنها سه تا چهار ساعت در روز برق دارند. کارخانه‌های نمک‌زدایی، پمپ‌های آب و تصفیه‌خانه‌های فاضلاب که همگی به برق وابسته هستند نیز تعطیل شدهاند و ساکنان نیز دسترسی به آب آشامیدنی را از دست داده‌اند.
بیمارستان‌ها به دلیل تعداد زیاد مجروحان در آستانه فروپاشی قرار دارند. به گفته وزارت بهداشت فلسطین، تجهیزات دارویی و تجهیزات جراحی تنها تا دو هفته دیگر دوام خواهد آورد. پس از آن دیگر امکان ارائه خدمات درمانی به مجروحان و بیماران وجود نخواهد داشت. انتظار می‌رود گازوئیل برای ژنراتورها بیش از یک هفته دوام نیاورد و در آن زمان، بیمارستان‌ها دیگر برق نخواهند داشت. انتظار می‌رود کمبود برق بر مراقبت از ۱۱۰۰ بیمار دیالیزی و ۱۰۰ نوزاد نارس و همچنین ۵۸ آزمایشگاه و بانک خون تأثیر بگذارد. علاوه بر این، اگر یخچال‌هایی که در حال حاضر برای نگهداری صدها جسد استفاده می‌شوند از کار بیفتند، خطر بیماری و آسیب جدی به سلامت عمومی وجود دارد.
دو میلیون انسان در غزه زندگی میکنند. نه «حیوانات انسانی»، آن‌طور که گالانت وزیر دشنام داده، نه «ملت قاتلان و قصابان کودکان»، آن‌طور که وزیر کاتز گفته است. انتقام گرفتن از همه، گرسنگی دادن به آنها، محروم کردن‌شان از آب آشامیدنی، نگه‌داشتن‌شان در تاریکی، انعکاس سیاستی جنایتکارانه است که قوانین بشردوستانه بینالمللی را نقض می‌کند و جنایت جنگی محسوب می‌شود. محروم کردن غیرنظامیان از دسترسی به کمک‌های انسانی و درمانی ممنون است. قطع زیرساخت‌های که برای بقای‌شان حیاتی است ممنوع است.
وحشتناکی جنایات حماس در روز شنبه که هر روز بیشتر اعیان می‌شود، نمی‌تواند چنین آسیبی را به مردم غیرنظامی توجیه کند. دو میلیون نفر در چنین شرایطی نمی‌توانند زنده بمانند و یک بحران انسانی که کاملاً ساخته دست بشر است، در راه است.
هنوز هم می توان از آن جلوگیری کرد.
برگرفته از:
https://www.phr.org.il/en/a-humanitarian-disaster-in-gaza-must-be-averted/
- توضیحات
- نوشته شده توسط Administrator
- دسته: فلسطین
اعتراضات در اسرائیل علیه "کودتای قضایی"، مصاحبه با رادیو پیام کانادا:
https://radiopayam.ca/radio/videos/Ahmad_Israil.Movement.mp4
- توضیحات
- نوشته شده توسط Administrator
- دسته: فلسطین
هفت ماه اعتراض علیه رفرم قوه قضائیه در اسرائیل
مصاحبه با مژگان نوی
روزنامه‌نگار، فعال سیاسی و رئیس هیئت مدیره مرکز اطلاعات برای حقوق بشر در مناطق اشغالی - بتسیلم(۱)
۳۰ ژوئیه ۲۰۲۳
بهرام قدیمی
سؤال: اخیراً در اسرائیل قانونی به تصویب رسیده که ظاهراً قوه قضایی را در اختیار قوه مجریه قرار می‌دهد؛ به این معنی که قوه مجریه می‌تواند بدون هیچ‌گونه کنترلی فعالیت کند و این باعث شده که ازماه‌ها پیش شاهد تظاهرات وسیع در اسرائیل باشیم. آیا می‌توانید درباره این قانون و تأثیراتش در جامعه اسرائیل توضیحاتی بدهید؟
مژگان نوی: بله، اینها یک‌سری قوانین هستد که حکومت قصد دارد به تصویب برساند، بعضی هم اکنون تصویب شده و برخی دیگر هنوز نه. از جمله‌ی این قوانین این است که تا به حال کمیته‌ای که افراد آن باید قاضی‌های دادگاه عالی اسرائیل را انتخاب می‌کردند می‌بایست به نماینده‌های احزاب سیاسی در اقلیت تعلق می‌داشتند، الان دولت قصد دارد که این کمیته را به‌صورتی تغییر بدهد که افراد متمایل به حکومت در اکثریت باشند یعنی به این ترتیب قاضی‌ها فقط به دلخواه حکومت منتصب می‌شوند، که این قانون هنوز مورد تصویب واقع نشده.
مجموعه‌ای از این دست قوانین وجود دارد که دولت تلاش دارد به پیش برد. جدیدترین آنها که هفته پیش تصویب شد، این است که اگر تا به حال مرجع قضایی می‌توانست طرح پارلمان یا لایحه دولت را به‌دلیل منطقی نبودن آن لغو بکند از این پس چنین امری ممکن نیست یعنی دولت می‌تواند غیرمنطقی‌ترین قوانین را تصویب کند بدون این که دادگاهی قادر به جلوگیری از آن باشد.
همانطور که گفتم، این مجموعه‌ای از قوانین جدید است که هدف کلی از تصویب آنها ایجاد تغییر در رژیم اسرائیل می‌باشد. صدهاهزار نفر به‌صورت هفتگی، با این استدلال در اعتراضات وسیع سراسری که بیش از هفت ماه طول کشیده شرکت کرده‌اند که "اسرائیل تا کنون کشوری دموکراتیک بوده، تصویب این قوانین رژیم اسرائیل را از رژیمی دموکراتیک به یک دیکتاتوری افراطی تغییر خواهد داد". قسمت دوم این جمله صحیح است به این معنی که این دولت مصمم است تا عناصر دموکراتیکی را که تا کنون در رژیم اسرائیل وجود داشته از بین ببرد و یک رژیم تئوکراتیک افراطی جایگزین آن بکند؛ به‌گونه‌ای که از طریق انتخابات هیچ نیروی سیاسی دیگری نتواند به‌هیچ‌وجه حکومت احزاب دست راستی را تهدید کند؛ اما قسمت اول آن درست نیست، نمی‌توان گفت که اسرائیل کشور دموکراتیکی است. هر چند برای شهروندان یهودی تا حدودی کشور دموکراتیکی بوده ولی کشوری که ۵۶ سال است مناطق فلسطینی را اشغال کرده و میلیون‌ها تن از شهروندان را، هم در مناطق اشغالی و هم در مناطق اسرائیلی، تحت سرکوب و تبعیض شدید نگه داشته و از طرف دیگر امتیازات بسیاری برای یهودیان قائل است، بنابراین نمی‌شود گفت که اسرائیل کشور دموکراتیکی است.
هدف اصلی این اعتراضات برگرداندن وضیعت به زمان قبل از کودتای دولتی است، به زمانی که اسرائیل حداقل برای یهودیان یک کشور دموکراتیک بود، علیرغم این که در همان زمان میلیون‌ها فلسطینی را سرکوب می‌کرد.
به نظر من این فرصت بسیار مهمی برای ما مردم اسرائیل است. ما می‌بایست این بحث ساسی را که هرگزانجام نشده، یعنی معنای دموکراسی‌ای را که در خیابان فریاد می‌زنیم برای خودمان بازتعریف کنیم؛ براستی مفهوم کلمه‌ی "دموکراسی" برای ما چیست؟ متأسفانه در جمعیت یهودیان اسرائیل این بحث هنوز به قدر کافی صورت نمی‌گیرد.
سؤال: شما به نکته خوبی اشاره کردید؛ می‌دانیم که سازمان شما "بتسیلم"، دولت اسرائیل و قوانین کنونی آن را به‌عنوان آپارتاید ارزیابی می‌کند و روی این موضوع بسیار کار کرده‌اید. آیا در این چند ماهی که مردم به خیابان آمده‌اند هرگز کسی در بین معترضین نبوده که مسئله‌ی فلسطین را مطرح بکند؛ مثلاً بگوید که ما این چند میلیون فلسطینی را چگونه در این مبارزات شریک کنیم؟
مژگان نوی: این سؤال بسیار مهمی است. در این مورد اولین مسئله‌ای که باید به آن اشاره کرد این است که شهروندان فلسطینی به‌هیچ‌عنوان در این تظاهرات شرکت نمی‌کنند .با یک نگاه منطقی باید از خودمان بپرسیم چرا آنها به خیابان نمی‌آیند تا فریاد دموکراسی سر دهند؟ درحالیکه فلسطینی‌ها گروهی هستند که بیش از همه نیاز به دموکراسی واقعی دارند. این چند دلیل دارد که همزمان پاسخ سؤال شما هم هست. این موج اعتراضات نه تنها حرفی از مناطق فلسطین اشغالی نمی‌زند بلکه از هر بحثی در این مورد بسیار پرهیز می‌کند تا بتوانند تعداد بیشتری از مردم را به خیابان بیاورند و خودشان هم می‌دانند و متأسفانه واقعیت هم حاکی از آن است که به‌محض صحبت از اشغالگری، آپارتاید و بدرفتاری و سرکوب ارتش اسرائیل علیه فلسطینی‌ها، آنها می‌گویند که اعتراضات سیاسی شده و در نتیجه افراد کمتری در تظاهرات شرکت خواهند کرد. این معترضین می‌خواهند به خودشان یک جلوه میهن‌پرست و ارتش‌پرست بدهند. همان‌طوری که در فیلم‌ها و عکس‌ها مشخص است در تظاهرات‌ها اقیانوسی از پرچم‌های اسرائیل دیده می‌شود. اکثرا با پرچم اسرائیل بیرون می‌روند تا بگویند ما میهن‌پرست هستیم، ما اسرائیلی‌های واقعی هستیم و از ارتش حمایت می‌کنیم.
این را هم باید گفت که یکی از نکات جالب و درعینحال مسخره‌ی اعتراضات این است که رهبران این اعتراضات به‌صورت علنی می‌گویند که اگر تا به‌حال سربازها و افسرهای ارتش اسرائیل پایشان به دادگاه‌های بینالمللی نرسیده به این دلیل است که مؤسسات بینالمللی به دادگاه‌های اسرائیلی و به قوۀ قضایه اسرائیل اعتماد دارند و تا وقتی که این اعتماد وجود دارد حتی اگر قوانین بینالمللی نقض شود، خودِ دادگاه‌های اسرائیل می‌توانند به آن برخورد کنند. این رهبران معتقدند که اگر دنیا به این نتیجه برسد که دادگاه‌های اسرائیلی مستقل نیستند و قدرت برخورد و بررسی مستقل را ندارند آن زمان خطر محاکمه سربازها و افسران اسرائیلی در دادگاه‌های بینالمللی وجود خواهد داشت. در نتیجه این رهبران نه فقط علیه جرائم دولت اسرائیل در حق فلسطینی‌ها حرفی نمی‌زنند، بلکه یکی از انگیزه‌هایشان در این اعتراضات حمایت از ارتش و سربازهای اسرائیلی است که مرتکب جرم علیه فلسطینی‌ها می‌شوند.
سؤال: به‌عبارت دیگر شما می‌گویید که دلیل شرکت عده‌ای در این تظاهرات درواقع حفظ دولت و حفظ سیستم آپارتاید در اسرائیل است؟
مژگان نوی: صد در صد! البته خودشان هیچ‌گاه شرکت در این اعتراضات را بدین‌‌گونه تفسیر نمی‌کنند. اگر از آنها سؤال کنید، خواهید دید، حتی خودشان باور دارند که برای حفظ دموکراسی در اسرائیل است که به خیابان می‌روند، اما مسئله این است که در طول ده‌ها سال دنیا این اجازه را به اسرائیلی‌ها داده که بتوانند هم سیستم آپارتاید داشته باشند، هم مناطق فلسطینی را اشغال کنند و همزمان خودشان را به‌عنوان یک کشور دموکراتیک نه تنها به دنیا بقبولانند بلکه به خودشان هم تلقین کنند که یک دموکراسی بسیار قوی و عالی داریم! درواقع مردم اسرائیل قدرت درک معنای دموکراسی را از دست داده‌اند، آنها واقعاً دموکراسی را به این صورت تفسیر میکنند و می‌فهمند.
بدون شک مردم به خیابان می‌ریزند زیرا یک ترس بسیار عمیق آنها را فراگرفته که در حال از دست دادن اساسی‌ترین مزایایشان هستند، یا به‌عبارت دیگر احساس میکنند که وضعشان کم‌کم به وضع فلسطینی‌ها نزدیک می‌شود. تا زمانی که فقط فلسطینی‌ها تحت سرکوب اسرائیل بودند، این برای همه یک امر عادی به نظر می‌رسید ولی اکنون که حقوق و مزایای شهروندان یهودی هم مورد تهدید قرار گرفته، ناگهان ترس عجیبی مردم را فراگرفته است.
سؤال: ما نیروها را براساس اقشار و طبقات اجتماعی می‌شناسیم، حتی در جامعه فلسطینی نیز میان آن‌هایی که استثمار می‌شوند و بورژواها تفاوت قائل هستیم. برای افرادی که از خارج به مسائل و اتقاقات اسرائیل نگاه می‌کند به‌خصوص مردم خاورمیانه، همیشه این مسئله مطرح بوده که در اسرائیل بیشتر چه طبقه یا قشری از جامعه علیه این قانون یا به‌اصطلاح "رفرم قانون" به خیابان می‌آید؟
مژگان نوی: من مارکسیست نیستم یعنی تفکر سیاسی مارکسیستی ندارم، ولی هیچ شکی نیست که این موج اعتراضات دارای خصوصیات طبقاتی واضحی است. در این اعتراضات اکثرا طبقه متوسط به بالا شرکت می‌کند. طبقات پایین یهودی تا حدودی مثل فلسطینی‌ها هیچ نصیبی از این دموکراسی اسرائیلی نبرده‌اند. این دموکراسی که امروزه به این اندازه مورد تحسین مردم قرار گرفته، هرگز برای طبقات پایین جامعه‌ی اسرائیل منفعتی نداشته است و اکنون نیز آنها در این اعتراضات مشارکت زیادی ندارند. از نگاه طبقاتی بسیار واضح است که این اعتراضاتِ طبقات متوسط به بالاست و طبقات پایین در آن شرکتی ندارند.
سؤال: این اعتراضات علیه یک ضدرفرم قانونی است، آیا در اسرائیل چیزی به‌عنوان قانون اساسی وجود دارد؟
مژگان نوی: خیر. در اسرائیل قانون اساسی نداریم، ولی یک سری قوانین به اسم "قوانین پایه‌ای" شناخته می‌شوند که خیلی مهمتر از قوانین معمولی‌اند. برای لغو یا تغییر آنها نیاز به تایید اکثریت بیشتری در پارلمان است. در اسرائیل قانون اساسی نداریم، این قوانین پایه‌ای را می‌شود با اکثریت دو سوم عوض کرد.
سؤال: چرا اروپایی‌ها اصرار دارند روی مسئله دموکراسی در اسرائیل تأکید کنند؟ چرا تمام اخباری که در اروپا می‌شنویم حاکی از این است که نتانیاهو قصد محدود کردن دموکراسی را دارد و به این دلیل است که آنها ناراحتند یا اظهار ناراحتی میکنند؟
مژگان نوی: این چند دلیل دارد. اولاً همانطور که گفتم در این سال‌ها کشورهای اروپایی و صددرصد آمریکا، به نوعی با اسرائیل شریک جرم بوده‌اند و این امکان و اجازه را به اسرائیل داده‌اند که همزمان با اشغالگری و برپایی رژیم آپارتاید در جمع کشورهای دموکراتیک دنیا پذیرفته بشود. این کشورها به‌عنوان شریک جرم در این بازی سهیم هستند و برایشان مهم است که اسرائیل قوانین بازی را تغییر ندهد. آنها چون منافع مشترک استراتژیکی دارند نمی‌خواهند اسرائیل را به‌عنوان یک عضو و شریک در این جمع از دست بدهند. همچنین شاهد تقویت نیروهای فاشیست افراطی در دنیا هستیم و نتانیاهو یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌ها در بین رهبران افراطی فاشیست است. شکست نتانیاهو می‌تواند تأثیر منفی بزرگی روی رهبران فاشیست داشته باشد و از طرف دیگر موفق شدن این کودتایِ رژیمیِ نتانیاهو نیز تأثیر بسزایی روی تقویت این جمع رهبران فاشیست در دنیا و به‌خصوص در اروپا خواهد داشت. بنابراین اروپا برای حفظ منافع خود با نگرانی بسیار زیاد تحولات اسرائیل را تعقیب می کند.
سؤال: آیا در صورت ادامه یافتن تظاهرات، امکان دارد جهت اعتراضات عوض شود؟ یعنی علاوه بر جلوگیری از تغییر قانون در اسرائیل، مطالبات اجتماعی هم وارد مبارزات مردم بشود؟
مژگان نوی: صددرصد. نه در آینده، بلکه هم اکنون نیز طرح مطالبات در تظاهرات در حال عوض شدن است. یکی از مهمترین تحولات در این اعتراضات امتناع از خدمت تعداد هرچه بیشتری از سربازان در ارتش است - می‌دانید که در اسرائیل خدمت در ارتش اجباری‌ست - و این موضوع بسیار مهمی‌ست، چرا که ارتش در اسرائیل چیز مقدسی تلقی می‌شود و تا کنون خودداری از خدمت فقط به‌عنوان یک اعتراض سیاسی علیه آپارتاید و اشغال مناطق فلسطینی انجام می‌گرفته، ولی اکنون کسانی که حتی دست چپی هم نیستند می‌گویند که ما در یک ارتش دیکتاتوری خدمت نخواهیم کرد. این می‌تواند واقعاً رژیم اسرائیل را تکان شدیدی بدهد. این تحولی‌ست که شروع شده و ما شاهدش هستیم، این به نوبه خود می‌تواند منجر به این شود که نتانیاهو برای نجات خود و برای برگرداندن این افراد به ارتش، دست به جنگی تمام عیار بزند و ما این را می‌دانیم که نتانیاهو کیست و هیچ خط قرمز اخلاقی و سیاسی ندارد و هرکاری از او بر می‌آید.
این امکان واقعا وجود دارد که برای مقابله با اعتراضات و با موجِ خودداری از خدمت، نتانیاهو آتشی را در جایی روشن بکند تا به مردم اسرائیل بگوید که الان باید متحد شویم، شرایط اضطراری است، در ارتش به نیرو نیاز داریم و مردم هم صددرصد شرکت خواهند کرد. می‌دانید که اسرائیلی‌ها همیشه با این احساس زندگی میکنند که یک تهدید و یک ابرِ خطر بر فراز سرشان حضور دارد. این ترس را به‌صورت مصنوعی تلقین میکنند و در خون و بطن وجود مردم رخنه کرده است. اگر نتانیاهو بجایی برسد که دیگر هیچ راهی نداشته باشد، من صددرصد باور دارم که این کار از او بر می‌آید که جنگی را شروع کند تا مردم را از اعتراضات دور و آنها را با مسئله دیگری مشغول بکند.
سؤال: درواقع با سلاح ناسیونالیزم به جنگ اعتراضات مردم برود...؟
مژگان نوی: دقیقا. و این چیزیست که ده‌ها بار - اگر نه بیشتر- ثابت شده. در اسرائیل تمام مردم در یک ثانیه همه تفاوت‌های فکری و سیاسی را وقتی احساس خطر میکنند، به کنار می‌گذارند. شاید در تمام دنیا چنین باشد.
سؤال: آیا این اعتراضات روی روابط خارجی دولت اسراییل تأثیری داشته است؟
مژگان نوی: روابط اسرائیل و آمریکا از زمان استقرار اسرائیل تا کنون در وخیم‌ترین مرحله خود است. یعنی تا الان در هیچ برهه‌ای از تاریخ اسرائیل، روابط ما با آمریکا هرگز به این اندازه صدمه ندیده بوده. مثلا بایدن تا به امروز نتانیاهو را دعوت نکرده است، با این که چندی پیش رئیس جمهوری اسرائیل هرتزوگ را دعوت کرد و این بی‌اعتنایی سختی به نتانیاهو محسوب میشد. با این کار بایدن تقریباً به‌صورت علنی روشن کرد که تا زمانی که نتانیاهو سیاست‌های فعلی را پیش می‌برد علاقه‌ای به دعوت او ندارد. سیاستمداران آمریکایی و ازجمله چند تن از سفرای سابق آمریکا در اسرائیل برای اولین بار می‌گویند که آمریکا باید درباره کمک‌های نظامی به اسرائیل تجدید نظر کند. اسرائیلی‌ها هرگز تصور نمی‌کردند که آمریکا روزی با این لحن با اسرائیل برخورد کند.
سؤال: سیاستمدارهای رسمی فلسطینی در کرانه باختری و غزه و… با این اعتراضات چگونه برخورد میکنند؟
مژگان نوی: سکوت استراتژیک! از این نظر بین کرانه باختری و غزه تفاوت‌هایی وجود دارد. درواقع ابومازن [محمود عباس] همانطور که منتقدین فلسطینی می‌گویند، مثل یک عروسک در دست اسرائیل است و هیچ قدرت واقعی ندارد. ارتش اسرائیل به صورت روزانه در داخل شهرهای فلسطینی مثل رام الله، جنین، نابلس... که طبق قرارداد اسلو باید تحت تسلط کامل ابومازن باشند، هر کسی را که بخواهند می‌کشند یا دستگیر میکنند و بسیاری از این عملیات با همکاری خود مسئولین فلسطینی و دستگاه ابومازن انجام می‌گیرد.
غزه داستان دیگریست. این تصمیم استراتژیک حماس است که در حال حاضر هیچ بهانه‌ای به‌دست نتانیاهو ندهد. درواقع نظرشان این است: حالا که اسرائیلی‌ها خود را از داخل ضعیف میکنند و خودشان کشور خودشان را پاره‌پاره میکنند، ما اکنون هر کاری بکنیم فقط به نفع نتانیاهو خواهد بود و به‌همین دلیل وضعیت امنیتی از این لحاظ خیلی آرام است. نه حماس و نه جهاد اسلامی، عملیاتی انجام نمی‌دهند، نه موشکی نه حمله‌ای و این یک تصمیم استراتژیک است که در حال حاضر بدون دادن بهانه به دست نتانیاهو، کنار بایستند و فقط تماشاگر باشند و عکس‌العمل نشان دادنشان کار منطقی‌ای نخواهد بود.
به خاطر وقتی که گذاشتید خیلی از شما متشکریم.
(1)- نگاه کنید به: https://www.btselem.org/about_btselem
- توضیحات
- نوشته شده توسط Administrator
- دسته: فلسطین
نکته دقیقاً همین‌جاست: با یک پوگروم طرفیم
مژگان (اورلی) نوی - ۲۷ فوریه ۲۰۲۳
ترجمه شکوفه محمدی
تصاویری هست که هرگز از ذهن خارج نمی‌شود. تصاویری که انگار می‌توانید بویشان کنید، تصاویر قتل‌عام توسط شهرک‌نشینان اسرائیلی در حواره در یکشنبه شب، پس از کشته شدن دو برادر شهرک‌شین در شهری در کرانه باختری، دقیقاً همین‌گونه است: بوی دود، وحشت و پوسیدگی می‌دهد. پوسیدگی ما.
در طول سال‌های گذشته، ما از افزایش نگران‌کننده‌ی سربازان میلیشیای و شهرک‌نشینان در سراسر کرانه باختریِ اشغالی گزارش داده‌ایم که جوامع فلسطینی را به قتل رسانده، زخمی میکنند و به وحشت می‌اندازند. شب گذشته همین شبه نظامیان حواره را طعمه‌ی شعله‌های آتش کردند. به گفته‌ی شاهدان عینی، بلافاصله پس از قتل این دو شهرک نشین، ارتش اسرائیل دو ورودی حواره را بسته و به گروه شهرک‌نشینان اجازه داد تا با پای پیاده وارد شهرک شوند و هیچ کاری برای جلوگیری از جنایات متعاقب آن انجام نداد. در یک ویدیوی TikTok که شب گذشته پخش شد، شهرک‌نشینان در حال توزیع غذا به سربازان مستقر در ورودی شهر دیده می‌شوند؛ سربازان با خوشحالی غذاها را گرفته و به گرمی از آنها تشکر میکنند.
همزمان با سوختن حواره، بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، پیامی ویدئویی منتشر کرد و از اسرائیلی‌ها خواست که «خود راساً به اجرای قانون نپردازند» بلکه «به ارتش اسرائیل و نیروهای امنیتی اجازه دهند کار خود را انجام دهند». او از یادآوری این که این «کار» چیست ابایی نداشته و در اشاره به قتل‌عام‌هایی که نیروهای اسرائیلی در جنین و نابلس از ژانویه مرتکب شده، خاطرنشان کرد که ارتش در هفته‌های اخیر «ده‌ها تروریست» را از بین برده است. رئیس‌جمهور آیزاک هرتزوگ نیز درخواست مشابهی را خطاب به شهرک‌نشینان مطرح و تاکید کرد که خشونت علیه بی‌گناهان «شیوه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی ما نیست».
با این حال، نتانیاهو و هرتزوگ در اظهارات خود ناخواسته اعتراف میکنند که مجازات دسته‌جمعی فلسطینی‌ها از قبل در دستور کار مقامات مجری قانون اسرائیل قرار دارد، اما به خاطر حفظ نظم اجتماعی، این باید ارتش باشد که آن را اجرا کند، نه غیرنظامیان؛ به عبارت دیگر، وقتی نتانیاهو از شهرک‌نشینان می‌خواهد که به سربازان اجازه دهند «کارشان را انجام دهند»، درواقع به آنها می‌گوید که «اجازه دهید ارتش اسرائیل کار را برای شما انجام دهد».
در صدر همه قوانین وحشتناکی که این دولت تصویب خواهد کرد، مهمترین قانون در کتاب‌های اسرائیل - که هویت آن را مشخص می‌کند و سیاست آن را دیکته می‌کند - قانون حذف فلسطین است. برای این دولت راست افراطی، این منطق استعماری ـ شهرک‌نشینی یک فرمان الهی است. برای ارتش، این یک وظیفه عملیاتی است.
قانون حذف، وجوه بسیار و راه‌های زیادی برای به فعلیت رسیدن دارد. جمعه گذشته در الخلیل، فلسطینی‌ها و فعالان ضد‌اشغالگری، بیست‌و‌نهمین سالگرد کشتار مسجد ابراهیمی را برگزار کردند که در آن باروخ گلدشتاین - قهرمان شخصی ایتامار بن‌گویر، وزیر امنیت ملی - ۲۹ نمازگزار فلسطینی را به قتل رسانید. هدف از این تظاهرات سالانه نه تنها زنده نگه داشتن یاد این قتل عام، بلکه مطالبه‌ی بازگشایی خیابان شهدا، یکی از معابر اصلی الخلیل نیز بود که ارتش پس از کشتار، آن را به روی ساکنان فلسطینی بسته است. با این حال، راه برای شهرک‌نشینانی که در شهر زندگی میکنند باز است.
در حالی که مقابل خیابان شهدا ایستاده بودیم، سربازان قبل از شلیک گاز اشک‌آور و گلوله‌های لاستیکی به سمت ما، از پیشروی بیش از چند ده متری جلوگیری کردند. روند محو حضور فلسطینی‌ها در قلب بزرگترین شهر کرانه باختری به گونه‌ای است که حتی اعتراض نیز برای اشغالگران غیرقابل تحمل است.
القای ترس
اثربخشی سیاست‌های حذف مستلزم دو شرط است: کشتار دسته جمعی و درجات مختلف خشونت از یک سو و حمایت یا همدستی مردم از سوی دیگر. اسرائیل هر دو را دارد.
پدیده‌ای که به «خشونت شهرک‌نشینان» معروف است، توالی بی‌پایان و روزانه حملاتی است که تنها سطحی‌ترین نمودهای آن به رسانه‌های اسرائیلی می‌رسد. سربازان به بهانه "جنگ علیه تروریسم" می‌توانند جنایات غیرقابل تحملی را مرتکب شوند که بسیاری از آنها نیز به ندرت گزارش داده می‌شود. انبوه جنایات، فراوانی، فراگیر بودن و تأیید صریح آنها توسط رهبری و افکار عمومی اسرائیل، همگی برای ایجاد واقعیتی طراحی شده است که در آن قانون حذف به یکی از قوانین طبیعت تبدیل می شود.
رهبری اسرائیل همیشه مهمترین نقش را در عادی‌سازی قانونِ حذف، بازی کرده است. بزالل اسموتریچ، وزیر دارایی، یکی از قدرتمندترین وزرای دولت، توییت داوودی بن زیون، معاون شورای شهرک‌نشینان ساماریا را که خواستار «پاک‌کردن» حواره شده بود، پسندید. ساعاتی بعد، او لحن "نرم‌تر" نتانیاهو و هرتزوگ را تکرار کرد و فقط از شهرک‌نشینان خواست که قانون را به دست خود نگیرند.
در همین حال، زویکا فوگل، از حزب راست افراطی« قدرت یهودی» که ریاست کمیته امنیت ملی کنست را بر عهده دارد، گفت که به قتل‌عام «مثبت» نگاه می‌کند و افزود: «یک حواره‌ی بسته و سوخته همان چیزی است که من می‌خواهم ببینم. این تنها راه مهار دشمن است. پس از قتلی مانند دیروز، وقتی که ارتش اسرائیل اقدامی نمی‌کند ما نیاز به آتش‌زدن روستاها داریم». تالی گوتلیو، از اعضای حزب لیکود، از محکوم کردن این قتل‌عام امتناع کرد و گفت که «نمی‌تواند مردم را هنگام عزاداری قضاوت کند». سرنوشت یک فلسطینی را تصور کنید که جرأت کرده چیزی مشابه این درباره‌ی یهودیان اسرائیلی بنویسد.
این واقعیت که رهبری اسرائیل از ایجاد ترس در فلسطینی‌ها لذت می‌برد، نه تنها یک لکه‌ی اخلاقی پاک‌نشدنی برای ما یهودیان است، بلکه پیشگویی وحشتناکی در رابطه با رویدادهای آینده است. پیش از ادای سوگند ائتلاف جدید، امیر فاخوری و مرون راپوپورت هشدار دادند که این می‌تواند «دولت نکبت دوم» اسرائیل باشد. با این حال، ممکن است حتی آنها هم حدس نزنند که ائتلاف با چه قاطعیت، خونخواری و سرعتی برنامه خود را پیش می‌برد.
برای مثال، از آغاز سال جاری، نیروهای اسرائیلی جان بیش از ۶۰ فلسطینی را در کرانه باختری گرفته‌اند - مرگبارترین منطقه در این سرزمین در دو دهه اخیر – برنامه‌های توسعه شهرک‌سازی را تسریع کردند و قوانینی را به اجرا گذاشتند که شهروندی و اقامت فلسطینی‌ها را لغو می‌کند. در جریان حمله به حواره، اعضای کنست لایحه‌ای را برای قانونی کردن مجازات اعدام مطرح کردند.
چندین کیلومتر دورتر، وحشتی مدام صدها هزار اسرائیلی را فرا گرفته است؛ اسرائیلی‌هایی که هر هفته به خیابان می‌آیند تا به درستی به "اصلاح" قوانین بنیادی[1] توسط دولت اعتراض کنند. اما رژیم اسرائیل که هیچ حد و مرزی نمی‌شناسد، با آنچه می‌خواهد با فلسطینی‌ها انجام دهد سنجیده می‌شود، نه با آنچه می‌خواهد در حق یهودیان بکند. قتل‌عام در حواره و واکنش‌های رهبری اسرائیل، روشن می‌سازد که آنها تا چه حد مایلند در جنگ خود در راستای نابودی [فلسطین] پیش بروند.
- - - - - - - - - - -
[1] از بدو تاسیس کشور اسرائیل به مرور زمان قوانینی تحت‌عنوان "قوانین بنیادین" به ثبت رسیده‌اند. تاکنون ۱۵ قانون بنیادی وجود دارد. آخرین قانونی که به ثبت رسیده، همان قانون "دولت ملت یهود" است. انگلستان و نیوزیلند نیز دارای چنین سیستمی هستند.
در اسرائیل این قانون می‌بایست هر بار از طرف دادگاه عالی کشور تأیید شود. اصلاح سیستم قضایی که هفته‌هاست مورد اعتراض مردم قرار گرفته دقیقا مربوط به همین نکته است. این دادگاه عالی تا حدودی مستقل از دولت و گاهی در مخالفت با آن عمل می‌کند، از جمله یک مورد مشخص آن، پروندهای قضایی خود نتانیاهو است. دولت کنونی قصد دارد شدیدا قدرت این دادگاه را کم کند تا مجلسِ تحت کنترل راست افراطی بتواند هر قانونی را که می‌خواهد به اجرا بگذارد. این امر برای بسیاری پایان "دموکراسی" خواهد بود. (زیرنویس از مترجم)
برگرفته از: https://www.972mag.com/huwara-pogrom-settlers-elimination/
***********
نوشته‌ای از سامان احمدزاده در همین رابطه
آیا صبرا و شتیلای دیگری در راه است؟
بدون شک در روزهای آینده شاهد تحولات دیگری در فلسطین اشغالی خواهیم بود، به جرأت می‌توان گفت که رژیم استعماری و دولت راست افراطی حاکم بر اسرائیل تصمیم گرفته است که در ادامه‌ی عمل‌کرد فاشیستی خود بار دیگر ضربه‌ی مهلکی بر فلسطینی‌ها وارد کند. قتل‌عام در جنین، نابلس، اورشلیم و حملات خونین و تخریب خانه‌ها در همه محلات، به آتش کشیدن هرآنچه ممکن است توسط گروه‌های متوحش شهرک‌نشین، گروه‌هایی که شهرها و روستاهای فلسطینی را مانند حوارا واقع در شمال ساحل غربی و در جنوب نابلس در نوردیدند و اقدامات تنبیهی علیه زندانیان فلسطینی.
در شرایطی که افکار عمومی متوجه جنگ اوکراین و زمین‌لرزه‌های هولناک ترکیه و سوریه است، فاشیست‌های حاکم بر اسرائیل نه تنها به پاکسازی قومی فلسطینی‌ها ادامه می‌دهند بلکه هر روز بر شدت توحش خویش می‌افزایند..هدف چیزی نیست مگر "کار" را تمام کردن،.به عبارت دیگر به پایان‌رساندن جنایتی که از سال 1948 آغاز کرده‌اند. کشتاری که هم اکنون در حوارا در جریان است بار دیگر چهره‌ی واقعی این رژیم را عیان کرده و جایی برای مماشات نمی‌گذارد..حمایت و همبستگی با خلق فلسطین معیار است. سکوت رسانه‌های دولت‌های سرمایه در غرب و دولت‌های ارتجاعی خاورمیانه، ذره‌ایی از مقاومت تحسین‌برانگیز فلسطین نمی‌کاهد. بار دیگر تاکید می‌کنیم که انعکاس آنچه در فلسطین می‌گذرد وظیفه عاجل کمونیست‌ها و انقلابیون می‌باشد، درعینحال پیوستن و تبلیغ جنبش بایکوت اسرائیل BDS سلاحی است که لحظه‌ایی نباید فراموش‌مان شود.
- توضیحات
- نوشته شده توسط Administrator
- دسته: فلسطین
ملاحظاتی پیرامون انتخابات اخیر اسرائیل
اول نوامبر 2022 برای پنجمین بار در چهار سال گذشته انتخاباتی در اسرائیل جهت انتخاب نخست‌وزیر برگزار شد. این دور از انتخابات همانطور که انتظار می‌رفت به پیروزی نتانیاهو منجر گشت؛ اما آنچه توجه همه ناظران را به خود جلب نمود ترکیب ائتلافی است که به نخست‌وزیر سابق این کشور اجازه داد تا بار دیگر بر مسند قدرت و سیاست‌های خانمانسوز خویش را نسبت به فلسطینیان پی‌گیرد اگر چه نباید این واقعیت را فراموش کنیم که دولت قبلی به نخست‌وزیری یائیر لاپید علیرغم اینکه خود را موافق تشکیل یک دولت فلسطینی اعلام کرده بود در عمل بیش از همه به اعمال خشونت پرداخت. باری این بار نتانیاهو با تکیه بر ائتلافی که از احزاب راست افراطی گرفته تا احزاب مذهبیون افراطی و همچنین آنانی که به برتری قومی یهودیان معتقدند می‌رفت، توانست نهایتا بین ۶۲ و ۶۴ کرسی مجلس را بدست آورد.
این بدون شک راست‌ترین و افراطی‌ترین دولتی می‌باشد که اسرائیل تاکنون به خود دیده است .طبق معمول گفتمان امنیتی و ملی مذهبی، بخش اصلی کارزار انتخاباتی را به خود اختصاص داده و با کمک دستگاه ایدئولوژیک عریض و طویل دولت توانست بر ترس و هراس اهالی این کشور افزوده و آنان را اینبار هرچه بیشتر به دامان جریانات راست و انواع نژادپرستان و افراطیون مذهبی بکشاند. حضور صهیونیست‌های مذهبی افراطی و برتری‌طلبان یهودی را می‌توان خطری جدی برای خلق فلسطین تلقی کرد چرا که برای این حضرات تشکیل این کشور مبتنی بر فرمانی الهی بوده و این وظیفه هر یهودی است که از سرزمین مقدس و اهالی یهودی آن دفاع و تلاش کند و در این راستا اعمال خشونت نه تنها جایز بلکه وظیفه‌ایی مقدس می‌باشد.
نکته دوم و قابل توجه این انتخابات، نابودی کامل آنچه چپ رسمی این کشور را نمایندگی می‌کرد می‌باشد. حزب کار که به‌طور مداوم و از بدو تاسیس این کشور در سال ۱۹۴۸ به‌عنوان یکی از دو حزب مهم اسرائیل تلقی میشد این بار به سختی توانست از مرز ۳.۲۵% لازم عبور کرده و با % ۳.۶۹ آراء چهار نماینده خواهد داشت. شریک طبیعی این حزب یعنی میرتس که جریانی لائیک و چپ معرفی میشد این بار با کسب فقط %۳.۱۶ یک نماینده هم نخواهد داشت.
نکته دیگر اینکه این تحولات که در تاریخ این کشور حائز اهمیت هستند در بی‌تفاوتی نسبی شهروندان اتفاق افتاد، زیرا بیش از نیمی از جمعیت، یعنی %۵۲.۵ در این انتخابات شرکت نکردند.
از این پس هیچ‌کس نمی‌تواند بر ماهیت اشغالگر و آپارتاید بودن همیشه این دولت خط بطلان کشیده و منکر آن شود که آنچه فلسطینیان و یاران آنها همیشه می‌گفتند این بار از زبان خود سیاستمداران اسرائیل جاری شد. کسانی البته هستند که یا از جایگاهی متوهم و یا از آنجا که از شرایط موجود به‌نوعی بهره می‌برند همجنان بر سراب مذاکرات پافشاری میکنند.تمامی شهرک‌ساز‌ی‌ها از ۱۹۴۸ تا به اکنون بیانگر این واقعیت است که هیچ‌کدام از دولت‌های اسرائیل هرگز خواهان صلح نبوده و نیستند. تعداد این شهرک‌ها تاکنون بیش از دویست تخمین زده می‌شود و صدوسی شهرک از طرف دولت اسرائیل به رسمیت شناخته شده و موجودیتی قانونی پیدا‌کرده‌اند. امروز در سرزمین‌های اشغالی با حضور بیش از شش‌صد‌هزار شهرک‌نشین یهودی که عمدتا از صهیونیست‌های مذهبی هستند مواجه هستیم. نگاهی کوتاه به نقشه فلسطین و چگونگی افزایش و پراکندگی این شهرک‌ها و تمام ساخت‌و‌سازهای مربوطه، نشان می‌دهد که هدف آپارتاید حاکم این است که امکان هر نوع تداوم ارضی را برای فلسطین از بین ببرد. تلاش آپارتاید این است که بخش اعظم خلق فلسطین را ناچار به کوچ کند تا راهیِ کشورهای عرب منطقه شوند. بقیه اهالی را تحت فشار و در فقر مطلق حفظ کرده تا به نیروی کار ارزان در خدمت سرمایه داران اسرائیلی تبدیل شوند.
از طرف دیگر آنجه بیش از هر چیز چنین سیاستی را ممکن می‌کند همانا ناکارآیی مقامات تشکیلات خودمختار فلسطین از یک طرف وسیاست‌های حماس در غزه از طرف دیگر می‌باشد. تمام شواهد بیانگر تغییراتی اساسی در بین نسل جوانان مبارز فلسطینی است. شورش خودجوش اهالی محله شیخ جراح در اورشلیم در سال گذشته و حمایتی که در تمام فلسطین از آن شد عملا هشداری بود به مقامات فلسطین که در غیاب انتخاباتی دیگر کوچکترین مشروعیتی جهت نمایندگی این خلق ندارند. یادآوری می‌کنیم که آخرین انتخابات فلسطین به ۲۰۰۶ برمی‌گردد. عدم برگزاری انتخاباتی که می‌بایست در سال ۲۰۲۱ برگزار میشد و از طرف محمود عباس لغو شد موجی از اعتراضات بر علیه محمود عباس و تشکیلات خود مختار برانگیخت.
در چنین شرایطی وظیفه ما که فلسطینی نیستیم و در فلسطین زندگی نمی‌کنیم، نمی‌تواند چیزی جز همبستگی فعال با این خلق قهرمان باشد. همبستگی ما باید همان اندازه فعال باشد که مقاومت هفتاد و چهار ساله این خلق بوده. انجام این مهم از دو طریق ممکن است: در درجه اول انعکاس دائم اخبار مبارزات و مقاومت فلسطین و درعینحال پیوستن فعال به جنبش بایکوت محصولات اسرائیلی BDS. خرید این محصولات یعنی پذیرش و سکوت در مقابل اشغال و کشتاری که از سال ۱۹۴۸ همچون نقطه ننگی بر تاریخ معاصر، چشم هر انسانی را آزار می‌دهد.
سامان احمدزاده
20 نوامبر 2022
